Και να που έρχεται η στιγμή.. Αυτή μωρέ που λες “Γιατί φοβάμαι; Τι έχω να χάσω αφού δεν έχω αυτό που αξίζω; Αυτό που θέλω, αυτό που αγαπώ;“. Να που όταν ο Πασχαλίδης έλεγε “Μου ‘μάθαν να φοβάμαι ό, τι αγαπώ” είχε απόλυτο δίκαιο…
Μας έμαθαν να φοβόμαστε, να φοβόμαστε να πράττουμε, να κυνηγούμε, να αγαπάμε πραγματικά!
Μας έμαθαν να ξεχνάμε.. Να αφήνουμε πίσω πράγματα που άλλοτε για αυτά δίναμε τα πάντα. Για να ξεχάσουμε λένε. Ποιος από μας ξέχασε όμως; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα αισθήματα του, αυτά που έζησε, που ένιωσε, που ονειρεύτηκε; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις θυσίες, τα θέλω, τα πρέπει; Ποιος μπορεί, και πώς;
Κάθε πρωί ξυπνάς με ένα όνειρο, μία ανάμνηση, μία εικόνα στο μυαλό σου..
Το όνειρο να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα με αυτόν που αγαπάς, με την εικόνα του και τις αναμνήσεις σας. Γιατί δεν το παλεύεις; Τι έχεις να χάσεις τελικά; Ο καιρός περνάει γρήγορα, το ξέρεις αυτό. Οι αναμνήσεις όμως δεν φεύγουνε, δεν ξεχνιούνται. Κάθε μέρα θα θυμάσαι, κάθε μέρα θα έρχεται η εικόνα..
Αλλά εσύ θα φοβάσαι, θα φοβάσαι να παλέψεις για αυτό που αγαπάς. Είτε για την εικόνα σου που.. “θα χαλάσει” είτε γιατί φοβάσαι τις συνέπειες.. Μα ποιες συνέπειες; Ποια εικόνα; Πάλεψε! Για αυτά που αγαπάς και για αυτά που ονειρευέσαι.
Γιατί μόνο ο Μαχαιρίτσας δηλαδή, πρέπει να φωνάζει τόσο δυνατά “Πόσο σε θέλω”;
Γιατί να μην έχεις το θάρρος να παλέψεις; Ειδικά όταν αξίζει, όταν εσύ ο ίδιος πιστεύεις ότι αξίζει. Γιατί , ό,τι και να σου λένε οι φίλοι, οι γνωστοί και οι κολλητοί, ποιος ξέρει τελικά καλύτερα από ‘σένα τι πρέπει να κάνεις; Κανείς δεν ξέρει τι νιώθεις, πόσο νιώθεις και την ποιότητα αυτών που νιώθεις. Κανείς δεν έχει δει όσα έχεις δει, δεν έχει ακούσει όσα έχεις ακούσει. Δεν έχει δει τα μάτια του εκείνο το βράδυ που συναντηθήκατε τυχαία.. Μόνο εσύ. Και πάντοτε θα είναι μόνο εσύ.
Μια ζωή έχεις, είναι κρίμα να την χαραμίζεις για όποιαδήποτε φοβία.
Οι στιγμές και οι μέρες περνάνε και θα το καταλάβεις μόνο όταν μία μέρα δεις πίσω και δεις τα χρόνια που περάσανε. Χρόνια ανούσια και καταστροφικά.. Δεν σου λέω να μην βλέπεις τον εαυτό σου, όχι. Σου λέω πως εάν ΕΣΥ αγαπάς πραγματικά, ίσως να πρέπει να το παλέψεις για να είσαι και ΕΣΥ ευτυχισμένος.
Δες επίσης: Με στεναχωρεί που τα βράδια μου λείπεις!
