Επιστροφή από άλλες πόλεις ή χώρες! Ναι, επιτέλους έρχονται μέρες με δωρεάν φαγοπότι, ξεκούραση, παλιές συνήθειες και γιορτινή διάθεση!
Αλήθεια; Ή μήπως οι γιορτές όλων των φοιτητών, που δεν βρίσκονταν στο σπίτι τους τόσο καιρό, θα γίνουν μαρτύριο;
1Δεν θα μπορείς να αγνοήσεις όλους όσους θέλουν να σε δουν (συγγενείς ή [α]γνωστοί).
“Ήρτε το μωρό πίσω; Μα πε του/της να έρτει να τον/την δω!” Ok, έλειπες αρκετό καιρό μακριά. Ok σε πεθύμησαν όλοι.
Αλλά ΓΙΑΤΙ πρέπει να σε δει ο 3ος θείος και τα ξαδέρφια, που μένουν μια ώρα μακριά; Ή, γιατί θέλουν να σε δουν άτομα που όταν ήσουν Κύπρο δεν κανονίζατε ΠΟΤΕ κάτι μαζί;
2Κρυώνεις και ξανακρυώνεις!
Ειδικά αν έμενες Αγγλία ή το διαμέρισμα σου αλλού είχε απεριόριστη χρήση θέρμανσης. Κάτι που λείπει από τα σπίτια της Κύπρου. Άρα, λογικό μόλις πας πίσω να (ξανα) αρρωστήσεις και να είσαι κάπως έτσι:
3Πολλοί σου λένε πως άλλαξες (εμφανισιακά κυρίως)
Τα θετικά:
- “Μάνα μου ρε, μα ομόρφυνες που τον καιρό που έχει να σε δω!”
- “Μα τι εν τούτο το τέλειο το στυλ; Μπράβο ρε!”
- “Μα εμεγάλωσε το μωρό μας α! Έγινε κοτζιάμου άντρας/γυναίκα. Πτου πτου!”
Τα αρνητικά:
- “Κόρη/ρε μα πώς έγινες έτσι;”
- “Μα επασσιήναμε, οξά εν η ιδέα μου;”
- “Όι, όι εν να σε στρώσουμε τωρά που ήρτες πίσω.”
4Δεν μπορείς πλέον να κοιμηθείς ότι ώρα θέλεις, να πας όπου θέλεις, χωρίς να δώσεις λογαριασμό.
- “Αγάπη μου, μα πού εν να πάεις πάλε; Κάτσε τζιαι λλίο σπίτι να σε δούμε” – “Ρε μάμα/παπά θέλουν τζι’ άλλοι να με δουν εκτός που ‘σας.” ή
- “Πιάσε σακάκι, εν πολλή κρυάδα έξω, εν να αρρωστήσεις!” – “Σαν να τζιαι ήμουν 3 μήνες σε παραπάνω κρυάδα που δαμέ;;!”
Δες: Πώς ξέρεις πως είσαι Original Κύπριος όταν μένεις στο εξωτερικό;
5Πρέπει να συγυρίζεις, να ντύνεσαι και να τρως “καθώς-πρέπει”.
Όχι πλέον:
- ακαταστασίες στο δωμάτιο,
- πίτσες για μεσημεριανό από την προηγούμενη νύκτα,
- πιτζάμες όλη μέρα,
- φυλλάδια και αντικείμενα από ‘δω κι από ‘κεί…
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, είσαι Κύπρο κι ακολουθείς “διαταγές” για επισκέψεις και προετοιμασίες!
6Και φυσικά, δεν θα καταφέρεις να διαβάσεις όπως θα ήθελες..
- Είτε εξαιτίας φίλων: “Άτε ρε πάμε τζιαμέ, τζιαι θκιαβάζεις μετά ή αύριο! Εν θα έχει ξανά έτσι πράμα!“
- Είτε εξαιτίας οικογένειας: “Εν να έρτεις να με βοηθήσεις να ετοιμάσουμε το τραπέζι για αύριο; Η θεία σου θέλει να σε δει σήμερα, εν να τα καταφέρεις; Εν κρίμα, να μεν της χαλάσουμε χαττίρι!“