Ως μια βαθιά προβληματισμένη νέα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, μία εποχή η οποία, αδιαμφισβήτητα, απαιτεί γρήγορους ρυθμούς και ανεπτυγμένη την ικανότητα της προσαρμοστικότητας, οφείλω να ομολογήσω ότι πολλές φορές χάνω τον πραγματικό μου εαυτό, μέσα στις στοίβες των υποχρεώσεών μου.
Θέτοντας συγκεκριμένους στόχους και σκοπεύοντας να τους πετύχω, αναγκάζω τον εαυτό μου να ακολουθεί με αυστηρότητα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Δηλαδή, ο ίδιος μου εαυτός, ο οποίος ΘΕΛΕΙ να φτάσει κάποιους στόχους, ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσει συγκεκριμένο δρόμο, ούτως ώστε να τους πετύχει!
Ή μήπως, ο ίδιος μου εαυτός, ο οποίος ΠΡΕΠΕΙ να φτάσει κάποιους στόχους, καταλήγει να πειστεί πως αυτό είναι το οποίο ΘΕΛΕΙ κιόλας;
ΘΕΛΩ να αποκτήσω ένα πτυχίο, ΘΕΛΩ να βρω μια «καλή» (ανάλογα με τα πρότυπα του καθενός, πάντα) δουλειά, ΘΕΛΩ να αγοράσω τα συγκεκριμένα παπούτσια, ΘΕΛΩ να πάω στο συγκεκριμένο νυχτερινό κέντρο, ΘΕΛΩ, ΘΕΛΩ, ΘΕΛΩ… ή ΠΡΕΠΕΙ να αποκτήσω ένα πτυχίο, ούτως ώστε να βρω μια δουλειά; Ή ΠΡΕΠΕΙ να αγοράσω τα συγκεκριμένα παπούτσια, επειδή αυτά ορίζει η τάση της μόδας την περίοδο αυτή; Ή μήπως ΠΡΕΠΕΙ να πάω στο συγκεκριμένο νυχτερινό κέντρο, στο οποίο ψυχαγωγείται η «αφρόκρεμα» της νεολαίας;
Η αλήθεια είναι πως δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να θέτονται στόχοι, στους οποίους να συμπεριλαμβάνονται οι σπουδές και η «καλή» επαγγελματική αποκατάσταση, ούτε στο να ακολουθείται, πιστά, η μόδα, ούτε στη διασκέδαση και τη ψυχαγωγία οποιασδήποτε φύσης και γούστου, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!
Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό το «ΠΡΕΠΕΙ» ποτέ μου δεν το χώνεψα.
Τι πάει να πει «ΠΡΕΠΕΙ» και γιατί να υπάρχει στη ζωή μου; Ποιος θα μου επιβάλει μια πορεία, την οποία εγώ δεν εγκρίνω; ΚΑΝΕΝΑΣ! Με το πέρασμα των χρόνων, ωστόσο, και κυρίως μετά την ενηλικίωσή μου, αντιλήφθηκα, ότι μέσα σε μια κοινωνία στην οποία κυριαρχεί η τυποποίηση, σε κάθε σημείο της ανθρώπινης υπόστασης, θέλοντας ή μη, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με κάποια από τα «πρέπει» της, υιοθετώντας τα στην τελική, ούτως ώστε κάποτε να καταφέρεις να ΘΕΛΕΙΣ επιτέλους, όλα όσα με κόπο έχεις καταφέρει.
Τα όρια του ΘΕΛΩ από του ΠΡΕΠΕΙ, σε μια κοινωνία με αναρίθμητες απαιτήσεις σε όλους τους τομείς, από τα άτομα τα οποία την απαρτίζουν, δεν είναι πλέον διακριτά.
Στις καθημερινές ζωές των ατόμων, οι προτεραιότητες βασίζονται κυρίως στα ΠΡΕΠΕΙ, και ως εκ τούτου τα ΘΕΛΩ παραγκωνίζονται.
Αντιλαμβάνομαι, ωστόσο, ότι η διαδικασία αυτή διαδραματίζεται με βάση κυρίως τις ανάγκες (πραγματικές ή πλαστές) των ανθρώπων. Αδιαμφισβήτητα, όμως, ο άνθρωπος για να εξασφαλίσει την πραγματική του ευτυχία, οφείλει να απελευθερώσει τον εαυτό του από κάθε είδος «σκλαβιάς» και να ικανοποιεί τα θέλω του, σε καθημερινή βάση.
Και ποιος δεν θέλει να είναι ευτυχισμένος, εξάλλου;
Συνεπώς, ας αναλογιστεί ο καθένας από εμάς προσωπικά, από τι ακριβώς αποτελείται το πακέτο το οποίο εξασφαλίζει την πραγματική και μόνιμή μας ευτυχία.
Τι είναι αυτό το οποίο μας γεμίζει και μας ικανοποιεί τόσο σε ψυχικό, όσο και σε πνευματικό επίπεδο; Αφήνοντας, λοιπόν, για λίγο το πνεύμα και την καρδιά μας έξω από τον κόσμο τον οποίο μας περιβάλλει και ο οποίος μας επιβάλλεται, δημοκρατικά, οραματίσου τον εαυτό σου σε ένα κόσμο ιδεατό, με αληθινές αξίες και ηθική, ξαναβρίσκοντας το χαμένο σου εαυτό!
Δες επίσης: Η δύναμη της ψυχής: Δεν υπάρχει “δεν μπορώ” αλλά “δεν θέλω”! (video)
