Μετά από 5 ώρες ατελείωτου άγχους και αγωνίας, χαζεύοντας τον ουρανό και τα υπέροχα τοπία που ξετυλίγονταν κάτω απο τα φτερά του αεροσκάφους, ακούστηκε η ανακοίνωση της άφιξης μας στο διεθνές αεροδρόμιο του Δουβλίνου.
Έφτασα στην Ιρλανδία επιτέλους. Η στιγμή που περίμενα τόσο καιρό είχε φτάσει.
Πρώτες εντυπώσεις:
α) Βαλίτσες σπασμένες,
β) Τεράστιο αεροδρόμιο,
γ) Συννεφιασμένος ουρανός,
δ) Κρύο,
ε) Ήμουν στο εξωτερικό!!!
Δεν είχα χρόνο να πανικοβληθώ. Έπρεπε να πάω στο Λίμερικ, έπρεπε να πάω στο καινούριο μου δωμάτιο, στο καινούριο μου σπίτι. Αφότου έγινε μια σύγχυση (εννοείται, γίνεται κάτι χωρίς να υπάρξει μπέρδεμα, ειδικά σε ταξίδι;!) εγώ κι η συμφοιτήτρια μου πήραμε ένα ταξί μαζί με μια άλλη κοπέλα που κατευθυνόταν στον ίδιο προορισμό.
3 ώρες μετά…
Στεκομάστε έξω από την πόρτα του νέου μας σπιτιού. Η ιδιοκτήτρια, φιλικότατη και πολύ εξυπηρετική μας δείχνει τα δωμάτια, αποχωρεί και μας αφήνει ολομόναχες. Είναι αλήθεια τελικά. Είμαστε όντως στην Ιρλανδία σώες και αβλαβείς. Στέλνουμε ένα μηνυματάκι στην οικογένειά μας ενημερώνοντας του ότι είμαστε καλά και ότι θα επικοινωνήσουμε μαζί τους το συντομότερο δυνατόν . Χωρίς σεντόνια, χωρίς μαξιλάρι και χωρίς πάπλωμα, ξαπλώνουμε εξουθενωμένες στο διπλό κρεβάτι και κλείνουμε τα μάτια μας, ελπίζοντας για μια αξέχαστη και μοναδική εμπειρία.
Ελπίζαμε πως η απόφαση να πάμε Erasmus θα αποδειχτεί η καλύτερη και όχι η χειρότερη.
Ώσπου να ξανανοίξουμε τα μάτια μας, ο χρόνος τελείωσε. Ο χρόνος κύλησε σαν το νερό.
Από πού να αρχίσω και από πού να τελειώσω;!!
Από τα μαγευτικά απίστευα αξιοθέατα; Από την ατελείωτη φιλικότητα των ντόπιων κατοίκων; Θα αρχίσω από όλα. Πρέπει ο καθένας να ξέρει τι υπέροχη χώρα είναι η Ιρλανδία, πρέπει ο καθένας να μάθει την πλούσια ιστορία, κουλτούρα και παράδοση των απόγονων των Κέλτων ( Celtics) όπου είχαν αναπτύξει έναν αξιόλογο πολιτισμό, τον οποίο βρήκε και ο Άγιος Πατρίκιος όταν πήγε να διαδώσει το χριστιανισμό στους Κέλτες.
Έκτος από τους Κέλτες όμως, την επιδρομούλα τους έκαναν και Νορμανδοί (αλλιώς Βίκινωγκς), τα παλαιότερα χρόνια και εγκαταστάθηκαν μόνιμα, κοντά στην ακτή και ίδρυσαν το Δουβλίνο ( πρωτεύουσα), το Γουότερφορντ, το Λίμερικ, το Κορκ και άλλες πόλεις. Μετά από πολλά χρόνια διαμάχων και πολέμων με τους Ιρλανδούς βασιλιάδες, ένας βασιλιάς εν ονόματι Μπράιαν Μπορούμπα νίκησε τους Νορβηγούς στο Λίμερικ και το 997 μ.Χ. η χώρα χωρίστηκε σε 2 βασίλεια, στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας και στη Βόρεια Ιρλανδία που έως τώρα ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μονολότι η Ιρλανδία έχει πλούσια ιστορία, είναι αρκετά διάσημη και για τα απίστευτα αξιοθέατα της. Με τον υπέροχο όμιλο του International Society του πανεπιστημίου του Λίμερικ, μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε εκδρομές στα πιο αξιοθαύμαστα μέρη της χώρας.
1) Cliffs Of Moher
Δεν έχω λόγια για τις βραχώδεις ακτές που βρίσκονται νοτιοδυτικά της επαρχίας Κλερ. Με 214 μάξιμουμ υψόμετρο, βλέπει τον Ατλαντικό ωκεανό. Προσελκύει πάνω από 1.000.000 τουρίστες κάθε χρόνο και είναι το νόυμερο 1 αξιοθέατο της χώρας από το Trip Advisor. Τα νερά του Ατλαντικού ωκεανού που δέρνουν με μανία τους γιγαντιαίους βράχους, δημιουργούν έναν άσπρο αφρό στις ακτές.
Ήτανε ό,τι πιο όμορφο έχω δει στη ζωή μου. Η θέα μου έκοψε την ανάσα. No further comments.
2) Digle, Dingle Peninsula
Η μικρή περιοχή αυτή είναι ακόμη ένα must εάν τύχει ποτέ κανείς να επισκευτεί την Ιρλανδία. Βρίσκεται στην ακτή του Ατλαντικού ωκεανού και έχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη για να δεις. Σύμφωνα με το Trip Advisor, κατατάσσεται στην 3η θέση, και έχει ψηφιστεί ως Traveler’s Choice για το 2015. Ακόμα, υπάρχει και ένα δελφίνι εν ονόματι Fungie που κολυμπά στα κρύα νερά στο Dingle Harbour.
3) Kilkenny
Μια από τις αγαπημένες μου πόλεις. Έχοντας πάρει το όνομά της από την Ιρλανδέζικη λέξη Cill Chainnigh, που σημαίνει εκκλησία, είναι πλούσια σε πράσινο, και διάσημη για το Μεσαιωνικό κάστρο, καθώς και σύμβολο της πόλης, αφού τα τείχη του προστάτευαν τους κατοίκους της πόλης από εχθρικές επιδρομές.
4) Δουβλίνο
Πρωτεύουσα της χώρας, το Δουβλίνο είναι επίσης ένα must-see. Ελκύοντας χιλιάδες τουρίστες κάθε μέρα, είναι η μεγαλύτερη πόλη. Χτισμένη στις εκβολές του ποταμού Liffey, ήταν η πρώτη πόλη που έκτισαν οι Βίκινγκς, και χρησίμευε σαν κέντρο εμπόριου σκλάβων. Πλούσια σε παράδοση και κουλτούρα, το Δουβλίνο είναι γεννέτηρα σπουδαίων λογοτεχνικών μορφών μεταξύ των οποίων Oscar Wilde ”The Picture of Dorian Grey”, James Joyce ”The Dubliners”, ο αγαπημένος μου Samuel Beckett ”Waiting for Godot” και πολλοί άλλοι που σημάδεψαν την αγγλική λογοτεχνία. Επίσης, λάτρεις της τέχνης δεν θα μείνουν απογοητευμένοι αφού το Δουβλίνο φιλοξενεί αμέτρητες γκαλερί, εθνικές πινακοθήκες, μουσεία και βιβλιοθήκες όπου η είσοδος είναι δωρεάν. Αξίζει να επισκευθείς το Trinity College, που είναι το πιο διάσημο και το καλύτερο κολλέγιο της χώρας. ‘Εκει βρίσκεται και η παλαιότερη βιβλιοθήκη της χώρας.
Δες: Μετά από αυτό το βίντεο θα θες να πας και εσύ Erasmus
5) Λίμερικ
Χτισμένη στις όχθες του ποταμού Σάνον, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιρλανδίας (μετά το Δουβλίνο) και το Κόρκ. Είναι σχετικά πολύ μικρή πόλη, που μοιάζει παραπάνω με χωριό παρά σαν πόλη. Ονομάστηκε culture and sports city για το 2014-2015. Εκεί βρίσκεται το Πανεπιστήμιο του Λίμερικ, το οποίο αναδείχθηκε ως το καλύτερο πανεπιστήμιο για το 2015. Είναι γνωστό ότι κάθε περιοχή της χώρας είναι περιτριγυρισμένη από γρασίδι, άλογα και πρόβατακια.
Πέρα από τα υπέροχα αξιοθέατα, η Ιρλανδία είναι γενέτειρα της διάσημης μπύρας Guinness. Ξεκίνησε το 1778 από τον Arthur Guinness ο οποίος επιτυχώς ξεκίνησε την κατασκευή της αγαπημένης μας μαύρης μπύρας. Είναι η αγαπημένη των ντόπιων οι οποίοι παρεπιπτόντως πίνουν ασταμάτητα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Τα μπαράκια δεν απουσιάζουν από κανένα κέντρο των πόλεων.
Tελικό συμπέρασμα; Το Erasmus+ ήτανε μια εμπειρία ζωής.
Η απόφαση να αφήσω τα πάντα πίσω και να κυνηγύσω καινούριες εμπειρίες ήτανε η καλύτερη που είχα πάρει εδώ και 21 χρόνια. ‘Έναν ολόκληρο χρόνο στο εξωτερικό, έμαθα να στηρίζομαι στον εαυτό μου, να δέχομαι ξένες κουλτούρες και συνήθειες. Έμαθα να φοβάμαι και να τολμώ. Πάνω απ’ όλα απόκτησα αυτοπεποίθηση. Ωρίμασα και έμαθα. Όλοι οι φόβοι και ανασφάλειες ήτανε προφάσεις και δικαιολογίες για να μην ακολουθήσω αυτό που μου έδειχνε η καρδιά μου. Σε τέτοιες περιπτώσεις η καρδιά υπερισχύει της λογικής.
Έξω υπάρχει ένας ατελείωτος κόσμος, έτοιμος να ανακαλυφθεί και να μας δεχθεί. Στο χέρι μας είναι το ρίσκο.
Είτε θα τολμήσουμε να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας είτε θα μείνουμε στο comfort zone μας για μια ζωή.
Δες επίσης: Μια απροσδόκητα αξέχαστη εμπειρία του Erasmus: Part 1!
