“Όταν ήμουν μικρότερη, στο Γυμνάσιο, ήμουν στην τάξη με τους νταήδες του σχολείου… Ήμουν θύμα (ψυχολογικού) bullying όχι για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, απλά επειδή έτσι ήθελαν οι “δυνατοί” του σχολείου – να με κοροϊδεύουν και να με ενοχλούν καθημερινά. Θυμάμαι πως δεν περνούσα ωραία, κάθε μέρα ήμουν στεναχωρημένη και δεν ήθελα να πάω σχολείο. Ήμουν μικρή και δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω. Κυριαρχούσε πάντα ο φόβος ότι θα συναντήσω τους “νταήδες” και έτρεμα. Όλοι ξέρουμε πως το bullying (εκφοβισμός) είναι ικανό να αφήσει ψυχικά τραύματα στο άτομο που το βιώνει, αλλά πολύ λίγα πράγματα γίνονται γι’ αυτό. Τότε εγώ ένιωθα μόνη μου και δεν είχα την βοήθεια που ζητούσα. Ντρεπόμουν να ζητήσω βοήθεια και να το συζητήσω με τους γονείς μου ή τους καθηγητές. Αλλά τελικά τα κατάφερα και ζήτησα βοήθεια και με έκανε καλά! Τώρα καταλαβαίνω πως καθώς μεγαλώνεις, βλέπεις τα πράγματα πολύ διαφορετικά και αλλάζεις σαν άτομο, ο χαρακτήρας σου αλλάζει. Τώρα, ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω και δεν φοβάμαι τους “νταήδες”. Όταν ζει κάποιος μια δυσκολία, ανεξάρτητα με τη μορφή της, πρέπει να ξέρει πως σιγά-σιγά θα περάσει και μετά δεν θα φοβάται για πολλά πράγματα, αφού η δυσκολία/δοκιμασία αυτή, θα τον κάνει πιο δυνατό, όπως άλλωστε έκανε κι εμένα. Όποιος είναι στη θέση που ήμουν, αξίζει να ζητά βοήθεια και να μην ντρέπεται, αφού δεν υπάρχει θέμα ντροπής! Έμαθα πως για κάποιον λόγο έρχονται και μας βρίσκουν οι δυσκολίες της ζωής, ίσως για να μας κάνουν πιο θαρραλέους. Όλα είναι περαστικά λοιπόν, αρκεί να αφήσεις χρόνο για να περάσουν…”
Έχεις κι εσύ μια δική σου ιστορία που αξίζει να ακουστεί;
Στείλε μας την εδώ: SUBMIT & GO VIRAL
