Κάθε γονιός ονειρεύεται το παιδί του να υλοποιήσει τους στόχους του και να φτάσει ψηλά. Πιο συγκεκριμένα και στις μέρες μας σε απλό ρέοντα λόγο θα λέγαμε μετά από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, να κατορθώσει με κόπους να εισαχθεί σε μια τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου θα του ανοίξει τις πόρτες για τον τομέα εργασίας, για την κοινωνία και θα τον γαλουχήσει, θα λέγαμε για μια τελευταία φορά, με την σωστή μόρφωση για να τον διαδεχτεί η ζωή και ο εργασιακός τομέας.
Και ενώ λοιπόν τελειώνοντας το λύκειο, σχεδόν όλοι οι μαθητές ευελπιστούν για την είσοδό τους σε κάποιο πανεπιστήμιο δημόσιο ή μη (κατά προτίμηση δημόσιου χαρακτήρα όμως για οικονομικούς λόγους σε αυτή την μάστιγα της οικονομικής φρίκης που ζούμε) έρχεται η μεγάλη μέρα λοιπόν που ενημερώνεται πως θα φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μετά την δοκιμασία των πανκυπρίων εξετάσεων και του στρατού (αν είναι αγόρι).
Και να σου που με κλάματα χαράς η οικογένεια διαλαλεί παντού ότι το παιδί της μπήκε σε μια ανώτατη σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και έτσι δικαιώνονται οι κόποι και οι μόχθοι τόσο της οικογένειας όσο και του ιδίου του παιδιού που κατάφερε να μπεί στον τομέα που τον ενδιέφερε για να φοιτήσει.
Έτσι φθάνει η πρώτη μέρα, το παιδί με χαρά πηγαίνει στο πανεπιστήμιο και σε μια πρώτη οπτική επαφή μένει άναυδος από τις άρτιες εγκαταστάσεις και τις παροχές του πανεπιστημίου και όσο τα βλέπει η χαρά του να μεγαλώνει. Και να λέει από μέσα του ‘Πραγματικά έγινε εξαίσια δουλειά σε αυτό τον τομέα, τα κτίρια είναι εντυπωσιακά, ενώ υπάρχουν καφετέριες, γήπεδα διαφόρων αθλημάτων αλλά και γυμναστήριο…’.
Ταχύτατα προσεγγίζεται από τους υπεύθυνους παραταξιακούς φοιτητές που είναι υπεύθυνοι για το τμήμα του και οι οποίοι του υπόσχονται πολλά και διάφορα (μέσα σε αυτά είναι τα πάρτι, οι διασκεδάσεις κ.α) παραλείποντας τα σχετικά με το τμήμα όμως. ‘Όλα φαντάζουν ιδανικά για τον παιδί ο οποίος θα ζήσει φοιτητική ζωή, εξάλλου το ονειρευόταν για χρόνια!
Μέσα σε όλη αυτή όμως την βαβούρα της πρώτης μέρας στην τάξη, ο στόχος του τριγυρνά στο κεφάλι να μάθει όντος αν μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Με τούτα και με εκείνα ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι αυτό το παιδί, φοιτητής πλέον, εισήχθη στην Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου και δη στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών σπουδών με στόχο την κατεύθυνση του τμήματος που δεν ήταν καμιά άλλη από την Γλωσσολογία (Το 2009 η κατεύθυνση της γλωσσολογίας γίνεται αποδεχτή στο τμήμα και εισάγετε στον οδηγό σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου).
Πέρασε αρκετός καιρό, προσαρμόστηκε στο κλίμα, έκανε γνωριμίες μα και νέες φιλίες, μίλησε με καθηγητές μα και με συμφοιτητές και έβλεπε το όνειρο του να να γίνεται πραγματικότητα μπροστά του και όλα να βαίνουν πολύ καλά μέχρι εκείνη την καταραμένη μέρα….!
‘Στις 16 Μαρτίου 2013 εισβάλλουν οι νόμιμοι κλέφτες στο νησί μας, υποχρεώνοντας την Κυπριακή κυβέρνηση να υποβάλει κούρεμα στις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ… Οι λόγοι που υπέστη ο Κυπριακός λαός το μνημόνιο του κουρέματος δεν είναι θέμα του παρόντος άρθρου’
Μετά λοιπόν εκείνη την καταραμένη μέρα πάρθηκε η απόφαση από το τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής να καταργήσουν την κατεύθυνση γλωσσολογίας που υπαγόταν στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών σπουδών, επικαλούμενη την οικονομική κατάσταση. Ήταν ένα μεγάλο ψέμα αυτό γιατί η οικονομική κρίση ξεκίνησε το 2012 και υπήρξε η μεγαλύτερη οικονομική κρίση που γνώρισε η Κυπριακή Δημοκρατία. Κύρια αιτία της κρίσης υπήρξε η μεγάλη έκθεση των κυπριακών τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα, που κουρεύτηκαν την άνοιξη του 2012. Απλά ήταν μια πρόφαση, ένας καλός μανδύας η οικονομική κρίση στο νησί, που αναμφισβήτητα βόλευε τα άτομα που θέλησαν την κατάργηση της και σαν μανδύας σκέπασε τους αληθινούς λόγους.
Έτσι τα όνειρα ενός φοιτητή χάθηκαν από την μια μέρα στην άλλη… Η κατεύθυνση ‘πάγωσε’ , δηλώνετε στον οδηγό σπουδών ως ενεργή κατεύθυνση, πράγμα που παραπλανεί φυσικά αλλά ποιος νοιάζεται;
