Ο καθένας λίγο ή πολύ έχει τις δικές του ανασφάλειες. Είτε αυτές είναι μακροχρόνιες ή βραχυπρόθεσμες, δεν παύουν να είναι ενοχλητικές. Τόσο για εκείνον/η που τις αντιμετωπίζει σε προσωπικό επίπεδο, όσο και για τους κοντινούς του ανθρώπους που κάθονται και ακούνε ό,τι αρνητικό κατεβάσει το κεφάλι του άλλου. Ποια είναι τα κυριότερα είδη όμως;
1. Ανασφάλεια για την εξωτερική εμφάνιση:
Υποκατηγορίες:
- Αναλογίες σώματος
- Βάρος
- Χαρακτηριστικά προσώπου
Για ‘μένα ίσως η πιο συχνή και χειρότερη μορφή ανασφάλειας. Και αυτό επειδή δεν χαρακτηρίζει μόνο τους ανθρώπους με λίγα έξτρα παραπανίσια κιλά, αλλά επεκτείνεται και σε εκείνους με φυσιολογικές αναλογίες για το σωματότυπό τους. Χαρακτηρίζει επίσης, όσους σκέφτονται ότι χρειάζονται συνεχώς βελτίωση και δεν είναι ευχαριστημένοι με όποια αλλαγή κι αν επιδιώξουν να κάνουν πάνω τους: “Πώς είμαι έτσι; Έβαλα 5 kg. Δεν μπορώ να κυκλοφορήσω. Πού πήγαν οι κοιλιακοί μου;” Για να ξεκαθαρίσουμε: άλλο να προσπαθείς συνεχώς να βελτιωθείς ώστε να γίνεις καλύτερος, γεμίζοντας με ικανοποίηση τον εαυτό σου ΚΑΙ ΑΛΛΟ να συγκρίνεσαι συνεχώς με τους γύρω σου, γκρινιάζοντας για το ότι είναι πιο όμορφοι, πιο αδύνατοι ή/και πιο γυμνασμένοι από εσένα. Αν μπορούν αυτοί να το κάνουν τότε μπορείς κι εσύ!
2. Ανασφάλεια για το χαρακτήρα:
Συχνά-πυκνά όλοι νιώσαμε “εκτεθειμένοι” σε μια παρέα που οι χαρακτήρες μας έμοιαζαν εντελώς διαφορετικοί. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο χαρακτήρας του καθενός πρέπει να συμβαδίζει με όλων των υπολοίπων. Δεν είναι ανάγκη να αρέσουμε σε όλους μιας και ο καθένας έχει τον τρόπο του να κάνει την παρέα του να γελά. Δεν σε συμπαθεί κάποιος; Προσπάθησε να του δείξεις τους λόγους που σε συμπαθούν οι υπόλοιποι, όσοι κι αν ειναι αυτοί. Αν πάλι θεωρείς ότι χρειάζεσαι βελτίωση σε κάποιους τομείς του χαρακτήρα σου, προσπάθησε να βελτιωθείς, χωρίς όμως να αλλοιώσεις την αυθεντικότητά σου. Κάποιοι εκεί έξω σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι, όχι γι’ αυτό που θέλεις να μετατραπείς.
3. Ανασφάλεια της ικανότητας ή/και ταλέντων:
Αυτή είναι η 3η και κυριότερη μορφή ανασφάλειας που θεωρώ ότι όλοι περάσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Από τα χρόνια που πηγαίναμε σχολείο, μέχρι πανεπιστήμιο ή και αργότερα στη δουλειά, κυριαρχούν οι φράσεις: “Είμαι άχρηστος/η, Δεν είμαι σε τίποτα καλός/η, Γιατί δεν μπορώ να το κάνω κι εγώ αυτό;” κτλ. Η δύναμη της θέλησης είναι μεγαλύτερη από οποιοδήποτε ταλέντο σε όλο τον κόσμο. Ποιος είναι ο λόγος δηλαδή που κάθε χρόνο καταρρίπτεται κάποιο ρεκόρ Γκίνες; Όποιος είπε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι, το είπε επειδή μάλλον δεν το δοκίμασε καν. Ακόμα και αν δοκίμασες κάτι και απέτυχες, αυτό θα σε βοηθήσει να μάθεις από τα λάθη σου και να το επαναλάβεις καλύτερα.
Το καλύτερο μέτρο σύγκρισης που πρέπει να σε χαρακτηρίζει είναι το να γίνεις καλύτερος σε σχέση με τον εαυτό σου σε όλους τους τομείς, ΟΧΙ με τους γύρω σου, έχοντας ως μέτρο και κλίμακα σύγκρισης τον παλιό και το νέο σου εαυτό.
Καλύτερα να μάθεις αποτυγχάνοντας, παρά να τα παρατήσεις δίχως προσπάθεια.
