Τις τελευταίες μέρες έχω την ανάγκη, πιο πολύ από ποτέ να γράψω, να εκφράσω, να απελευθερώσω για πρώτη μου φορά όλες αυτές τις σκέψεις που με διακατέχουν, με ανησυχούν και με προβληματίζουν καθημερινά.
Αιτία αυτής μου της επιθυμίας είναι η επικείμενες βουλευτικές εκλογές.
Γιατί τώρα;
Διότι μιας και είμαι μόλις 19 ετών στρατιώτης και σύντομα πολίτης, καλούμαι για πρώτη φορά ως κάτοικος και ενεργό μέλος της Δημοκρατίας της Κύπρου να εισέλθω στην κάλπη και να “σταυρώσω”τους υποψήφιους που επιθυμώ. Δεν ξέρω τι ισχύει με τους συνομήλικούς μου, αλλά τα επαναλαμβανόμενα τηλεοπτικά σποτς, οι τεράστιες πινακίδες έξω απο εκλογικά κέντρα και η ατελείωτες πολιτικές συνεντεύξεις που έχουν την τιμιτική τους αυτές τις ημέρες, σε ουδεμία περίπτωση δεν με συγκίνησαν, δεν με επηρέασαν, δεν με κινητοποίησαν ούτε στο μικρό μου δαχτυλάκι.
Αποτέλεσμα: Να μην θέλω και τελικά να μην βγάζω εκλογικό βιβλιάριο.
Ξέρω θα σκεφτείτε: Ότι η αποχή βοηθά τους μεγάλους και αποχή ίσον ανοχή – και όλα τα συναφή που ακούω από όσους το έχω συζητήσει. Ουδής μεταξύ 494 υποψηφίων ανάμεσα από νέα πρόσωπα, παλιές καραβάνες, άνδρες, γυναίκες, αθλητές, ηθοποιούς και οτιδήποτε άλλο έχει επιστρατευτεί, δεν ήταν ικανός να μου γεμίσει το μάτι ως ικανό άτομο να κρίνει και να αποφασίζει για το μέλλον μου τα επόμενα 5 χρόνια.
Φτάνοντας σε αυτό, ήθελα να προσθέσω πως εκτός από τα παμπάλαια συστήματα παιδομαζώματος που χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν απο τα μεγάλα και ”ιστορικά” μας κόμματα (βλέπε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις) και τις “δεσμεύσεις” δεν έχω καμία υπόνοια πως τα μικρότερα κόμματα και οι ανεξάρτητοι θα παραμείνουν σταθεροί στα λεγόμενα τους ή αν εκλεγούν θα είναι ικανοί να επηρεάσουν μια αποφάση ή ακόμα και πως δεν θα ξεχάσουν τις υποσχέσεις τους, σαν μεθυσμένοι από τα εκπληκτικά προνόμια που έχουν οι βουλευτές σε αυτή την Μπανανία.
Ο Πόντιος Πιλάτος είχε τρεις επιλογές: Να σταυρώσει τον Χριστό, να τον σώσει ή να αποσιοποιηθεί της ευθύνης, όπως κι έκανε. Εγώ και οι υπόλοιποι συνομίληκοι μου, η γενιά των 500 ευρώ, η γενιά της μετανάστευσης χωρίς να υπάρχει πόλεμος όμως, δεν έχουμε την επιλογή να σώσουμε τη χώρα μας.
Και εφόσον στους τυφλούς κυβερνά ο μονόφθαλμος στην πονεμένη πατρίδα μου όσοι έχουν μάτια μεταναστεύουν.
Όταν ένα παντελόνι σκίζεται σε ένα σημείο το μπαλώνουμε.Όταν μπάζει από παντού το πετάμε.
Δεν θα υπάρξω συνένοχος στο μπάλωμα της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Κύριοι έχετε αποτύχει. Και έχετε ιστορικά και αμετάκλητα αμαυρώσει το ιερό πολίτευμα της Δημοκρατίας που την παρουσιάζατε όπως εσεις θέλατε τόσα και τόσα χρόνια από γενιά σε γενιά πολιτικών οικογενειών.
Μόνη λύση η αλλαγή Συντάγματος με λαϊκό δημοψήφισμα, με προϋπόθεση την οριζόντια ψηφοφορία και να χάσουν οι παρόντες βουλευτές τα δικαιώματα τους.
Ο λαός έχει τη δύναμη. Ο λαός πρέπει να αποφασίζει.
Zήτα την αλλαγή όλου του κατεστημένου και του αποτυχημένου συστήματος.
Μη δέχεσαι απλά την αλλαγή των προσώπων. Γίνε η αλλαγή που εσύ θέλεις να γίνει.
Μη συμβιβάζεσαι με το κατεστημένο.
Ξύπνα!
Λορένζος Γεωργιάδης
Ένας φιλόδοξος νεαρός
Δες επίσης: Γιατί να ΑΠΕΧΕΙΣ από αυτά που δικαιούσαι;
