Tο Δεληθέατρο δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2009 από το Σάββα Βορκά Αθανασίου, με στόχο τη θεατρική ανάπτυξη στην επαρχία. Η έδρα του Δεληθεάτρου βρίσκεται στην κοινότητα Κόρνου και δίνει την ευκαιρία σε παιδιά και ενήλικες της περιφέρειας, να γνωρίσουν την τέχνη του θεάτρου μέσα από δημιουργικές διαδικασίες, όπως είναι η παρακολούθηση μαθημάτων θεατρικών εργαστηρίων, αλλά και το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων. Τα μέλη των θεατρικών εργαστηρίων, μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, την υποκριτική και τον αυτοσχεδιασμό, εκφράζονται αβίαστα και μπαίνοντας σε μια διερευνητική διαδικασία, εξωτερικεύουν τον εσωτερικό τους κόσμο, ανακαλύπτοντας παράλληλα τον εαυτό τους.
Ο Σάββας Βορκάς Αθανασίου, λόγω της απέραντης αγάπης του για το θέατρο και της ανάγκης του να προωθήσει την τέχνη στην κοινότητα Κόρνου, δημιούργησε μια ομάδα θεατρόφιλων εθελοντών που αποτελείται από άτομα ηλικίας 15-29 ετών. Σε τακτικές συναντήσεις που γίνονται κάθε Πέμπτη, τα παιδιά της ομάδας τους Σάββα, συγγράφουν το έργο, το σκηνοθετούν, προσθέτουν μουσικές και χορευτικά και φυσικά καλούνται να αποδώσουν το έργο μέσα από διαφορετικούς ρόλους που αναθέτονται στον καθένα!
Πάμε να δούμε όσα μας είπαν τα παιδιά του Δεληθέατρου, όταν τα ρωτήσαμε τι είναι αυτό που κερδίζουν μέσα από το θέατρο:
“Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.”
Κάρολος Κουν, 1908-1987, Ο Ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης
Έιμαι η Άντρεα Αχιλλέως και είμαι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στο τμήμα Γαλλικών γλωσσών και σύγχρονων σπουδών! Αγαπώ το θέατρο διότι γεμίζει τον ελεύθερο μου χρόνο με γέλιο και με ανακουφίζει από τα άγχη και την πίεση του πανεπιστημίου, καθώς ξεχνώ κάθε μου πρόβλημα με το παιχνίδι και τη δημιουργικότητα. Ταυτόχρονα δένεσαι και με ανθρώπους και μαθαίνεις να λειτουργείς αρμονικά και με συνεργασία! “Πιστεύω πως το θέατρο δεν είναι μια τυχαία τέχνη που πρέπει να υποτιμάται… γιατί το θέατρο είναι ζωή!”
Στο θέατρο παιρνάς την ώρα σου κάνοντας κάτι δημιουργικό και ευχάριστο, ξεχνώντας για λίγο τα προβλήματα και τις έγνοιες σου. Μαθαίνεις να συνεργάζεσαι και να επικοινωνείς με άλλους ανθρώπους. Εκτός απο όλα αυτά, θεωρώ πως “είναι ένας τρόπος να κατανοήσεις διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω σου.” – Αντρέας Πιττάκαρας
Ονομάζομαι Βαρβάρα Μιχαήλ, είμαι 22 ετών και εργάζομαι σε φαρμακείο. Πρώτο ασχολήθηκα με το θέατρο στην ηλικία των 14 ετών, όταν είχα παίξει το πρώτο μου θεατρικό “Ο κλέφτης των αστεριών” της Ζωής Βαλάσης, σε διασκευή του καθηγητή μας Σ. Βορκά. Μετά από αυτό, είχα γραφτεί σε θεατρικά εργαστήρια, το “Δεληθέατρο”, στο χωριό μου Κρόνο, δίνοντας πολλές και διάφορες παραστάσεις, σε διασκευή και άλλες από δικά μας γραφόμενα. Το θέατρο σου μαθαίνει να δίνεις αλλά και να παίρνεις, ξεφεύγεις από την καθημερινότητα σου! “Σε βάζει κόντρα με το εαυτό σου, αφού δοκιμάζεσαι μέσα από ρόλους διαφορετικούς από ‘σένα! Μαθαίνεις να συνεργάζεσαι και να δημιουργείς!”
“Είμαι η Βαρβάρα Μπακαλιάου και σπούδασα σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων και ακολούθως έκανα δεύτερο πτυχίο στην Αρχιτεκτονική. Τώρα κάνω το μεταπτυχιακό μου και όπως καταλαβαίνετε το θέατρο είναι η ηρεμία της ψυχής μου! Έχω το θέατρο στο μυαλό μου σαν ένα βουνό, που για να φτάσεις στην κορυφή, πρέπει να περάσεις από όλα τα μονοπάτια που όσο πιο δύσβατα είναι, τόσο ομορφαίνουν την διαδρομή… Ίσως κουραστείς πολύ ανεβαίνοντας (Πρόβες) αλλά όταν φτάσεις στην κορυφή, η θέα είναι υπέροχη (Χειροκρότημα)! ”
Ονομάζομαι Δημήτρης Γρηγορίου και είμαι 15 ετών. Άρχισα το θέατρο στην πρώτη τάξη του δημοτικού εντελώς τυχαία και τώρα πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής. Το θέατρο μου έμαθε πολλά και κυρίως να διαχωρίζω την αλήθεια από το ψέμα. Αγαπώ το θέατρο, γιατί χάρη σ’ αυτό, μπορώ να εκφράζομαι. “Ευχαριστώ το θέατρο, γιατί με βοηθά να βγάζω προς τα έξω τον πραγματικό μου εαυτό και να είμαι ένας αληθινός άνθρωπος που δεν προσποιείται!”
Ονομάζομαι Λάζαρος Λαζάρου και είμαι ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων. Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με το γυμναστήριο και το θέατρο. Το θέατρο για εμένα είναι κάτι ξεχωριστό, γιατί ξεφεύγεις από την καθημερινότητα σου, καθώς καλείσαι να ενσαρκωθείς μέσα σε ρόλους μιας διαφορετικής ζωής και ρουτίνας. “Αυτό όμως που μου αρέσει περισσότερο, είναι η αποκλειστική προσοχή που κερδίζεις από το κοινό την ώρα της παράστασης!”
Ονομάζομαι Λουκία Χατζηλαζάρου είμαι 22 ετών και σπουδάζω Ακτινοθεραπεία και Ακτινοδιαγνωστική. Ασχολούμαι με το θέατρο εδώ και 12 χρόνια και στον ελεύθερο μου χρόνο γράφω άρθρα και κάνω βόλτες στην φύση. Το θέατρο με βοήθησε κυρίως όταν ήμουν μικρότερη, στο να ανακαλύψω τον εαυτό μου και να εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου. “Για ‘μένα το θέατρο σημαίνει φως, γιατί γεμίζει την ψυχή μου με ζεστά συναισθήματα και μπόλικη θετική ενέργεια!”
Με λένε Μελίνα, είμαι 25 χρονών και είμαι νοσηλεύτρια. Με το θέατρο άρχισα να ασχολούμαι όταν ένας κύριος άνοιξε το μικρό του θεατρικό εργαστήρι, το 2009 στο χωριό μου…το Δεληθέατρο. Αρχικά και με επιφύλαξη πείστηκα να λάβω μέρος. Ε, λοιπόν καλά έκανα. Ακόμα θυμάμαι το Πρώτο κοστούμι…Δεν πίστευα ποτέ ότι ναι ρε παιδί, μου το ‘χω. Το γέλιο του κοινού την ώρα της ερμηνείας μου αξέχαστο και αυτό είναι που με έκανε να συνεχίσω. Μέσα σε αυτά τα χρόνια είχα και την ευκαιρία να πειραματιστώ και στη μουσική επιμέλεια κάποιων θεατρικών και ευχαριστώ πολύ τον κύριο Σάββα γι’ αυτό. Τώρα γιατί το αγάπησα; Σε μια καθημερινότητα που είναι μονότονη (σπίτι-δουλεία, δουλειά-σπίτι) και γεμάτη με φορτωμένο πρόγραμμα γεμάτο έγνοιες… Το θέατρο ήρθε σαν μια άγκυρα λύτρωσης. Χαρά, λύπη, απογοήτευση, συμπόνια, θυμός, νεύρο, τρέλα, αθωότητα, γκρίνια, αηδία, πόνος, ευτυχία, απόλαυση, αγάπη… Όλα αυτά είναι συναισθήματα που καλείσαι να εκφράσεις. Παράλληλα το θέατρο κρύβει μαθήματα πίσω του, που δεν φανταζόμουν ότι θα είχε. Μπορείς να διδαχτείς άνετα την ομαδικότητα και συνεργασία, αφού χωρίς αυτή μια παράσταση δεν θα μπορούσε να ανέβει. Αποδέχεσαι το διαφορετικό, το συνεσταλμένο, το οποιοδήποτε χαρακτηριστικό στα άτομα που συνεργάζεσαι, πράγμα που σε βοηθά και στον έξω κόσμο. Μπορείς να αυτοσχεδιάσεις και να εκφραστείς αβίαστα ανά πάσα στιγμή. “Ανακαλύπτεις στον εαυτό σου κομμάτια του χαρακτήρα σου που δεν πίστευες ότι είχες. Ε, να γιατί αγαπώ το θέατρο – γιατί μου δίνει όλα αυτά!” (Για ακόμα μια φορά ευχαριστώ κ.Σάββα!)
Το θέατρο το ξεκίνησα πριν από λίγα χρόνια και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που το συνέχισα μέχρι και σήμερα, γιατί το θέατρο πάντα μου έδινε χαρά και ευτυχία στη ζωή μου! Πάντα όταν πήγαινα στο θέατρο του χωριού μου, πίστευα ότι πήγαινα στο δεύτερο μου σπίτι, γιατί ένιωθα άνετα με τους συμπρωταγωνιστές μου. Σε κάθε παράσταση, όποτε ανέβαινα στη σκηνή πάντα το απολάμβανα και ένιωθα απέραντη χαρά που ήμουν εγώ εκείνος που παίζει θέατρο και τον βλέπει ο κόσμος. “Το θέατρο με έκανε πιο ώριμο και πιο κάλο άνθρωπο στην κοινωνία του σήμερα. Οπότε αν μου έλεγαν τι σου προσφέρει το θέατρο, θα τους έλεγα ΖΩΗ!” –Μιχάλης Μιχαήλ
Το θέατρο για ‘μένα είναι ένας τρόπος να ξεφύγω από τη ρουτίνα και το άγχος της καθημερινότητας. Μετά από πολλές ώρες εργασίας το να πρέπει να συγκεντρώνομαι σε ένα ρολο και να ξεχνώ οτιδήποτε άλλο συμβαίνει με βοηθά να χαλαρώσω. “Ταυτόχρονα όμως είναι διασκεδαστικό, αλλά και ένας τρόπος που με βοηθά να εκφράζομαι.” -Νατάσα
Ονομάζομαι Πρόδρομος Αχιλλεώς και μου αρέσουν πολύ οι μηχανές. Με το θέατρο ασχολούμαι εδώ και 5 χρόνια και έχω συμμετάσχει σε πολλές παραστάσεις. Μέσα από το θέατρο εκφράζεσαι, περνά η ώρα σου ευχάριστα και αποκτάς εμπειρίες. “Κάνεις το κοινό σου να γελά και στο τέλος εισπράττεις το χειροκρότημα που σε ευχαριστεί και σε ωθεί να θέλεις να συνεχίσεις αυτό που κάνεις.”
Ονομάζομαι Συμεών Χαραλάμπους είμαι 28 ετών και εργάζομαι ως διανομέας. Ασχολούμουν με το θέατρο πολύ παλαιότερα σε διάφορα ερασιτεχνικά εργαστήρια και συμμετείχα αρκετές φορές σαν κομπάρσος σε Κυπριακές σειρές, για να ζήσω την εμπειρία! “Το θέατρο είναι κάτι που με εκφράζει και που με αφήνει να δίνομαι ολοκληρωτικά μέσα από τους διάφορους ρόλους, καθώς γίνομαι ένα με τους χαρακτήρες.”
Ονομάζομαι Στυλιανή και είμαι 16 χρονών. Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με τη μουσική. Ασχολούμαι επίσης με το θέατρο από 9 ετών και πιστεύω ότι είμαι πολύ τυχερή που είχα αυτή την ευκαιρία, γιατί το θέατρο μας προσφέρει πολλά.. Μέσα από το θέατρο έμαθα να συνεργάζομαι με τους γύρω μου και να λειτουργώ ομαδικά. “Επίσης το θέατρο μου προσφέρει προσωπική ηρεμία, αλλά και εκτόνωση γιατί μέσα από τους ρόλους ανακαλυπτω νέες πλευρές του εαυτού μου.”
Όταν η φρεσκάδα και η νεανικότητα συναντάει την τέχνη, την όρεξη για ζωή, το Θέατρο και τη μαγεία της υποκριτικής, το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό! Γεμάτο ενέργεια… Γεμάτο γνώσεις!
Ο Σάββας Βορκάς γεννήθηκε στη Λευκωσία και είναι κάτοικος Κόρνου. Το 2001 αποφοίτησε από το τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και το 2008 από τη δραματική σχολή Βλαδίμηρος Καυκαρίδης του Σατιρικού Θεάτρου στην Κύπρο. Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής, θεωρίας αρμονίας στο ωδείο Φίλιππος Νάκας στα Ιωάννινα, μαθήματα μπουζουκιού, βυζαντινής μουσικής, καθώς, επίσης μαθήματα λαϊκού και μοντέρνου χορού. Το 2003 συμμετείχε ως σολίστας στη χορωδία Αρίων στη Λάρνακα. Το 2005 κέρδισε το δεύτερο βραβείο στον 14ο κυπριακό διαγωνισμό τραγουδιού, ως τραγουδιστής και συνθέτης. Το 2006 κέρδισε το πρώτο βραβείο στα πλαίσια των Παγκύπριων Σχολικών Αγώνων θεάτρου σκηνοθετώντας: Τα Παντρολογήματα του Νικολάι Γκόγκολ, συμμετείχε στο έργο Η τελετή του Παύλου Μάτεσι, στο ρόλο του Μαιτρ, σε σκηνοθεσία Σπύρου Αντωνέλλου και συμμετείχε στο μουσικοχορευτικό δρώμενο για τα 40 χρόνια από την ίδρυση της εφημερίδας Φιλελεύθερος, σε χορογραφία της Λίας Χαράκη. Το 2007 έλαβε μέρος στην ταινία της Κόρινας Αβρααμίδου Ο Τελευταίος Γυρισμός. Το 2008 συμμετείχε ως τραγουδιστής, χορευτής, ηθοποιός στο μιούζικαλ Αυτοί οι τρελοί τρελοί παραγωγοί – The producers των Mel Brooks και Thomas Meehan σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλατζόπουλου, έλαβε μέρος σε θεατρική και ποιητική παράσταση αφιερωμένη στον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη σε σκηνοθεσία Τάκη Χριστοφάκη, καθώς, επίσης στην παράσταση θεάτρου σκιών Ο Σπανός και οι 40 Δράκοι με την πολιτιστική ομάδα Αναζήτηση. Επιπλέον, σκηνοθέτησε το θεατρικό παραμύθι Ο Κλέφτης των Αστεριών της Ζωής Βαλάση στα πλαίσια των Παγκύπριων Σχολικών Αγώνων θεάτρου και ανέλαβε την επιμέλεια υποκριτικής και σκηνών στη θεατρική παράσταση του έργου Υπάρχει φρουρός της θεατρικής ομάδας Point to. Το 2009 δημιούργησε το Δεληθέατρο. To 2010 σκηνοθέτησε τα έργα Το Όνειρο της Πρωτοχρονιάς της Τούλας Κακουλλή, Το πιο Λαμπρό Αστέρι του Σάββα Βορκά, Οι Τρελοί της Εποχής του Δημήτρη Ψαθά, Ο γιατρός με το στανιό του Μολιέρου Ανθούσα και Χρυσομαλλούσα, σε διασκευή Σάββα Βορκά από το έργο Ανθούσα της Δώρας Σιακίδου, Αρκούδα, Πρόταση Γάμου του Άντον Τσέχωφ, Βήματα στη Άβυσσο της Τούλας Κακουλλή στο Δεληθέατρο και Ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ στο Γυμνάσιο Αγίας Βαρβάρας Λευκωσία. Το 2011 σκηνοθέτησε στο Δεληθέατρο τα έργα Ποτ Πουρί του Σάββα Βορκά, Αχ Παναΐα μου! Είντα λοής σας ηύρα έτσι! του Σάββα Βορκά, Το Γαϊτανάκι της Ζωρζ Σαρρή, Ο Μάγος της Ειρήνης της Τούλας Κακουλλή. Το 2012 σκηνοθέτησε στο Δεληθέατρο, σε δική του διασκευή, τα θεατρικά έργα Ωσπολλάτε Αρκοντήναμεν, του Μιχάλη Γ. Πιτσιλλίδη και Τα Παντρολογήματα, του Νικολάι Γκόγκολ. Το 2013 σκηνοθέτησε στο Δεληθέατρο τα θεατρικά έργα Μια Παλιά Φωτογραφία του Σάββα Βορκά και Οι Ηλίθιοι του Νηλ Σάιμον. Το 2014 σκηνοθέτησε στο Δεληθέατρο το θεατρικό έργο Η μηχανή του Χρόνου του Σάββα Βορκά. Το 2015 σκηνοθέτησε στο Δεληθέατρο το θεατρικό έργο “Εδώ Γιαγιά εκεί γιαγιά! Πού είναι η γιαγιά;” Του Σάββα Βορκά.
