Ένας πόλεμος, όποιοι και αν είναι οι λόγοι για τους οποίους έγινε, αφήνει πάντοτε θύματα και ανοιχτές πληγές όοος χρόνος και αν περάσει… που τελικά μας κάνει να ανρωτιόμαστε άξιζε τελικά να χαθούν τόσες ψυχές;
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρουάντα (1994) έγινε ελάχιστα γνωστός απο τα μέσα ενημέρωσης στον Δυτικό Κόσμο. Μέσα σε 100 ημέρες έχασαν τη ζωή τους 800.000 με 1.000.0000 άνθρωποι ενώ 2.000.000 αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η σφαγή έγινε πέντε φορές γρηγορότερα απο εκείνη των Εβραίων, στα ναζιστικά στρατόπεδα. Αδέλφια σκοτώνονταν μεταξύ τους, το 80 % των γυναικών έγιναν θύματα βιασμού. Η Ρουάντα μετά τον εμφύλιο, έγινε η χώρα με τα περισσότερα ορφανά παιδιά. Σήμερα, στη Ρουάντα γίνονται προσπάθεις να αποκατασταθούν οι πληγές των κατοίκων. Κατασκευάζονται σχολεία, ανοικοδομούνται σπίτια και έργα υποδομής στη πόλη που είχαν καταστραφεί. Θύτες και Θύματα προσπαθούν να ζήσουν αρμονικά, αφείνοντας το παρελθόν. Το μήνυμα ζωής απο τη Ρουάντα; Η δύναμη της αλληλεγγύης.
Προστάτης της μικρής αδελφής της, Kibungo
Συνοικία Nyamirambo, Kigali. Η μικρή βρίσκεται σήμερα στους κόλπους της AROENA, μιας από τις πολλές ρουαντέζικες οργανώσεις που σκοπό έχουν την φροντίδα των ορφανών και εγκαταλειμμένων παιδιών
Πρόσφυγες πλησιάζοντας στο Ruhengeri κι έχοντας διανύσει με τα πόδια αποστάσεις που συχνά ξεπερνούσαν τα εκατό χιλιόμετρα, αφού είχαν περιπλανηθεί νηστικοί στο Ζαΐρ για αρκετές μέρες
Επιζήσας από τις σφαγές στην κοινότητα Rukara, επαρχία Umutara. Σημάδια από ματσέτα (μεγάλο μαχαίρι για αγροτικές εργασίες) στο πρόσωπο της κοπέλας.
Πηγή: United Nations Regional Information Centre for Western Europeκαι Cosmo.gr
