Είναι μόλις 24 χρονών και έχει καταφέρει όσα κάποιοι ακόμα ονειρεύονται. Είχα την τιμή να την έχω συμφοιτήτριά μου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και να την γνωρίσω λίγο καλύτερα από όλους εκείνους που την θαυμάζουν εδώ και καιρό. Πάντα συνεργάσιμη, προσιτή και ευγενική. Οι ομαδικές εργασίες μαζί της φάνταζαν παιχνίδι, μιας και διαθέτει εξίσου εξυπνάδα και δημιουργικότητα. Πλέον ως απόφοιτη δασκάλα, θεώρησα πως θα είχε αρκετά να μας πει και να συμβουλεύσει όλους τους νέους εκεί έξω που προσπαθούν να συνδυάσουν τις σπουδές τους με την αιώνια αγάπη τους: τον αθλητισμό. Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα:
Φωτογραφία από την τελευταία μας μέρα στο Παν. Κύπρου
Νεκταρία μου, από ποια ηλικία ασχολείσαι με τον αθλητισμό και με ποιο άθλημα ασχολείσαι συγκεκριμένα;
Με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με το άλμα σε μήκος, ασχολούμαι από τα 9 μου χρόνια, όταν με την παρότρυνση του δασκάλου γυμναστικής του σχολείου μου, συμμετείχα στους αγώνες εκπροσωπώντας το σχολείο μου. Στο γυμνάσιο ξεκίνησα να ασχολούμαι και εκτός του σχολείου με το άλμα σε μήκος. Επαγγελματικά όμως, ασχολούμαι τα τελευταία 6 χρόνια, όπου γυμνάζομαι στο εθνικό στάδιο στίβου στη Λευκωσία.
Αν μπορούσες να πας πίσω στο χρόνο θα άλλαζες κάτι στις επιλογές σου; Γιατί;
Όχι. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έτυχαν έτσι τα πράγματα και ξεκίνησα να ασχολούμαι με το άλμα σε μήκος και όχι κάποιο άλλο αγώνισμα. Ακόμα και δική μου επιλογή να ήταν, πάλι μήκος θα έκανα. Θεωρώ το άλμα σε μήκος ένα από τα πιο συναρπαστικά αγωνίσματα, τόσο για τους αθλητές όσο και για τον φίλαθλο κόσμο.
Τώρα όσον αφορά τη ζωή μου γενικότερα, πάλι δε θα άλλαζα κάτι στις επιλογές μου. Όχι επειδή δεν έχω κάνει λάθος. Φυσικά και έκανα λάθος επιλογές, αλλά όταν τις έκανα αυτές, πίστευα ότι ήταν οι καλύτερες για ‘μένα. Και πάλι έμαθα από αυτές, όταν αποδείχτηκαν λανθασμένες.
Θέλεις να αναφέρεις τα βραβεία και τις διακρίσεις των τελευταίων σου χρόνων;
Φέτος, συμμετείχα στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες ανδρών γυναικών και στους Κοινοπολιτειακούς αγώνες, όπου προκρίθηκα στον τελικό και κατέλαβα την έβδομη θέση. Το 2013, κέρδισα το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες, κέρδισα την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων και το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες μικρών κρατών Ευρώπης για τέταρτη συνεχόμενη φορά. Το 2012 συμμετείχα στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών γυναικών όπου κατέλαβα την 15η θέση. Ακόμα, το 2012 έχασα τη συμμετοχή μου στην ολυμπιάδα του Λονδίνου γιατί έμεινα 9 μόλις εκατοστά μακριά από το ολυμπιακό όριο.
Τι σε κάνει να συνεχίζεις να ασχολείσαι με το στίβο;
Είναι τρόπος ζωής για ‘μένα. Δεν μπορώ να σκεφτώ την καθημερινότητά μου χωρίς την ενασχόλησή μου με τον στίβο. Αν δεν αγαπούσα αυτό που κάνω, πραγματικά δε θα συνέχιζα. Η ενασχόλησή μου με το στίβο, πέραν από όλα τα καλά που προσφέρει ως άθληση, με βοηθάει και γενικότερα στη ζωή μου. Μου έμαθε πολλά και με βελτίωσε ως άνθρωπο.
Πώς κατάφερες να συνδυάσεις σπουδές, προπονήσεις και πρωταθλήματα μαζί;
Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Και σίγουρα με ενδιέφεραν το ίδιο σπουδές και αθλητισμός. Αν δεν έβαζα ένα πρόγραμμα και να ανταποκρινόμουν σε αυτό, τίποτε δε θα μπορούσε να γίνει. Προσπαθούσα να βολέψω τις προπονήσεις μου και τα μαθήματά μου στο πανεπιστήμιο ώστε να μπορώ να τα κάνω και τα δύο. Αν για παράδειγμα, μια μέρα είχα δύο προπονήσεις, προσπαθούσα να βρω μαθήματα που γίνονταν μεσημέρι, ώστε να κάνω προπόνηση το πρωί και μετά πάλι το απόγευμα. Αν είχα ένα υποχρεωτικό μάθημα το απόγευμα, τότε η προπόνηση γινόταν το πρωί. Κάπως έτσι. Βέβαια, δεν ήταν τόσο εύκολο όσο το περιγράφω. Ο χρόνος για ξεκούραση δεν υπήρχε ειδικά σε περίοδο εξεταστικής ή εργασιών. Τις μέρες των Χριστουγέννων και του Πάσχα, ήμουν πιο συγκεντρωμένη στις προπονήσεις μου και δούλευα πιο πολύ, έτσι κρατούσα μια ισορροπία. Δεν είναι εύκολο, όμως υπάρχει ο τρόπος. Αυτό εξαρτάται από τους στόχους και τα “θέλω” του καθενός.
Πόσο δύσκολος είναι ο συνδυασμός εξεταστικής και πρωταθλήματος; Ποιο από τα δύο προτιμάς;
Την αγωνιστική περίοδο, γιατί γι’ αυτή προετοιμάζομαι όλο το χρόνο!!! Δεν είναι το ίδιο. Για τους αγώνες μου ανυπομονώ, ενώ για τις εξετάσεις μου ποτέ δεν ανυπομονούσα. Η εξεταστική περίοδος του χειμερινού εξαμήνου τελείωνε πριν τις διακοπές για τα Χριστούγεννα και έτσι δεν είχα κάποιο πρόβλημα με αυτό. Η εξεταστική όμως του εαρινού εξαμήνου ήταν μετά από τις διακοπές του Πάσχα και αυτό με δυσκόλευε. Το πρόγραμμα προπονήσεων ήταν απαιτητικό και υπήρχε και το διάβασμα για τις εξετάσεις. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που ξεκινούσαν και οι αγώνες μου την εξεταστική περίοδο του Μαΐου. Δεν είχα όμως επιλογή. Έπρεπε να κάνω υπομονή μέχρι να περάσουν.
Μιας και έχεις αποκτήσει πτυχίο δασκάλας, θα ήθελες στο μέλλον να συνδυάσεις τη διδασκαλία αθλημάτων/προπονήσεων σε μικρά παιδιά;
Το να γυμνάζεις μικρά παιδιά στο γήπεδο είναι ένα πράγμα και το να είσαι δασκάλα είναι άλλο. Σίγουρα, όσον αφορά τον αθλητισμό και κυρίως το στίβο, θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να μεταδώσω αυτά που ξέρω στα μικρά παιδιά του δημοτικού μιας και είμαι δασκάλα και αθλήτρια. Δεν είμαι όμως γυμνάστρια, ούτε προπονήτρια. Αυτό που θα ήθελα και μπορώ να κάνω είναι να ασχοληθώ με τη διδασκαλία αθλημάτων σε παιδιά του δημοτικού, αλλά μέσα στα πλαίσια του Δημοτικού Σχολείου.
Τι σκέφτεσαι όταν σου παρουσιάζεται μια δυσκολία; Τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη κάθε φορά;
Πιστεύω ότι τα πάντα πηγάζουν από μέσα μας. Αν δε βρεις ο ίδιος τη δύναμη και την επιμονή σε μια δυσκολία, κανένας δε θα σε πείσει να προσπαθήσεις. Μέσα από την ενασχόλησή μου με το στίβο, συνάντησα αρκετές δυσκολίες, όπως όλοι οι αθλητές πιστεύω. Και οι πιο σοβαρές δυσκολίες δεν είναι το πιεστικό πρόγραμμα και οι κούραση, αλλά οι τραυματισμοί. Εκεί είναι που πρέπει να βρεις τη δύναμη να επανέλθεις και να μπεις ξανά στην καθημερινότητά σου. Δεν είναι εύκολο εκεί που είσαι έτοιμος να κάνεις το μεγάλο άλμα και φτάνουν οι αγώνες να έρθει ένας τραυματισμός και να βλέπεις όλα αυτά που έχτισες να χάνονται. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια όμως είναι αυτά που μου έμαθαν πολλά και όχι οι επιτυχίες και τα μετάλλια. Εκεί είναι που επαναπροσδιορίζεις τους στόχους σου και συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι για σένα αυτό που κάνεις. Στην αρχή συνήθως απογοητεύομαι και στεναχωριέμαι. Μπορεί να ξεκινήσω κιόλας να βλέπω την κατάσταση πολύ αρνητικά. Το γεγονός όμως ότι αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και θέλω να προσπαθήσω για τους στόχους μου όσο μπορώ, με κάνει να βρω τη δύναμη που χρειάζεται.
Αν θα συμβούλευες τους φοιτητές που είναι ταυτόχρονα και αθλητές, τι θα τους έλεγες;
Για να φτάσουν εδώ που έφτασαν, να πετύχουν και στον αθλητισμό αλλά και μια θέση στο πανεπιστήμιο, σημαίνει πως σίγουρα ξέρουν πως είναι να είναι να είσαι μαθητής- αθλητής με ψηλούς στόχους και προσδοκίες και στους δύο τομείς. Απλά τώρα ίσως χρειαστεί περισσότερη θέληση και επιμονή που σίγουρα την έχουν γιατί την απέκτησαν μέσα από την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό.
Και κάτι τελευταίο: Αγαπημένο μότο/ατάκα που ακολουθείς στη ζωή σου;
Γενικότερα στη ζωή μου, αυτό που προσπαθώ είναι να είμαι πάντα ο εαυτός μου. Ακόμα, αυτό που πιστεύω και το λέω για να το ακούσω εγώ πιο πολύ είναι πως: “Aν θέλεις κάτι πολύ, τότε μην περιμένεις, προσπάθησε σήμερα και όσο μπορείς γι΄ αυτό”.
Νεκταρία μου, κάθε επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνεις στο μέλλον! Συνέχισε να κάνεις την Κύπρο περήφανη και να δίνεις δύναμη και έμπνευση σε όλους εκεί έξω, ανεξαρτήτως ηλικίας 😉
