Όταν έφθανε η μικρή, αθώα και όμορφη ηλικία των 5-6 ετών οι γονείς μας, μας έπαιρναν να δοκιμάσουμε διάφορες δραστηριότητες όπως πολεμικές τέχνες, μουσική, καλές τέχνες, καλαθόσφαιρα, ποδόσφαιρο και άλλα. Το ποδόσφαιρο, στην Κύπρο ειδικά, είναι το πιο δημοφιλής ανάμεσα στα υπόλοιπα.
Αν και ποτέ μας σχεδόν δεν ερωτηθήκαμε για το τι θέλουμε, από άγνοια και όχι γιατί οι γονείς μας ήθελαν να κάνουμε αυτό που ήθελαν, όλοι σχεδόν περάσαμε από μια ακαδημία ποδοσφαίρου. Κάποιοι σταμάτησαν, κάποιοι προχώρησαν, κάποιοι έφτασαν να γίνουν ποδοσφαιριστές.
Το ποδόσφαιρο για το παιδί είναι απλά ένα παιχνίδι, και σε αυτό το άρθρο θα δούμε τις υποχρεώσεις και τα πράγματα που πρέπει να μην κάνουν οι γονείς αλλά και οι προπονητές στις ακαδημίες ποδοσφαίρου.
Στο άρθρο θα συμπεριληφθούν παραφρασμένα πράγματα που εγώ είδα και δεν θέλω να ξαναδώ, όχι σαν ποδοσφαιριστής σε μικρή ηλικία, αλλά σαν διπλωματούχος προπονητής που είμαι στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο στην ακαδημία του Παναθηναϊκού Κλιμάκιο Πάφου.
Αν μη τι άλλο, αν πέρασε η δική μας εποχή και δεν θα ξαναβρεθούμε σε ακαδημία ποδοσφαίρου, κάποτε θα έχουμε τα δικά μας παιδιά που ίσως θα θέλουν να δοκιμάσουν.
1Ο Προπονητής
Ο προπονητής, είναι το Α και το Ω στην ανάπτυξη του ποδοσφαιριστή. Από την στιγμή που μπαίνει το παιδί στο γήπεδο είσαι υπεύθυνος από την τεχνική του στο ποδόσφαιρο μέχρι την ανάπτυξη της προσωπικότητας του και του χαρακτήρα του.
Ο προπονητής πρέπει να είναι υπόδειγμα και παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά. Πρέπει να είσαι παιδαγωγός πάνω από όλα, αφού έχεις σκοπό να δώσεις τις βάσεις για να αναπτυχθούν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ σας, πόσοι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές υπάρχουν στον πλάνητη; Υπάρχουν 250 εκατομμύρια ποδοσφαιριστές εκ των οποίων το 99.8% είναι ερασιτέχνες σύμφωνα με τα στοιχεία της FIFA. Άρα πραγματικός σκοπός του προπονητή πρέπει να είναι να φέρει όσα περισσότερα παιδιά γίνεται κοντά στο άθλημα και να τα κάνει να το αγαπήσουν ώστε να μείνουν μια ζωή δίπλα στον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Να είναι σημείο αναφοράς για αυτά, να τους δώσει αυτοπεποίθηση, να αναπτύξει το ομαδικό πνεύμα.
Ο προπονητής πρέπει να αποφύγει ρητά τις φωνές και την επιθετική συμπεριφορά στην προπόνηση. Απαγορεύεται να συμπεριφέρεται στα παιδιά σαν ενήλικες, και πρέπει να θυμάται πάντα ότι τα παιδιά είναι εκεί μόνο για να παίξουν, δεν τα ενδιαφέρει η νίκη, ούτε το γκολ.
Ο προπονητής μέσα στο γήπεδο πρέπει να αφήσει τα παιδιά να σκεφτούν και να κάνουν μόνοι τους αυτό που θέλουν με την μπάλα, να βρουν μόνα τους λύσεις ώστε να οξύνει την κριτική τους σκέψη και να δημιουργήσει ανθρώπους που μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνοι τους ή σκεπτόμενους ποδοσφαιριστές.
Δεν πρέπει να δίνει σημασία στο αποτέλεσμα και να τους βγάλει από την σκέψη τους τη νίκη και ότι νοιαζόμαστε για κατακτήσεις σε τουρνουά. Πρέπει πάντα να φτιάχνει ισοδύναμες ομάδες στην προπόνηση και να ακούει προσεκτικά καθετί που του λένε οι μικροί του ποδοσφαιριστές.
2Οι Γονείς – Οικογένεια
Όσο καλοί και αν είναι καμιά φορά οι προπονητές και να τηρούν όσα πρέπει να κάνουν και όσα πρέπει να μην κάνουν, οι γονείς έχουν καταλυτικό ρόλο, είναι αυτοί που πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους για να συνεχίσουν να είναι συγκεντρωμένοι στην προπόνηση.
Ο γονιός δεν πρέπει ποτέ να φωνάζει στο παιδί όταν είναι έξω από το γήπεδο, ούτε να του δίνει “οδηγίες” παριστάνοντας τον προπονητή του. Ήρθα πολλές φορές αντιμέτωπος με γονιούς έξω από το γήπεδο, να παρακολουθούν τα παιδιά τους και να βρίζουν κατά την διάρκεια αγώνα ή της προπόνησης. Ακόμα, απαγορεύεται το κάπνισμα από τους γονείς και τον προπονητή στην προπόνηση, αφού τα παιδιά μέχρι και την ηλικία των 12, συνδυάζουν τα όσα βλέπουν υποσυνείδητα, για παράδειγμα το κάπνισμα με τον αθλητισμό.
Είδα γονείς να τσακώνονται για ποιανού το παιδί είναι καλύτερο, είδα γονείς να τάζουν παγωτό στα παιδιά τους αν δεν σκοράρουν και γονείς να τους λένε πως για να τα αγαπάνε πρέπει να βάλουν γκολ. Ακόμα πολλές φορές έπιασα γονείς να λένε στα παιδιά να ακούν τους ίδιους τι τους λένε στο παιχνίδι και όχι εμένα!
Οι γονείς, εκτός απο τα “ΜΗ” έχουν και τα “ΠΡΕΠΕΙ”. Πρέπει οι γονείς να μεριμνούν για την καλή διατροφή του νεαρού αθλητή, τον καλό και ευχάριστο ύπνο του. Πρέπει να φροντίζουν το παιδί να κάνει όλη την κατ’οίκον εργασία του. Πρέπει να επικοινωνούν συχνά με τον προπονητή και να εκφράζουν τις ανησυχίες τους και να συζητούν, όπως επίσης να τον ενημερώνουν και για πράγματα που άλλαξαν στο παιδί.
Το μεγαλύτερο “ΠΡΕΠΕΙ” κατ’εμένα από τον γονιό, είναι να ακούει το παιδί του, αν το παιδί δεν θέλει να συνεχίσει, τότε πρέπει να σταματήσει. Αν το παιδί θέλει να δοκιμάσει, τότε πρέπει να δοκιμάσει.
“Το ποδόσφαιρο για τα παιδιά πρέπει να είναι διασκέδαση, αλλιώς δεν έχει νόημα” – Γιόχαν Κρόιφ
