Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Κατανοητό.
Διαθέτει, επίσης, διαφορετικό τρόπο σκέψης και έκφρασης. Πάλι κατανοητό.
Γιατί, λοιπόν, δεν μπορείς να το δεκτείς;
Γιατί θα πρέπει οι δικές σου απόψεις να είναι υπεράνω όλων;
Γιατί νιώθεις την ανάγκη να υποβιβάζεις τον συνανθρωπό σου;
Και στην τελική, κανείς δεν σου είπε πως είσαι καλύτερος ή χειρότερος από τους άλλους, παρά μόνο ο εαυτός σου. Γιατί τότε αφήνεις να σε επηρεάσει η γνώμη τρίτων;
Επειδή δεν εκτιμάς τον εαυτό σου. Όλα πηγάζουν από το γεγονός ότι δεν αντέχεις αυτό που είσαι και το εξωτερικεύεις στους συνανθρώπους σου.
Δεν αγαπάς αυτό που είσαι, έτσι εξωτερικεύεις το θυμό που συσσωρεύονταν μέσα σου και ξεσπάς πάνω σε άτομα που λίγο πολύ σου θυμίζουν όσα μισείς εσύ σε εσένα.
Όσο και αν δεν το υποψιάζεσαι, ή δε θέλεις να το παραδεκτείς, υπήρξες και εσύ θύμα ή θύτης bullying. Μπορεί να ήσουν και τα δύο ταυτόχρονα. Μπορεί και να μη μίλησες ποτέ, μπορεί και να προτίμησες τη σιωπή επειδή πάντα είναι πιο εύκολο να ξεχνάμε αυτά που μας βασανίζουν, παρά να τα συζητάμε. Φέρεις ευθύνη όμως. Όλοι μας φέρνουμε, για τον ανεξελεγκτό διαιονισμό αυτού του φαινομένου, για τον εκφοβισμό και την ψυχική καταπίεση που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, οι οποίοι συνεχίζουν να κουβαλάνε μαζί τους το παιδί που υπήρξαν κάποτε με τα τραυματισμένα συναισθήματα, βλέποντας τις ίδιες καταστάσεις ή και χειρότερες να επαλαμβάνονται στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους και πάει λέγοντας.
Δυστυχώς το bullying δεν περιορίζεται μόνο στους σχολικούς χώρους. Έχει εισχωρήσει και στο εργασιακό περιβάλλον, για να μην αναφερθώ τι γίνεται στο χώρο του στρατού. Χιλιάδες εργαζόμενοι αποτελούν θύματα των εργοδοτών τους, ακόμα και των συναδέλφων τους. Ο εκφοβισμός και το αίσθημα μειονεκτικότητας που βιώνει το άτομο, αναπαράγουν το φαίνομενο αυτό και πριν το καταλάβεις γίνεται μέρος της καθημερινότητας σου, σε φορτίζει ψυχικά και δεν σε αφήνει να ανασάνεις.
Εάν ένας ενήλικας επηρεάζεται τόσο πολύ, σκέψου το αντίκτυπο σε ένα παιδί.
Γι’ αυτό θα πρέπει οι γονείς να προσέξουν πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους και τι αξίες τους μεταφέρουν, προτού ο “νταής” του σχολείου μεγαλώσει και γίνει ο “νταής” του στρατού, είτε ο είρωνας-εργοδότης που αρέσκεται στο να προκαλεί το φόβο των υπαλλήλων του. Όπως επίσης και το “παιδί-στόχος” που μεγάλωσε και έγινε ο στόχος των υπόλοιπων ενηλίκων.
