Πέντε-δέκα-δεκαπέντε-είκοσι-εικοσιπέντε….. πτου και βγαίνωωω! Πτου και ξεκινώ βασικά! Ναι καλά εκαταλάβετε, μαζί θα θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια τζιαι τες πελλάρες που ελέαμε όταν είμασταν μιτσιοί!
Όμως πριν ξεκινήσουμε έχω μια απορία που θέλω να μου απαντήσετε…
Που ποιο γράμμα ξεκινά η λέξη λουλούδι; Που… λου! Είμαι σίουρη πως έτσι απαντήσετε τζιαι εγελάσετε θέμας! Ας σοβαρευτώ (βασικά όι)…
Πάμε λίγα χρόνια πίσω τζιαι να δούμε τα λογοπαίγνια που εκάμναμε τζιαι επαίζαμε τους έξυπνους στους συμμαθητές μας!
1Η θρυλική λέξη “λουβί” σε… επανάληψη!
Να το φάμε το λουβί εν το ετρώαμε, αλλά εσυναφέρναμεν το πολλά – ειδικά στους διαδρόμους των σχολείων! Μια τυπική και “ώριμη” συζήτηση δύο παιδιών ήταν η εξής:
– “Ρε Γιαννάκη πε μου πολλές φορές λουβί“
– “Λουβί λουβί λουβί λουβί”
Τζιαι εγελούσαν μόνοι τους (για ευνόητους λόγους)!
2Κουβέντες σοβαρές για τα μαλλιά…
Επήαινεν ο Γιαννάκης να παίξει τον έξυπνο στη μικρή Μαρία τζιαι ελάλεν της:
“Μαα λάκα που έβαλες στα μαλλιά σου;” (νομίζω ούλλοι ελέαμεν το)
… αλλά ο Γιαννάκης έθελεν να πει τζι’ άλλα πράματα της Μαρίας τζιαι ελάλεν της:
“Μαρία πιάνουμεν τα…; Μαλλιά μας κότσο;“
Τζιαι κάπως, έτσι η μικρή Μαρία, είτε εγελούσε είτε έφευκε κλαμουρισμένη που το σχολείο!
3Που τα καλά λόγια που ελαλούσαμε…!
Η γνωστή ατάκα που ελέαμε…
“Μα εν που τα Nike τούτα τα παπούτσια;“
“Μα είσαι που τα νησιά εσύ;“
Ελαλούσαμεν πολλά ξιμαρόλογια η αλήθκεια! 🙂
4Το τραγούδι της εκδρομής!
Μετά που εφεύκαμε που τες εκδρομές, ετραγουδούσαμε πάντα ούλλοι μας μες στο λεοφωρείο…
“Τι ωραία που ‘τανε που ‘τανε.. Ήταν και ο παππούς της…“
Ξέρω πως το σιγο-τραγουδάτε τωρά τζιαι πως ξέρετε την συνέχεια!
5Chickliiii!
Είπαμεν το την ίδια ώρα πιάσε κάτι κόκκινοο! Θέλω κάποιος να μου εξηγήσει τι εν τούτο το πράμα που ελέαμε τζιαι γιατί το ελέαμε 🙂
6Αμπεμπαμπλό τουκιθεμπλό…
Σίουρα είπα το λάθος (πάντα ελάλουν το λάθος βασικά). Ναι, στες εξετάσεις που εν multiple-choice ακόμα κάμνουμεν το για να θκιαλέξουμε απάντηση. Αφού εν ξέρουμε την σωστή τζιαι βάλουμεν κουτουρού!
Εμένα πάντως εξυπνήσαν μου πολλές παιδικές μνήμες τζιαι ελπίζω τζιαι εσάς το ίδιο!
Ξέρω πως αν τζιαι ωριμάσαμε (λλίο…) τζιαι εν λαλούμε τούτες τες πελλάρες, τωρά σίουρα κάμνουμε κάτι που εκάμναμε που ήμασταν μιτσιοί..
Γιατί πάντα θα έχουμε το παιδί μέσα μας!
Δες επίσης: 4 αγαπημένες συνήθειες που θα καταλάβουν όσοι γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’90!
