fbpx

Στην υγειά του ακομπλεξάριστου!

Το άρθρο αυτό είναι αναφορά για όλους εμάς με τα καταπιεσμένα συναισθήματα.

Όλους εμάς που δυσκολευόμαστε να εκφραστούμε, διότι τρέμουμε στην ιδέα να εκτεθούμε στα “μάτια των άλλων“. Λες και όλοι οι υπόλοιποι έχουν τα πάντα στην ‘εντέλεια’ και φοβόμαστε μήπως φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Λάθος. Γιατί τότε εσωτερικεύουμε όλα αυτά που θα θέλαμε να πούμε, αν δεν μας ένοιαζε τόσο πολύ η γνώμη των άλλων και έτσι ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει κανείς , εντελώς απρόσμενα ξεσπάμε. Και λέμε αλήθειες. Τότε πολλοί που νόμιζαν ότι μας ήξεραν, εκπλήσσονται. Πρώτα με εμάς και μετά με τους εαυτούς τους που δεν μας είχαν ‘διαβάσει’ αρκετά.

 

Εγώ λοιπόν ακόμα περιμένω εκείνη τη μέρα, που έτσι απλά θα αρχίσουμε να ζούμε, χωρίς να έχουμε σημείο αναφοράς τους άλλους.

Που θα αρχίσουμε να ζούμε σαν πρωταγωνιστές σε ταινία του Αλμοδοβάρ, έτσι απλά μια μέρα να φέρουμε τα πάνω κάτω και να αρχίσουμε να ζούμε για εμάς και για κανέναν άλλο. Κανείς μας όμως δεν έχει τα κότσια να το κάνει. Λένε πως η αληθινή ελευθερία (εάν μπορεί να υπάρξει) απαιτεί υπευθυνότητα και πλήρης ανάληψη ευθυνών. Κάτι που φοβίζει το 99% των ανθρώπων γύρω μας.

 

Αν δεν ανήκεις σε αυτό το 1%, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα.

o-WOMAN-STRESS-facebook

Φοβόμαστε να αναλάβουμε ευθύνες, φοβόμαστε να ζήσουμε στο σήμερα, καθώς πάντα ανησυχούμε για το αύριο, φοβόμαστε να μιλήσουμε, να δεθούμε, να αγαπήσουμε. Κοίτα γύρω σου, βλέπεις αυτό που βλέπω; Ανθρωπάκια ρομπότ κυκλοφορούν ανάμεσα μας, που όλα τα κάνουν μηχανικά. “Κατασκευασμένα με άριστη ποιότητα, συμπεριφέρονται ανάλογα με την ποσότητα πληροφοριών που τους έχει εγκατασταθεί“. Αλλά δε συνιστώ στενή επαφή. Μόλις τα ζορίσεις λίγο, μπλοκάρει ο σκληρός δίσκος και μένουν μαγκωμένα και σε κοιτάνε.

 

Υπερβολή; Μπορεί. Αλλά αυτό καταντήσαμε: μηχανές διαρκείας.

uni

Να τα προλάβουμε όλα, σπίτι, δουλειά, λογαριασμούς, μαθήματα, άντε και καμιά νύχτα που θα βγούμε να διασκεδάζουμε. Ακόμα και εκεί όμως, δρούμε μηχανικά. Στολιζόμαστε, βαφόμαστε, βγαίνουμε, πίνουμε, μιλάμε και λίγο με το διπλανό και αυτό ήτανε.  Επιστρέφουμε στην ασφάλεια του σπιτιού μας. Ακόμα και με παρέα, πάλι μόνοι μας νιώθουμε. Τόσο εντυπωσιακά όντα είμαστε. Εντυπωσιακά βαρετοί, θα έλεγα καλύτερα. Έχουμε προσαρμοστεί επιτυχώς στο περιβάλλον μας: μπόλικη ύλη, καθόλου φαντασία, άγχη, αρκετά νεύρα, ρουτίνα και πάλι ρουτίνα.

 

Και μόλις εμφανιστεί κάποιος ο οποίος πραγματικά απέχει από όλο αυτό το τυποποιημένο μοτίβο ζωής, τον κοιτάμε λες και ήρθε από άλλο πλανήτη.

Όχι, δεν είναι εξωγήινος, ακομπλεξάριστος είναι. Αυτό που μπορούμε να γίνουμε και εμείς, όταν πάψει να μας επηρεάζει η γνώμη των άλλων. Εάν το καταφέρναμε αυτό, θα συναντούσαμε πιο συχνά χαμογελαστούς ανθρώπους και θα είχαμε αν μη τι άλλο λιγότερα απωθημένα καθώς μεγαλώνουμε. Αν θα βγείτε λοιπόν, πιείτε και στην υγειά του ακομπλεξάριστου ανθρώπου! Θα μας μάθει πως να απολαμβάνουμε μικρά και καθημερινά πράγματα.

 

Αν τον συναντήσουμε ποτέ…

eaf0a-10986021_535995929873781_97109179_n

 

Δες επίσης: Συμβουλές για να αυξήσεις την αυτοπεποίθησή σου!

 

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
17,300FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending