Σε ένα κόσμο γεμάτο επιλογές, καθημερινά διαλέγουμε και απορρίπτουμε δουλειές, ανθρώπους και καταστάσεις, ενώ όσον αφορά τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται πάντοτε χάνουμε μερικές και κερδίζουμε άλλες τόσες.
Τι γίνεται όμως όταν βρίσκεσαι μπροστά από ένα σταυροδρόμι επιλογών και ευκαιριών, νιώθοντας πως δεν είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις, παρόλο που μπροστά σου ανοίγονται διάπλατα όλες οι πόρτες; Είναι σαν να βρίσκεσαι μπροστά από μια πόρτα κλειστή και περιμένεις να ανοίξει για να μπεις μέσα. Σκέφτεσαι, κοντοστέκεσαι, ανησυχείς τι θα συναντήσεις ανοίγοντας.
Η φοβία προς το άγνωστο καθώς και προσωπικές ανησυχίες σε κρατάνε μακριά.
Συνεχώς σκεφτόμαστε: αν επιλέξω να κάνω αυτό και όχι κάτι άλλο, άραγε θα κάνω το σωστό; Είναι σαν να μη θέλουμε να κάνουμε λάθος επιλογές, σαν να φοβόμαστε να ζήσουμε όπως θέλουμε διότι καραδωκεί ο φόβος της αποτυχίας. Πιο πολύ όμως φοβόμαστε την κατακραυγή της κοινωνίας– έτσι καταλήγουμε να συμβιμβαζόμαστε, αναμένοντας πάντα κάτι καλύτερο και περνώντας τον παρόντα χρόνο σκεφτόμενοι για το μέλλον, να προνοήσουμε, να κάνουμε τα σωστά βήματα ώστε να μη φτάσουμε στο σημείο της παραδοχής της αποτυχίας μας να συμβαδίσουμε με τον υπόλοιπο κόσμο.
Τότε είναι που ξυπνά αυτόματα ο άλλος μας εαυτός, ο καταπιεσμένος και επαναστατεί.
Υπάρχουν όμως και άτομα που ελάχιστα νοιάζονται για τη γνώμη της κοινωνίας, που αδιαφορούν για κάθε είδους καθωπρεπισμούς και αδιαφορούν για το μέλλον. Δεν είναι ότι είναι παντελώς αναίσθητοι ή αναρχικοί, απλά έχουν μάθει να ζουν στον παρόν και να απορρίπτουν ότιδήποτε δεν τους εκφράζει. Κοινώς, πάνε κόντρα στους συμβιμβασμούς. Είναι οι άνθρωποι που συναντάμε και ευχόμαστε να είχαμε λίγο από το θάρρος και το δυναμισμό τους. Γιατί θέλει αρκετό δυναμισμό το να είσαι ΑΣΥΜΒΙΜΒΑΣΤΟΣ.
Και όχι, οι ασυμβίμβαστοι τύποι δεν κυκλοφορούν με tattoo, ούτε μοιάζουν κατ’ ανάγκη με χίπηδες, ούτε ακολουθούν τη μποέμικη ζωή, αδιαφορώντας για την προσωπική τους ανέλιξη. Είνα αυτοί οι πολύ χαλαροί τύποι, που ενίοτε σε εκνευρίζουν με τη θετικότητα τους, όμως πολύ θα ήθελες να σκέφτεσαι και εσύ κατά αυτόν τον τρόπο. Είναι οι τύποι που πρώτοι απ όλους θα σηκώσουν ανάστημα και θα απορρίψουν καταστάσεις μόλις νιώσουν αδικία, εκμετάλλευση και θα αρνηθούν να πουν “ας συμβιμβαστώ αυτή τη φόρα, κάτι καλύτερο θα βρω στη πορεία“.
Επιλέγουν λοιπόν να να θεωρούνται ασυμβίμβαστοι πηγαίνωντας εκεί που οι άλλοι λένε πως δεν μπορούν να πάνε, συνειδητά διαλέγοντας να ακολουθούντο αντίθετο ρεύμα, ακόμα και αν έχουν μηδαμινές ελπίδες να φτάσουν κάπου, οπουδήποτε.
Δες επίσης: Τι κι αν και τα όνειρα μας περνάνε κρίση;
