Τα 4 άτομα που συναφέρνουμε ούλλοι οι Κυπραίοι αλλά εν τους εγνωρίσαμε ποτέ!

Η αναπηρία της δεν είναι πρόβλημα, αλλά είναι πλέον γεγονός. Η κουτσή Μαρία είναι ένας ανύπαρκτος χαρακτήρας, που παρά την αναπηρία της, βρίσκεται πάντοτε… παντού: Συμμετέχει σε όλα τα events, σε όλα τα Parties του νησιού, σε όλα τα auditions, εκδρομές, κλπ., όπου συνήθως μεγάλος πληθυσμός Κύπριων ακολουθούν χωρίς σκέψη.

Η φράση που λέμε “Ώς τζαι η κουτσή Μαρία επήεν“, είναι αυτή με την οποία αποδίδουμε το νόημα της ύπαρξής της. Όπου έχει πολλούς Κυπραίους μαζεμένους, δεν λείπει ποτέ η άμοιρη κουτσή Μαρία (ε τούτον έλειπε!)

Υπάρχει μια πρόσφατη εκδοχή που δεν ξεκαθαρίζει αν η Μαρικκού ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή μύθος. Η ιστορία πάντος, θέλει την Μαρικκού να ήταν μια όμορφη 45χρονη γυναίκα που ζούσε στα Λεύκαρα και αποτελούσε την πρώτη Business woman της εποχής του 1990, αφού κεντούσε λευκαρίτικα και τα πουλούσε σε όλο τον κόσμο. Πήγαινε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, για να προωθήσει την επιχείρησή της.

Αυτό που την έκανε ιδιαίτερα γνωστή ήταν το όνομά της. Έκτοτε η φράση “Η Μαρικκού που τα Λεύκαρα” λέγεται σε κάποιον που ανέλαβε μια υποχρέωση, αλλά δεν πρόλαβε να την κάνει. Έτσι, θα του απαντήσουμε με τη χαρακτηριστική φράση

“Τζαι ποιον περιμένεις να το κάμει; Την Μαρικκού που τα Λεύκαρα;”

Ο μάστρος ο Κωστής δουλεύκει εδώ και χρόνια στα κάζια – δηλαδή παίρνει τζιαι φέρνει μποτίλιες στες αγορές από τότε που θυμούμαι τον εαυτό μου να μιλά. Ονομαστικά, ξέρουν τον ούλλοι, εν μάστρος στη δουλειά του τζιαι ιδιαίτερα αγαπητός, αφού ο μέσος Κυπραίος εσυνάφερεν τον ως τωρά αμέτρητες φορές.

Εν τόσο γνωστός, που όποιον ρωτήσεις άκουσε για τζείνον. Το θέμα με τον Κωστή είναι ότι κανένας εν τον είδε ποττέ, τζιαι κανένας εν τον εγνώρισε προσωπικά. Τουλάχιστον έτσι ενόμιζα ως προχτές…

Πώς είναι δυνατόν η μισή Κύπρος να τον ξέρει, χωρίς να υπάρχει καν; Πάντως έχω βάσιμες υποψίες ότι ο παπάς μου ξέρει τον προσωπικά, αλλά χώννει τον που ούλλους μας για να τον βοηθά όποτε θέλει. Αφού προχτές λαλώ του: “Ρε παπά, μα ποιος εσουβάτησε τον τοίχο στην αυλή μας;” τζιαι απάντησε μου έντονα:

“Ο Κωστής που τα κάζια!”

Αυτός, αυτός, αυτός… ο άλλος μου εαυτός! Αυτός; Ποιος εν τούτος δηλαδή, εν εκατάλαβα ποττέ μου. Όποτε ρωτήσεις “Ποιος;” απαντούν σου “Αυτός“. Ε μα ποιος εν τούτος;

Τζιαι εν κανεί που εν καταλάβεις, είσαι υποχρεωμένος να… χάσεις θέμας! Στο κάτω-κάτω, εμένα μπορεί να μεν μου αρέσκει να χάννω όποτε γίνεται τούτο το παιχνίδι-συνομιλία… Το σίουρο ένει ότι έσσιεις σίουρη απάντηση τζιαι αποστομώνεις τον άλλον!

Εσύ συναφέρενεις τζι’ άλλα τέτοια άτομα όπως τα πιο πάνω;