Τα τελευταία 5 χρόνια παρατηρώ πολλά παιδιά να διαχειρίζοται άψογα τα κινητά τηλέφωνα, τα tablets και τους υπολογιστές.
Δεν ξέρω αν θέλω να πιστέψω ότι αυτά τα παιδιά -τα τρίχρονα, πεντάχρονα- είναι πραγματικά πολύ έξυπνα για την ηλικία τους, ή απλώς την έχουν “πατήσει”, ξοδεύοντας πολύτιμο χρόνο από τα αθώα παιδικά τους χρόνια…
1Δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω κάνει έρευνες πάνω σ’ αυτό το θέμα…
Mπορώ ακόμα και στα 22 μου χρόνια να θυμάμαι! Και θυμάμαι ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια, αθώα παίχνίδια και βόλτες στη γειτονιά μου… Θυμάμαι να πέφτω απ’ το ποδήλατο 100 φορές και να ματώνω τα γόνατα μου.
Θυμάμαι τους φίλους μου να τρέχουν όλο ζωντάνια… Θυμάμαι μια ολοζώντανη γειτονιά! Άλλοτε μπάλα, άλλοτε κρυφτό και η ζωή κυλούσε… όμορφη, γεμάτη, ζωντανή!
2Ο χρόνος ήταν πάντοτε αρκετός κι οι υποχρεώσεις λίγες…
Ο κόσμος μου σαν παιδί, τρελός και θορυβώδης… πλέον ο θόρυβος των παιδιών ακούγεται μόνο μέσα από μεγάφωνα.
Ο κόσμος μου περιπετιώδης και γεμάτος χρώματα… μα τώρα τα χρώματα και η περιπέτια κρύφτηκαν μέσα από παιχνίδια οθονών.
Σήμερα βλέπω παιδιά που ο χρόνος σταμάτησε γι’ αυτά μπροστά από μια οθόνη. Κάθονται πάντα απόμακρα, χαμένα και στερημένα από ζωή, αγάπη, σημασία.
3Παιδιά που μεγαλώνοντας η μνήμη τους θα σβήνει…
Γιατί απλά δεν έχουν τίποτα ολοζώντανο να νιώσουν, τίποτα ουσιαστικό για να θυμούνται. Η μνήμη τους έσβησε κι αυτή μαζί με την οθόνη και το “καληνύχτα”, μαζί με την οθόνη και την ξεκούραση – μαζί με την οθόνη και την ησυχία.
4Και σαφώς δεν φταίνε τα παιδιά… αλλά αυτά “πληρώνουν”.
Γιατί εσύ σαν γονιός, βρήκες την εύκολη λύση για να καθήσει το παιδί ήσυχο και να παίξει…
Βρήκες τη λύση εύκολη με αντάλλαγμα μια οθόνη, το παιδί να ξαπλώσει νωρίς το βράδυ στο κρεβάτι του. Βρήκες τη λύση να καθίσεις ήσυχος να φας και να μιλήσεις με δύο καλούς φίλους. Και βρίσκεις τη λύση πάντα για 1002 άλλα πράγματα…
Μα η εύκολη λύση οδηγεί σε περιπέτειες – ο εύκολος δρόμος πάντα κρύβει κινδύνους.
5Και σαν γονιός, εργαζόμενος και βιοπαλεστής, ποτέ δεν έχεις χρόνο…
Ο χρόνος χάνεται μέσα σε λίγες ώρες. Πώς να τα προλάβεις όλα αυτά μέσα σε λίγες ώρες κάθε μέρα;! Ο χρόνος δεν σε αφήνει καν να πάρεις ένα υπνάκο.
Είναι ο όγκος των υποχρεώσεων σήμερα ασήκωτα βαρύς. Ίσως γιατί η κοινωνία σου το επέβαλε. Ίσως γιατί τελικά δεν είσαι ο αφέντης του εαυτού σου… μα και να ήθελες, ο χρόνος πάντα κυλά. Και ίσως τελικά να έχεις δίκαιο που αφήνεις στο παιδί μια οθόνη για να καθήσει ήσυχο, για να ξεκουραστείς.
6Ίσως τελικά δεν φταίνε τα παιδιά μα ούτε κι οι γονείς τους.
Ίσως αυτή η κοινωνία που μας “έμπλεξε” να ξέρει καλά να παίζει παιχνίδια. Και εσύ, που δεν βρίσκεις χρόνο για ‘σένα, και πόσο μάλλον για τα παιδιά σου, να δέχεσαι της επιβολές αυτής της κοινωνίας με ευκολία… γιατί δεν έχεις χρόνο να εκφράσεις άποψη, μα ούτε καν για να σκεφτείς!
7Δεν ξέρω τι απ’ όλα φταίει περισσότερο…
Τα παιδιά που επιμένουν να παίξουν με μια οθόνη; Οι γονείς που τα αγοράζουν στα μικρά παιδιά; Η κοινωνία που μας ένταξε αστραπιαία στην εξέλιξη της τεχνολογίας; … ή καλύτερα ο χρόνος που πάντα κυλά;
Και είναι εύκολο να τα “ρίξουμε” στον απρόσωπο χρόνο, μιας και κανείς δεν θα διαμαρτυρηθεί. Είναι καλύτερα όμως, να μην προσπαθήσουμε να ρίξουμε το φταίξιμο σε κανένα, αλλά να πάρουμε όλοι ένα μικρό μερίδιο ευθύνης – να αναλογιστούμε και να πράξουμε πέρα από τα πρότυπα που μας επέβαλαν.
Να σταματήσουμε το χρόνο δημιουργώντας όμορφες στιγμές με την οικογένειά μας, να ξεφεύγουμε πού και πού από τη ρουτίνα.
Πόσο όμορφο θα ήταν αν κάθε βράδυ τα παιδιά έπεφταν για ύπνο μια ώρα πιο αργά, ενώ λίγο πιο πριν όλη η οικογένεια θα ήταν μαζεμένη σε ένα κύκλο και να μοιράζονται αστεία, να παίζουν ένα επιτραπέζιο, να τραγουδούν ένα τραγούδι.
Πόσο πιο όμορφο θα ήταν να κλείναμε όλοι τις οθόνες στα σπίτια μας, κι αντί αυτών, να φανταζόμαστε ιστορίες.
Υπάρχουν ένα σωρό όμορφα πράγματα που μπορούν να μετατρέψουν τον χρόνο σε ποιοτικό και εκπαιδευτικό. Εξάλλου οι όμορφες στιγμές είναι οι μόνες που μπορούν να σταματήσουνε το χρόνο!
Δες επίσης: Κόρες VS Γιοι – Οι διαφορές στην αντιμετώπιση από τους Κυπραίους γονείς μας!
