Ίσως έτυχε να δεις κι εσύ πρόσφατα τη συγκεκριμένη κοπέλα στα social media. Αν όχι, ευκαιρία να την γνωρίσεις καλύτερα. Η Αγγελική Δημητρίου κατάγεται από τη Λάρνακα και είναι απόφοιτη εκπαιδευτικός Προδημοτικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Από μικρή, είχε μία ιδιαίτερη επικοινωνία και δέσιμο με τα παιδιά.
Όπως μας ανέφερε, μεγαλώνοντας ήξερε πως ήθελε να γίνει νηπιαγωγός και πως θα περνούσε τον περισσότερο χρόνο της μέρας της με τα παιδιά. Μετά την απόκτηση του πτυχίου της, συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην εκπαίδευση και δούλεψε για 5 χρόνια σε νηπιαγωγεία.
Ως εκπαιδευτικός, είχε ανέκαθεν την κρυφή επιθυμία να διδάξει σε παιδιά της Αφρικής, μέχρι τη στιγμή που μία συζήτηση μιας νύχτας “γέννησε” την ιδέα της μετακόμισης της στην Αφρική για λίγο καιρό!
Δες περισσότερα απ’ όσα μας είπε πιο κάτω:
Γεια σου Αγγελική μου. Αρχικά θέλεις να μας εξηγήσεις από την αρχή πώς σου ήρθε η ιδέα να ταξιδέψεις μέχρι την Αφρική;
Η ιδέα αυτή προέκυψε από κοινού με τον σύζυγο μου ο οποίος δουλεύει σε μία εταιρεία που ασχολείται με τον τομέα της Υγείας. Ένα από τα projects που ανέλαβε, αφορούσε την Υγεία στην Αφρική, έχοντας ως επακόλουθο να έχει καθημερινές συνεργασίες με παραρτήματα της Εταιρείας στην Αφρική.
Συζητούσαμε καθημερινά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει αρκετό ποσοστό πληθυσμού της Αφρικής και επειδή μας ενδιαφέρει και τους δύο η κοινωνική προσφορά, γεννήθηκε ένα βράδυ η ιδέα να μετακομίσουμε για λίγο καιρό στο Γιοχάνεσπουργκ, στη Νότιο Αφρική. Ο σύζυγος μου θα δούλευε σε παράρτημα της Εταιρείας του στο Γιοχάνεσπουργκ.
Εγώ θα πραγματοποιούσα ένα από τα όνειρα μου ως εκπαιδευτικός: να προσφέρω τις γνώσεις μου σε μη προνομιούχα παιδιά, που δεν έχουν τις απαραίτητες ευκαιρίες εκπαίδευσης.
Προσωπικά ξέρω ότι το επάγγελμα μιας εκπαιδευτικού απαιτεί τόσο προθυμία, αλλά και πολλή υπομονή. Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο στα παιδιά της Αφρικής;
Αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο είναι ο αριθμός των παιδιών στις τάξεις. Ο αριθμός ανέρχεται γύρω στα 45 παιδιά που είναι σχεδόν ο διπλάσιος αριθμός από τον επιτρεπτό. Επίσης, οι τάξεις είναι πάρα πολύ μικρές και με καθόλου εκπαιδευτικά εργαλεία και ερεθίσματα. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν καν τραπέζια για τα παιδιά, με αποτέλεσμα να κάνουμε τις εργασίες μας στο πάτωμα ή πάνω στις καρέκλες τους.
Παρ’ όλα αυτά δεν αντιμετωπίζω καμία δυσκολία σχετικά με τα παιδιά, γιατί τα ίδια επιθυμούν και επιζητούν να εκπαιδευτούν. Αντιθέτως, είναι πάντα ενθουσιασμένα και ανυπομονούν για τα καινούρια πράγματα που θα μάθουμε και θα κάνουμε. 🙂
Ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή που δεν ξεχάσεις ποτέ απ’ όσα έζησες;
Η κάθε στιγμή που ζω με τα παιδιά είναι συγκινητική και μοναδική και όλες θα μείνουν έντονες στο μυαλό μου.Στιγμές που περιλαμβάνονται από αγάπη, τρυφερότητα, ευγνωμοσύνη, χαρά. Ωστόσο, αυτό που με συγκινεί κάθε φορά είναι η αντίδραση τους όταν μπαίνω στην τάξη.
Τρέχουν όλα πάνω μου, με αγκαλιάζουν, με φιλούν και φωνάζουν όλα μαζί το όνομα μου!
Ποιοι φορείς ή άτομα βοήθησαν περισσότερο στην επιτυχία της προσπάθειας σου;
Στην προσπάθεια αυτή για τη συλλογή ειδών ένδυσης και υπόδησης για τα παιδιά της Ν. Αφρικής έχω τη στήριξη του Δημαρχείου Αραδίππου, το οποίο παρέχει το χώρο και τις υπηρεσίες του για τη συλλογή και το οποίο θα χορηγήσει την αποστολή των πακέτων.
Επίσης, η μέχρι στιγμής επιτυχία της συλλογής οφείλεται σε όλο τον κόσμο της Κύπρου που έδειξε μεγάλη ανταπόκριση και ενδιαφέρον για να προσφέρει ρούχα και παπούτσια.
Η στήριξη όλων των κοντινών μου ανθρώπων τους τελευταίους μήνες, είναι κάτι που με συγκινεί και με δυναμώνει.
Τι θα έλεγες σε κάποιο νέο (εκπαιδευτικό ή μη) ώστε να του δώσεις κίνητρο για να εμπλέκεται με εθελοντικές δράσεις;
Η εθελοντισμός είναι πρώτα απ’ όλα μία στάση ζωής, μία ηθική και προσωπική ικανοποίηση του ατόμου και αφορά όλους ανεξάρτητα από κοινωνικές και οικονομικές διακρίσεις. Η έννοια του εθελοντισμού, συνδέεται με την αλληλεγγύη και την προσφορά χωρίς αντάλλαγμα.
Υπάρχουν πολλαπλοί τρόποι εθελοντισμού και πληθώρα εθελοντικών οργανώσεων στην χώρα μας, όπου ο καθένας μπορεί να επιλέξει πώς και πού θα προσφέρει την εθελοντική του δράση. Αυτό που θα μοιραζόμουν με τον κάθε νέο είναι το υπέροχο συναίσθημα όταν αντικρίζεις στα μάτια αυτούς που παραλαμβάνουν την προσφορά – τη χαρά και την ευγνωμοσύνη.
Τέλος, ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι και όνειρα;
Κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί το μέλλον, ωστόσο κάνω και εγώ κάποια όνειρα όπως όλοι μας. Σε προσωπικό επίπεδο, τα επόμενα χρόνια θα ήθελα να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια και να κάνω τα δικά μου παιδιά.
Όσον αφορά τον επαγγελματικό τομέα, θα ήθελα να συνεχίσω την προσφορά μου στην εκπαίδευση, αλλά επίσης να ασχοληθώ με την έρευνα, προκειμένου να βελτιωθούν οι τρόποι διδασκαλίας στο μέλλον!
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με την ίδια, με προσωπικό μήνυμα στο Facebook.
Έναρξη: Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016
Ολοκλήρωση: Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016
Χώρος παράδοσης: Στο ισόγειο του Δημαρχείου Αραδίππου, Λάρνακα
