fbpx

Τα ποδοσφαιρικά πλάνα ανάπτυξης ποδοσφαιριστών και η Κύπρος!

Είναι πάρα πολλές οι φορές που πιάσαμε τους εαυτούς μας να συζητούμε για Πορτογάλους, Βραζιλιάνους, Άγγλους, Ισπανούς, Γερμανούς και άλλων υπηκοοτήτων ποδοσφαιριστές. Μάλιστα πολλές φορές σε ποδοσφαιρικού ύφους συζητήσεις που κάνουμε με τους φίλους μας, συζητούμε ότι βλέπουμε για παράδειγμα τις αγγλικές ομάδες γεμάτες με Άγγλους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και οι γερμανικές με Γερμανούς, με τους ποδοσφαιριστές τους σπάνια να ταξιδεύουν για τα ξένα.

Αντίθετα με την Κύπρο, που βλέπουμε την πρώτη κατηγορία γεμάτη με ξένους ποδοσφαιριστές και τα δικά μας παιδιά είτε να “βράζουν” τον πάγκο είτε να μην βγαίνουν καν ποτέ στην πρώτη ομάδα και ακόμη χειρότερα να τους αναγκάζουν οι συνθήκες να παρατήσουν το όνειρο τους.

Σίγουρα θα μου πείτε, συγκρίνω την Κύπρο με χώρες μεγαθήρια και πληθυσμούς πολλών εκατομμυρίων, ξεχάσατε όμως το μικρό παγωμένο νησάκι, την Ισλανδία, με 332.529 κατοίκους και το ποδοσφαιρικό θαύμα που κατόρθωσε το καλοκαίρι που μας πέρασε;

Το ποδοσφαιρικό πλάνο της Ισλανδίας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, είναι ξέρετε στην Κύπρο ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε όλοι μας τα πράγματα και ιδιαίτερα τον αθλητισμό.
Αν θέλουμε να δούμε ποτέ εντεκάδες γεμάτες με Kύπριους ποδοσφαιριστές στην πρώτη κατηγορία και γενικότερα στο ποδόσφαιρο μας πρέπει τα πράγματα να αλλάξουν σε πολλούς τομείς!

1
Ακαδημίες

Ίσως ο μόνος τομέας που τα τελευταία χρόνια άρχισε να αναπτύσσεται περισσότερο παρόλο που ακόμα υπάρχουν τα μικρά αγκαθάκια, που ότι κάνουν το κάνουν για τα χρήματα.

Σήμερα βλέπω στις ακαδημίες προπονητές να αγαπούν τα παιδιά, προπονητές που θέλουν να φέρουν κοντά στο άθλημα περισσότερα παιδιά. Στο θέμα της προπόνησης, μιας και αναπτύχθηκε και η τεχνολογία, έχουν εμπλουτιστεί τα προγράμματα των προπονητών με επαρκείς ώρες προπόνησης ανα εβδομάδα και οι ακαδημίες χρησιμοποιούν αρκετά καλό εξοπλισμό στις προπονήσεις τους.

Εγώ σαν προπονητής, βλέπω ότι και τα παιδιά τα ίδια αρχίζουν από μικρές ηλικίες πλέον να το βλέπουν πιο σοβαρά και να προσπαθούν ακόμα περισσότερο παρ’ολο που για αυτά είναι απλά ένα παιχνίδι (και έτσι πρέπει να συνεχίσει να είναι!). Με περισσότερα παιδιά στις ακαδημίες σημαίνει ότι μεγαλώνουν και τα ποσοστά για αυριανούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.

Ένα λάθος των ακαδημιών και ιδιαίτερα των ακαδημιών διαφόρων σωματείων της Κύπρου, είναι ότι δεν δίνουν ποτέ ευκαιρίες στους νεαρούς ποδοσφαιριστές των ακαδημιών τους και ποτέ μέχρι σήμερα δεν εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι αφού έχουν ακαδημίες μπορούν να αναπτύξουν δικούς τους, εγχώριους ποδοσφαιριστές.

2
Νοοτροπία του Κύπριου γονιού

Οι γονείς καμιά φορά, ακόμη και άθελα τους, παροτρύνουν τα παιδιά να μην πάνε στην προπόνηση για οποιοδήποτε λόγο, είτε ακόμα και για τις καιρικές συνθήκες, δεν λέω να ρίχνει έξω καρεκλοπόδαρα και το παιδί να είναι στο γήπεδο, αλλά όχι και με την πρώτη βροχούλα να του λέμε ότι δεν θα πάει!

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να χάνει πάρα πολλές ώρες προπόνησης και έτσι όταν μια μέρα φτάσει στα 18 του, σε σύγκριση με ξένους ποδοσφαιριστές έχει το 1/10 ωρών προπόνησης στα πόδια του.

Ακόμα, οι γονείς δεν λαμβάνουν σοβαρά τις επιθυμίες των παιδιών, και δεν τα αφήνουν πολλές φορές να ασχοληθούν με αυτά που το παιδί θέλει! Επίσης, οι γονείς δεν ασχολούνται και τόσο με την διατροφή του νεαρού αθλητή όταν είναι σε πολύ μικρή ηλικία γιατί εν αγνοία τους θεωρούν ότι δεν είναι κάτι τόσο σοβαρο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο νεαρός αθλητής να χάνει σημαντικά πράγματα που αφορούν τη σωστή του ανάπτυξη.

3
Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου

Μπορεί οι δύο πιο πάνω τομείς να συμβάλουν πάρα πολύ στο ότι δεν έχουμε σωστούς και πάνοπλους ποδοσφαιριστές να στελεχώσουν τις ομάδες μας. Αλλά ο κύριος υπαίτιος για την μη ύπαρξη πλάνου είναι η ΚΟΠ. Και αν υπάρχει αναπτυξιακό πλάνο, δεν εφαρμόζεται.

Τα ποδοσφαιρικά αναπτυξιακά πλάνα είναι συνήθως 10ετές, ξεκινώντας απο τα 8 του αθλητή ή 12ετές ξεκινώντας απο τα 6 με κύριο μέλημα μέχρι τα 12 την σωστή εκμάθηση και αποκλειστικότητα στην τεχνική και μετά στην πλήρη ολοκλήρωση του ποδοσφαιριστή μέχρι τα 18. Οι πλείστες ακαδημίες προσπαθούν να εφαρμόσουν δικά τους πλάνα αλλά χωρίς την επιμέλεια της εγχώριας ομοσπονδίας, όπως γίνεται σε άλλες χώρες. Έτσι δεν πας πουθενά, αν δεν έχεις ένα κοινό καθοδηγητή!

Ακόμα, εκείνο που θεωρώ εγώ πως έπρεπε να γίνεται, είναι η ΚΟΠ σε συνεργασία με το κράτος και την πολιτεία να δημιουργήσει “ανοικτές ακαδημίες” μέχρι την ηλικία των 18, γήπεδα που θα είναι δωρεάν για όλους, με δωρεάν προπονήσεις ή τουλάχιστον σε χαμηλές τιμές (γιατί στις ακαδημίες για διάφορους λόγους είναι συχνά ψηλό το κόστος). Αυτό θα γινόταν για να μπορούν να πάνε σε αυτές τις ακαδημίες διαφόρων ηλικίων ποδοσφαιριστές έτσι ώστε να καλύψουν όλα τα ενδεχόμενα είτε αργοανάπτυκτων ταλέντων είτε ποδοσφαιριστών που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να δείξουν τι ξέρουν και να αναδεικτούν.

Αν όλοι μαζί, προπονητές, γονείς, κοινωνία, πολιτεία, κράτος και Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου συνδράμουμε και συνεργαστούμε, δημιουργώντας ένα αναπτυξιακό ποδοσφαιρικό πλάνο όσο πιο σύντομα γίνεται και με την στήριξη όλων, ίσως σε 12-15 χρόνια, όσο και αν ακούγεται μακρινό χρονικά, αλλά δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα, να στελεχώσουμε τις ομάδες μας σε όλες τις κατηγορίες με Κύπριους ποδοσφαιριστές αντάξιους των ξένων που θα μπορούν να σταθούν απέναντι τους!

Δες επίσης: Ο ρόλος των γονιών και του προπονητή με τους μικρούς ποδοσφαιριστές!

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
17,000FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending