Ημερομηνία που θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του Χρίστου Μαραγκού (και του Κωνσταντίνου Χαραλαμπίδη) ήταν η χτεσινή (15/5) με τους αρχηγούς της Ανόρθωσης και του ΑΠΟΕΛ αντίστοιχα να αποχωρούν ο μεν πρώτος από την ενεργό δράση, ο δεύτερος από τους πρωταθλητές.
2 ξεχωριστές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών με μακροχρόνια παρουσία στα γήπεδα μας που ο γράφων έχει την εντύπωση πως είναι από τους λίγους που μπορούν να νιώθουν αγαπητοί από το σύνολο του ποδοσφαιρικού κόσμου του νησιού.
Αρχικά, ο Χρίστος Μαραγκός, συνέδεσε το όνομα του με την Ανόρθωση (της οποίας έφερε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού) και τον Απόλλωνα, ομάδα στην οποία ξεκίνησε την καριέρα του (με πέρασμα επίσης από Άρη Θεσσαλονίκης και ΑΕΚ). Ποδοσφαιριστής, που βασανίστηκε αρκετά από τραυματισμούς στο ξεκίνημα της καριέρας του, με κύριο χαρακτηριστικό στο παιχνίδι του το πάθος, χωρίς όμως να προκαλεί. Τρανότερη απόδειξη της καθολικής αναγνώρισης της πιο πάνω δήλωσης δεν θα μπορούσε να υπάρξει από το χειροκρότημα των οπαδών του ΑΠΟΕΛ χτες κατά τη στιγμή της αποχώρησης του. Τεκμήριο το βίντεο που ακολουθεί:
Παράλληλα, ο 33χρονος μέσος αγάπησε και αγαπήθηκε στην Ανόρθωση. Ενδεικτική είναι και η ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα η Κυρία.
«Πέραν και πάνω από τα ποδοσφαιρικά του επιτεύγματα, ο Χρίστος Μαραγκός θα παραμείνει στις μνήμες όλων των φιλάθλων ως ένας αθλητής ήθους, με αδαμάντινο χαρακτήρα και εξαίρετη συμπεριφορά τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων.Η Ανόρθωσις Αμμοχώστου, το κυπριακό ποδόσφαιρο γενικότερα, είμαστε τυχεροί που κόσμησε τα γήπεδά μας ένας τέτοιος παίχτης»
αναφέρει σχετικό απόσπασμα με τον ποδοσφαιριστή να δηλώνει πως κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ήταν η πρόκριση της ομάδας της Αμμοχώστου επί της τουρκικής Τραμπζονσπορ το καλοκαίρι του 2005.
Διαφορετική περίπτωση είναι αυτή του Κωνσταντίνου Χαραλαμπίδη αφού ο Μπίδης στα 35 του θα συνεχίσει το ποδόσφαιρο (ακούγεται για ενδιαφέρον από την ΑΕΚ) μακριά όμως από την ομάδα η οποία όπως ο ίδιος δήλωσε ήταν η ζωή του. Ο εκ των αρχηγών, λοιπόν, του ΑΠΟΕΛ είναι παρόμοια περίπτωση με αυτή του Μαραγκού υπό το πρίσμα ότι ούτε αυτός προκάλεσε ιδιαίτερα με την συμπεριφορά του με αρκετούς μάλιστα να είναι αυτή που τον χαρακτήριζαν σαν το «καλό παιδί». Σίγουρα, ιδιαίτερα συγκινητικές ήταν για τον ίδιο οι στιγμές που έζησε χτες στη φιέστα με την κάμερα να τις αποτυπώνει πλήρως.
2 ποδοσφαιριστές, λοιπόν, που φεύγουν με το κεφάλι ψηλά, με αρκετά τρόπαια αλλά και μπόλικες αναμνήσεις στο παλμαρέ τους. Σημαντικότερο παράσημο όμως, δεν θα μπορούσε να μην είναι η καθολική αναγνώριση για την αξία του χαρακτήρα του Χρίστου και του Κωνσταντίνου όλα αυτά τα χρόνια στα γήπεδα. Παράσημο με το οποίο αποχωρούν μεν, με το κεφάλι ψηλά, δε.
