Τελικά είμαι πολύ τυχερή! Πάρα πολύ τυχερή! Πάνω που είπα να πάω κι εγώ σ’ ένα συνέδριο, στην είσοδο του ξενοδοχείου αντικρίζω αστυνομία, φύλακες, κανάλια, κάμερες, τσιρίχτρες κτλ…
Αποκλείω το γεγονός να έχουν έρθει για το συνέδριο, (διπλο-σκέφτομαι τις πιθaνότητες ότι περιμένουν εμένα) και προχωράω ακάθεκτη στην είσοδο! Καθώς διασχίζω την πόρτα, μια μικρή αναλαμπή έρχεται στο μυαλό μου με το αντίκρισμα αυτού του πανό:
Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, καταλήγω να έχω απέναντί μου τους παίχτες της Barcelona! Κατάλαβα ότι ήρθαν, όταν δεν μπορούσα να ακούσω τον εαυτό μου απ’ τις φωνές και τα σφυρίγματα! Σάλος στο ξενοδοχείο! Πλήθος κόσμου να ζητωκραυγάζει και να ζητάει αυτόγραφα!
Την επομένη, πάω στο ξενοδοχείο και πάλι ο κόσμος μέσα ανυπομονεί να δει τους διεθνείς άσους του ποδοσφαίρου έστω και για λίγο! Όταν τους διώχνουν οι securiτάδες, μένω μόνη με κάποιους άλλους σύνεδρους και βλέπω να περνάει από δίπλα μου…. ο αγαπημένος Pique, με τα όμορφα μάτια και τα υπέροχα ξανθοκαστανά μαλλιά! Από το σοκ που υπέστησα, δεν πρόλαβα να τραβήξω μια καλή φωτογραφία! Αλλά κι αυτός βιαζόταν πολύ. Δεν γνωρίζω αν τον περίμενε η Shakira στην σουίτα του, πάντως εγώ δεν χόρτασα την όψη του και κρατάω αυτή την ανάμνηση για συντροφιά!
