Και… φτάνει λοιπόν η ώρα που λες “δεν πάει άλλο, πρέπει να αρχίσω να διαβάζω”… Η ύλη μεγάλη, οι απαιτήσεις πολλές, οι καθηγητές τρέχουν, ο χρόνος σε πιέζει, οι εξετάσεις πλησιάζουν. Πρέπει επιτέλους να ξεκινήσεις να προετοιμάζεσαι.
Αποφασίζεις ότι πρέπει να ανοίξεις κανένα βιβλίο. Κλείνεις τη μουσική. Βάζεις το κινητό στο αθόρυβο. Κάθεσαι στο γραφείο σου. Ανάβεις τη λάμπα. Φέρνεις την καρέκλα σε θέση που να σε βολεύει. Διαλέγεις το κατάλληλο στυλό. Διαλέγεις highlighter σε ωραίο χρώμα. Διαλέγεις μολύβι – που δεν θα χρειαστείς. Ανοίγεις το τετράδιο σε κενή σελίδα. Ανοίγεις το βιβλίο.
Και εκεί που όλα φαίνονται έτοιμα να ξεκινήσεις να διαβάζεις, πάντα κάτι γίνεται! Πάντα κάτι γίνεται και πρέπει να κάνεις κάτι άλλο. Πάντα κάτι γίνεται και σταματάς πριν καν ξεκινήσεις.
Δεν φταις εσύ, το σύμπαν συνωμοτεί. Τι σε αποσυντονίζει;
Χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού.
Κάποιος ήρθε να σε επισκεφθεί. Δεν μπορείς να του πεις “φύγε, διαβάζω“. Είναι κρίμα τα chips και τα αναψυχτικά που έφερε σαν δώρο για την επίσκεψη του. Τα σταματάς όλα και κάθεστε να δείτε τηλεόραση. Δεν φταις εσύ… Κάποιος σε πεθύμησε και ήρθε να σε δει!
Γουργουρίζει το στομάχι σου.
Είναι γεγονός. Πεινάς και το σώμα σου αντιδρά. Πρέπει να φας. Σηκώνεσαι να ετοιμάσεις κάτι να φας. Δεν φταις εσύ… Ο οργανισμός σου έχει βασικές ανάγκες…
Σε καλούν στο Skype.
Κι ενώ έβαλες αθόρυβο το κινητό, ξέχασες να κλείσεις τον υπολογιστή. Η φίλη σου από την Αγγλία θέλει να σε ακούσει, να σου πει τα νέα της, να σου περιγράψει την χθεσινή έξαλη νύχτα στο club ή να κλάψει, επειδή χώρισε με τον ξανθό, ψηλό, γαλανομάτη φίλο της. Τα σταματάς όλα και απαντάς στη βιντεοκλήση. Δεν φταις εσύ αν η Κούλα σε χρειάζεται…
Κοιτάζεις το Facebook σου.
Κι ενώ είσαι έτοιμος να κλείσεις αυτή τη φορά και τον υπολογιστή, για να αφοσιωθείς στο διάβασμα, σκέφτεσαι ότι είναι μια καλή ευκαιρία να κοιτάξεις τα news feed σου. Βλέπεις το check- in του Μαυρίκιου στην έκθεση δεινοσαύρων και πρέπει να του στείλεις μήνυμα να τον ρωτήσεις π;vς πέρασε (γιατί κατά βάθος ήθελες να πας κι εσύ μαζί του)! Και στο τέλος καταλήγετε να μιλάτε για το τι θα ντυθείτε στα καρναβάλια. Δεν φταις εσύ που του αρέσει (ή μάλλον που σας αρέσει) η “πάρλα“.
Κατουριέσαι.
Πρέπει να πας τουαλέτα. Δεν φταις εσύ που η ουροδόχος κύστη σου “πάει να σπάσει“. Διακόπτεις το διάβασμα, σηκώνεσαι και κατευθύνεσαι προς το μπάνιο. Ο οργανισμός σου έχει βιολογικές ανάγκες…
Σιγο-ψιθυρίζεις ένα τραγούδι.
Σου έρχονται στο νου οι στίχοι κάποιου τραγουδιού που άκουσες την προηγούμενη Παρασκευή στο club. Ποιο είναι αυτό το τραγούδι άραγε; Κι ενώ έχεις κλείσει τον υπολογιστή, τον ανοίγεις και πάλι, μπαίνεις στο youtube και προσπαθείς να το βρεις. Και όταν το βρίσκεις, το ακούς 2-3 φορές και μετά μπαίνεις να δεις και το νέο single της Βανδή από τα suggested videos. Και μετά ακούς ακόμα ένα, και ακόμα ένα, και ακόμα ένα… Εν τέλει, καταλήγεις να ακούσεις όλη τη δισκογραφία του Φοίβου. Δεν φταις εσύ αν η Βανδή και ο Φοίβος έγραψαν τεράστια hits.
Γυρίζεις το βλέμμα οπουδήποτε αλλού.
Πιάνεις τον εαυτό σου να κοιτάζει διάφορα πράγματα στο δωμάτιο και σκέφτεσαι πως θα ήταν μια ωραία ιδέα να αλλάξεις θέση τα βιβλία στη βιβλιοθήκη ή να αλλάξεις κουρτίνες στο δωμάτιο ή να βάψεις τον τοίχο ροζ σάπιο μήλο. Στο τέλος, καταλήγεις να διαβάζεις παθητικά την ίδια γραμμή στο βιβλίο 20 φορές και να μην καταλαβαίνεις τίποτα. Δεν φταις εσύ. Η άτιμη η αφηρημάδα φταίει!
Βαριέσαι και κοιτάζεις το κινητό σου.
Έχεις κουραστεί και βαρεθεί από το “πολύ” διάβασμα. Σκέφτεσαι ότι μπορεί κάποιος να σε θέλει κάτι σημαντικό. Κοιτάζεις το κινητό σου και βλέπεις 28 νέα μηνύματα και 17 αναπάντητες κλήσεις από τη Βαρβάρα, το Φρειδερίκο, τη θεία Μερόπη, τον ξάδερφο σου Μηνά που το Αυγόρου, την γιαγιά Βαθούλλα. Τι να σε θέλει τόσο επείγον η Μαργαρίτα που σου άφησε μήνυμα στο φωνοκιβώτιο να την πάρεις αμέσως τηλέφωνο; Την παίρνεις με αγωνία και στο τέλος κανονίζετε να πάτε για Bingo, την Τσικνοπέμπτη, μετά όμως που τα σουβλάκια τζιαι τις σσιεφταλιές. Δεν φταις εσύ αν οι άλλοι θέλουν να μάθουν πώς είσαι και τι κάνεις: Απλά νοιάζονται για ‘σένα!
Νυστάζεις.
Αρχίζεις και χασμουριέσαι. Το πιο φανερό σημάδι για να σου δείξει το σώμα σου ότι πρέπει να πας για ύπνο. Ήρθε η ώρα κοιμηθείς και να ξεκουραστείς. Λες “Δεν πειράζει, θα συνεχίσω αύριο” – ενώ δεν έχεις καν διαβάσει ούτε μία σελίδα- τα κλείνεις όλα και φοράς τις πυτζάμες σου. Το σώμα σου επιτελεί κάποιες καθημερινές βασικές λειτουργίες. Δεν φταις εσύ που το οργανισμός σου έχει ανάγκες..
Για να μην ξεχνιόμαστε: Δεν φταις εσύ αν κάτι πάντα συμβαίνει και δεν μπορείς να διαβάσεις. Εσύ να ξέρεις ότι προσπάθησες!
Να θυμάστε: και αύριο μέρα είναι… (Και έτσι παρηγορούμε τον εαυτό μας)
Δες επίσης: Όλες οι δικαιολογίες που θα βρει ο Κύπριος φοιτητής για να μη διαβάσει!
