Τι κι αν σου ‘πα άπειρες φορές καληνύχτα, κάθε φορά που τέλειωνε το τραγούδι σου και το ξανάβαζα από την αρχή, στη διαπασών πάντα, προκαλώντας πολλές φορές και την αγανάκτηση των υπομονετικών μου γειτόνων.
Καληνύχτα δε σου ξαναλέω Κεμάλ. Όχι επειδή είμαι θυμωμένη μαζί σου.
Αλλά επειδή δε θέλω άλλες νύχτες, μόνο μέρες θέλω, μόνο καλη-μέρες θέλω, γεμάτες φως, χωρίς ίχνος σκοταδιού, χωρίς ίχνος σκοταδισμού.
Ξέρεις τι είναι ο σκοταδισμός Κεμάλ;
Να σκοτώνεις αθώους άνθρώπους στο όνομα του Θεού σου, ο οποίος για αντάλλαγμα θα σου χαρίσει παρθένες στον παράδεισο. Να σκοτώνεις σκιτσογράφους του Charlie Hebdo επειδή σατίρισαν το Θεό σου ή να καταδικάζεις σε φυλάκιση τον Παστίτσιο επειδή σατίρισε έναν άγιο σου – αυτό έγινε στο Ελλαδιστάν, να σου θυμίσω.
Η ελευθερία του λόγου δεν μπορεί, ακόμη και σε σχέση με θρησκευτικές ευαισθησίες να περιοριστεί, Κεμάλ. Να σου θυμίσω τι έγραψε ο Βολταίρος σε επιστολή προς τον Abbot le Riche το 1770: «Απεχθάνομαι όσα γράφεις, μα θα έδινα τη ζωή μου για να μπορείς να συνεχίσεις να τα γράφεις.»
Σκοταδισμός είναι να ρίχνεις το φταίξιμο των τρομοκρατικών επιθέσεων στους πρόσφυγες, που ήρθαν για να ξεφύγουν από την τρομοκρατία, ενώ στην πραγματικότητα πολλοί τρομοκράτες μεγάλωσαν και “μορφώθηκαν” σε ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Πάντα το φταίξιμο το ρίχνουμε στους πιο αδύναμους Κεμάλ, πάντα.
Ο σκοταδισμός μπορεί να καταπολεμηθεί Κεμάλ. Ποιοι θα τον πολεμήσουν; Εγώ και εσύ!
Λοιπόν, ξεκινάμε!
Κατ΄αρχάς, θέλω να βρεις ένα δρόμο, που να έχει τη δική του ιστορία. Διάλεξε έναν τοίχο κοντά σ’ αυτόν το δρόμο, όχι για να γράψεις μια λέξη μοναχά, αλλά τρεις: Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα. Γράψε το και στα γαλλικά: Liberté – égalité – fraternité. Γράψε το σε όποια άλλη γλώσσα θέλεις. Αλλά έχε το νου σου, οι μπογιές πρέπει να είναι φανταχτερές και να φωσφορίζουν μέσα στο σκοτάδι. Οι λέξεις αυτές που θα γράψεις, θα είναι το φως μέσα στην ξεφτίλα, θα είναι ο ήλιος ο νοητός της δικαιοσύνης. Μ’ αυτές τις λέξεις θα ξεκινήσουμε να γράφουμε την ιστορία της ανθρωπότητας. Βλέπεις, φτωχή καθώς είναι η ανθρωπότητα, δε μπόρεσε ούτε ένα κεφάλαιο να γράψει ακόμα. Είναι, όπως θα έχεις ήδη καταλάβει, μια ανθρωπότητα σκληρή, άκαρδη, μια ανθρωπότητα που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα πάνω από το δέντρο που βρέχεται. Είναι Κεμάλ – δε θέλω να λέω ψέματα – δύσκολοι καιροί. Και θάρθουνε κι άλλοι. Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά – τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά: «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ’ όλα αυτά Κεμάλ. Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές απροσάρμοστοι καταπίεση μοναξιά τιμή κέρδος εξευτελισμός για το μάθημα της ιστορίας. Επειδή θα ‘ρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα, σ’ αυτό συμφωνεί και η Κατερίνα!
Στη συνέχεια τι λες να γράψουμε ένα εμβατήριο; Άκουσες εμβατήριο και το μυαλό σου πήγε σε μονοτονία και φασισμό. Όχι Κεμάλ. Το δικό μας το εμβατήριο θα είναι εμβατήριο Ειρήνης! Μέσω αυτού του εμβατήριου που θα συνθέσουμε, θα δίνουμε στην Eιρήνη ακόμα μια ευκαιρία. Το εμβατήριο μας θα παρακινεί τους ανθρώπους να ζήσουν για το σήμερα, μέσα σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα, σε έναν κόσμο που να αποτελεί μια Αδελφότητα του Ανθρώπου. Φαντάσου για λίγο το εμβατήριο μας Κεμάλ, δεν είναι δύσκολο να το κάνεις. Και να σου θυμίσω πως μπορεί να είμαστε και οι δύο μας ονειροπόλοι, αλλά δεν είμαστε οι μοναδικοί. Το κοινό που θα αγκαλιάσει το εμβατήριο μας θα είναι μεγάλο! Αφού τις γράψουμε τις νότες μας, θα τις παίξουμε πάνω στο ακορντεόν. Έτσι όταν τ΄ακούνε οι άνθρωποι το εμβατήριο μας, να γίνονται φτυστοί οι ήλιοι, οι ήλιοι που θα φωτίζουν τα σκοτεινά τα βράδυα μας. Αλλά να βιαστούμε Κεμάλ. Η πατρίδα μου θα επανενωθεί, και θέλω να είναι έτοιμο το εμβατήριο μας τη μέρα της επανένωσης, να μπορούν όλοι οι συμπατριώτες μου – Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι, Αρμένιοι και οι υπόλοιποι – να χορεύουν στους ρυθμούς του. Θυμάσαι πως το δικό μας εμβατήριο δε θα θυμίζει τίποτα από χακί, μονοτονία και φασισμό – θα είναι ειρηνικό, εύθυμο.
Μόνο καλημέρα λοιπόν απ΄ εδώ και πέρα, Κεμάλ. Θα σου λέω κάθε μέρα πιο δυνατά την καλημέρα, χαρίζοντας σου φαρδύτερο χαμόγελο μέρα με τη μέρα. Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα που ο μόνος λόγος για να τσακώνομαι με τους γείτονες μου, με τους απανταχού γείτονες μου, θα είναι επειδή βάζω το τραγούδι σου στη διαπασών!
Υ.Γ.
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ.
Καλημέρα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος θα αλλάξει! Θα τον αλλάξω εγώ, έχοντας ήδη αναλάβει προσωπική ευθύνη για την κατάντια του.
