fbpx

20η Ιουλίου. To be continued….

Πέρασε και η φετινή 20η Ιουλίου. 40 χρόνια από την εισβολή. Για ακόμα μια χρονιά ο καθείς αρμόδιος και μη, εξέφρασε τη λύπη του για τα γεγονότα, καθώς και την αποφασιστικότητα του λαού για την επόμενη μέρα. Αυτή η επόμενη μέρα βέβαια δε φαίνεται να ξημερώνει. Αν ίσχυαν τα λεγόμενα των υψηλά ιστάμενων του κράτους αυτού, αυτό θα σήμαινε ότι η μέρα δεν αριθμεί 24 ώρες, αλλά αρκετές χιλιάδες, ποιος ξέρει πόσες;

Η επόμενη μέρα λοιπόν που εξαγγέλλεται κάθε 20η Ιουλίου μου δημιουργεί κάθε χρόνο αντικρουόμενα συναισθήματα. Από τη μία διαβάζοντας βιβλία, παρακολουθώντας εκπομπές αλλά και ακούγοντας συζητήσεις της εποχής ξαναζώ εκείνες τις καταραμένες μέρες. Από την άλλη αναρωτιέμαι γιατί ως λαός δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από αυτό το σοκαριστικό γεγονός. Η Κύπρος αδικήθηκε, χτυπήθηκε, προδόθηκε… Οι κάτοικοί της όμως, όπως φαίνεται ξέχασαν τι συνέβη. Ξέχασαν ότι κάποτε αδικήθηκαν και προδόθηκαν με τρομερά βαρύ τίμημα. Οι ίδιοι που τότε έμειναν πρόσφυγες, σήμερα δε διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων για να επιτύχουν τον σκοπό τους. Αυτοί οι οποίοι βίωσαν τον πόλεμο στο πετσί τους, σήμερα διεξάγουν ένα άλλο είδος πολέμου στον ίδιο τους τον συμπατριώτη.

mathitis

Η επόμενη μέρα δεν έχει έρθει ακόμα… Όσοι πρόλαβαν να πιαστούν από τα πλοκάμια της εξουσίας μάλλον έχουν δικές τους μονάδες μέτρησης. Διότι ο λαός βλέπει τον μικρό δείχτη του ρολογιού του να έχει κολλήσει για κάμποσες δεκαετίες στο ίδιο νούμερο. Κανένας μάστορας δεν φιλοτιμήθηκε να φτιάξει αυτό τον δείχτη, κανείς δεν έδωσε σημασία. Εξάλλου είπαμε, οι μάστορες έχουν άλλα ρολόγια, άλλα ημερολόγια…

Αγαπητοί αναγνώστες, τότε ο εχθρός ήταν φανερός, ήξερες τι είχες να αντιμετωπίσεις. Σήμερα ο εχθρός είναι αόρατος και έχει καταφέρει να ρουφήξει την ελπίδα από τον απλό κόσμο. Την ελπίδα για μια όμορφη ζωή. Ας παραμερίσουμε το φαινόμενο της ανεργίας και ας αναλογιστεί ο κάθε ένας από εμάς πόσους ανθρώπους -πλην οικογένειας- μπορεί πραγματικά να εμπιστευτεί. Η απάντηση είναι από… κανέναν εώς 2-3. Δεν υπάρχουν τα συστατικά αυτά τα οποία έπρεπε να χαρακτηρίζουν έναν κατεχόμενο από εισβολείς τόπο. Μόνο το συμφέρον και η δόξα παίζουν πια ρόλο στην εποχή μας. Και άπαντες είναι συνένοχοι.

ΧΑΜΠΑΡΙ

Μια εβδομάδα μετά την μαύρη επέτειο και όλα κινούνται στους ίδιους συνηθισμένους ρυθμούς. Αυτούς που επιτάσσει η σύγχρονη κοινωνία. Αυτούς που μας έχουν μετατρέψει σε ατομιστές και ρατσιστές. Η Κύπρος δεν θα ελευθερωθεί εάν δεν ελευθερωθούμε πρώτα εμείς από τη μιζέρια μας. Αυτή τη μιζέρια που δε σου επιτρέπει να πεις μια καλησπέρα μέσα από την καρδιά σου στο γνωστό σου που συναντάς στην οδό Λήδρας, αλλά γυρνάς επιδεκτικά το κεφάλι από την αντίθετη κατεύθυνση προσποιούμενος ότι δεν τον είδες.

stayrossesimaia

Μου είναι ανυπόφορο να ακούω τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο όταν καθημερινά προδίδεται η πατρίδα μου. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να παρουσιάζεσαι λυπημένος για τα γεγονότα εκείνα και την επόμενη μέρα να απολύεις εργαζομένους με το πρόσχημα της κρίσης (παρ’ όλο που τα κέρδη σου έχουν αυξηθεί) δημιουργώντας σύγχρονους εργασιακούς σκλάβους.  Γιατί εκείνη τη στιγμή γίνεσαι ίδιος με τον εισβολέα, διώχνεις τον νέο εκτός Κύπρου, κάνοντάς τον πρόσφυγα.. όχι από τους Τούρκους… αλλά από εσένα.. τον υπερπατριώτη.. σαν δεν ντρέπεσαι λέω εγώ που θα βγεις και στην τηλεόραση να μιλήσεις για τους ήρωές μας..

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
17,300FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending