Αυτές είναι οι συνήθειες του Κυπραίου που είναι ερωτευμένος με το αυτοκίνητό του!

Τα αυτοκίνητα, εφ’ όσον βρίσκονται ούλλη μέρα έξω, εν λογικό να μαζεύκουν λλίην σκονούα κάθε μέρα. Για τον φίλο μας όμως, η λλίη σκόνη στο αυτοκίνητο μπορεί να του χαλάσει τη μέρα του. Τζιαι φυσικά θα σκέφτεται ούλλη μέρα πότε εν να καταφέρει να το πλύνει. Ναι… να το πλύνει… ο ΙΔΙΟΣ!

Ποττέ δεν πάει σε πλυντήριο το αυτοκίνητό του, εκτός τζι’ αν θα του το πλύνουν στο σσιέρι, τζιαι να είναι τζιαι που πάνω τους να επιβλέπει – άμπα τζιαι κάμουν του καμιάν γρατσουνιά με το σφουγγαρούι ή χρησιμοποιήσουν το λάθος shampoo (ξέρεις να του βάλουν για όγκο αντί για μπούκλες…).

Στις περιπτώσεις όμως που το πλυνίσκει ο ίδιος (τις παραπάνω δηλαδή) θα χρειαστεί τζιαι ένα μεροκάματο για να το κάμει γυαλλίν – μέσα, έξω, στην οροφή, στους τροχούς, στα ριμς. Ακόμα τζιαι το τάντζι της πεζίνας πρέπει να γυαλίζει!

Τζείνος που έφκαλε το νόμο για τα κυρτώματα (πάνω τζιαι δίπλα που κάθε διάβαση), πρέπει να άκουσε πολλές, μα πάρα πολλές κατάρες που τον συγκεκριμένον άντρα που αγαπά τζιαι σέβεται το αυτοκινητούι του. Εν τούτοι που παραπονιούνται συνέχεια για τους δρόμους, που “εγεμώσαν τρούλλους” τζιαι εν μπορείς να κυκλοφορήσεις, τάχα, ελεύθερα.

Όμως, ο πραγματικός λόγος που παραπονιούνται είναι άλλος. Το αυτοκινήτό τους όταν περνά πάνω από κύρτωμα “χτυπά“, ακούεται τελοσπάντων ένα μικρό και διακριτικό “ττακ“. Ως γνωστόν σε κάθε έρωτα, ισχύει το “χτυπάς εσύ, μα πονάω εγώ“. Τούτον ακριβώς ισχύει τζιαι στον έρωτα του Κυπραίου με το αυτοκίνητό του.

Μόλις ακούσει το αυτοκίνητούι του να κάμνει τον παραμικρό ήχο, ταράζονται τα μέσα του, λες και εχτυπήσαν του ίδιου.

Ένας που τους πιο εύκολους τρόπους, να διακρίνεις τούτους τους τύπους μέσα στους δρόμους είναι να παρατηρήσεις πώς συμπεριφέρονται όταν φτάσουν κοντά σε ένα κύρτωμα: Σαν οδηγούν κανονικά με 50-70km/h ξαφνικά παλλουκώνουν, τζιαι με ταχύτητα 0.2km/h περνούν αργά και σταθερά πάνω που το κύρτωμα. Εσύ λοιπόν που βρίσκεσαι πίσω που τούτους τους τύπους μέσα στο δρόμο, τζιαι αναρωθκιέσαι γιατί γίνεται τούτο, τώρα ξέρεις: φταίει ο έρωτας… 

Τιιιιιιιιι; Το πάρκινγκ εν μες τον ήλιο τζιαι μέσα σε χωράφα; Εν γεμάτο λακκούβες, λάκκους, υψώματα τζιαι τρύπες; Όι φίλε μου εγιώ έφυα, πάω κάπου που να έσσιει πάρκινγκ στεγασμένο, σε άσφαλτο, ισσιοτόπιν τζι’ έξω που το κατάστημα (τζι’ αν μπορώ θέμας να το θορώ που τζιαμέ που εν να κάθουμαι, ακόμα καλύττερα)!

Άλλο μεγάλο βάσανο του αυτοκινητο-κολλημένου Κυπραίου εν το να έβρει parking που να πληρεί τα αυστηρά κριτήρια του. Σιγά που εν να αφήκει την αγάπη του όπου τζι’ όπου. Τζείνο που κάμνει κάθε φορά που εν να παρκάρει, θυμίζει μου τη διαδικασία που κάμνουν οι νέοι γονείς άμαν θέλουν να έβρουν το κατάλληλο νηπιαγωγείο για τα μωρά τους… I’m not even joking.

Για το τέλος να πω ότι που την μιαν καταλάβω τους, επειδή οι παραπάνω εδώκαν τζιαι μιαν φάουσα λεφτά για να πιάσουν αυτοκίνητο τζιαινούρκο με τα Χ έξτρα ποτζεί τζιαι την τάδε σπάνια μπογιάν. Αλλά που την άλλη ρε φίλε, get a life ας πούμε! Εν ένα μάτσο παλλιοσίερα που λαλεί τζι’ ο παππούς μου, τζιαι τίποτε παραπάνω.

Ντάξει, πρόσεχε το όσο θέλεις παίρνε το στους μηχανικούς του, βάλλε του λάθκια ξίδκια κτλ., για να σε παίρνει τζιαμέ που θέλεις με ασφάλεια – που ουσιαστικά τούτη είναι τζιαι η μοναδική δουλειά ενός αυτοκινήτου – αλλά μεν συνδέεσαι τζιαι τόσο πολλά με ένα άψυχο, στην ουσία, αντικείμενο.

Χάρου το ώσπου το έσσιεις γιατί εν θα το έσσιεις για πάντα

Μεν τρελένεσαι τζιαι να πελλανίσκεις ταυτόχρονα τζιαι τους άλλους γυρώ σου. Μια μικρή γρατσουνιά κάτω που το πισινό δεξί φανάρι, ή λλίη παραπάνω σκόνη στους καθρέφτες, προφανώς τζιαι δεν θα έσσιει καμία επίπτωση στο ταξίδι σου.

Ξέρω ότι οι άντρες που διαβάζουν θα πουν απλά: “γεναίτζες ρε φίλε, πού να καταλάβουν τι σημαίνει το αυτοκίνητο για έναν αρσενικό;!“. Ε, ok παραδέχουμαι το.

Είμαι γεναίκα τζιαι εν θα μπορέσω ποττέ να το καταλάβω τούτη την αγάπη 🙂