Ο Χρίστος Δράκου είναι 23 χρονών και κατάγεται από το χωριό Λιβάδια της επαρχίας Λάρνακας. Είναι 3οετής φοιτητής του Alexander College και συγκεκριμένα στον κλάδο Fine Arts (Καλές Τέχνες).
Από μικρός είχε μια ιδιαίτερη κλίση στην Τέχνη, γεγονός που μαρτυρείται από τις σημαντικές διακρίσεις και βραβεία που έπαιρνε στους σχετικούς διαγωνισμούς που συμμετείχε κάθε φορά. Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως, το 2013 κέρδισε τα δυο πρώτα βραβεία του διαγωνισμού σχεδιασμού επετειακού λογοτύπου 40χρονων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου.
Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να συναντηθώ μαζί του και να συζητήσουμε για το project του “Ιεραρχία” που ετοίμασε στα πλαίσια ενός μαθήματος του κολεγίου του. Ένα project καθαρά προσωπικό, το οποίο προέκυψε από την καλοκαιρινή δουλειά του ως βοηθός σερβιτόρος σε ένα ξενοδοχείο της Λάρνακας.
Δες πιο κάτω τα όσα συζητήσαμε:
Χρίστο, γεια σου. Καταρχάς, μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για το project σου «Ιεραρχία»; Ποιοι λόγοι σε ώθησαν για την επιλογή του θέματος;
Στα πλαίσια ενός μαθήματος που παρακολουθούσα στο κολέγιό μου, μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε ένα “ελεύθερο” project για ένα θέμα το οποίο μας προβλημάτιζε ή μας άρεσε να ασχοληθούμε. Βασική προϋπόθεση του project, ήταν η μελέτη διάφορων καλλιτεχνών (δικής μας επιλογής) για να δανειστούμε στοιχεία και τεχνικές που χρησιμοποιούσαν στα έργα τους, προκειμένου να συνθέσουμε το δικά μας έργα.
Αρχικά, η πρώτη μου σκέψη για το project, ήταν να ασχοληθώ με τα συναισθήματα των ανθρώπων, δηλ. το πώς τα διάφορα συναισθήματα (π.χ. φόβος, αγάπη, κ.τ.λ.) επηρεάζουν τον τρόπο που δρουν και σκέφτονται οι άνθρωποι στην καθημερινότητα τους.
Στην πορεία όμως, “άφησα” την ιδέα αυτή (μετά από προσωπική συζήτηση που είχα με τον καθηγητή μου) γιατί ήταν κάπως δύσκολος ο τρόπος έκφρασής τους. Το γεγονός αυτό με προβλημάτιζε ιδιαίτερα, επειδή έπρεπε να βρω άμεσα μια καινούρια ιδέα για να ξεκινήσω το project μου.
Μετά από πολλή σκέψη, κατέληξα να ασχοληθώ με το θέμα της “Ιεραρχίας”. Ένα θέμα καθαρά προσωπικό, το οποίο βίωνα επί καθημερινής βάσεως τα καλοκαίρια που δούλευα ως βοηθός σερβιτόρος σε ένα ξενοδοχείο της Λάρνακας.
Ειδικότερα, ο ιεραρχικός τρόπος με τον οποίο κινούνταν τόσο τα αντικείμενα όσο και τα άτομα στο χώρο εργασίας, με είχαν επηρεάσει πολύ σε ψυχολογικό και σωματικό επίπεδο.
Έτσι, το γεγονός αυτό, αποτέλεσε τον κυριότερο λόγο επιλογής του θέματός μου, προκειμένου να “βγάλω” προς τα έξω τα όσα ένιωσα και βίωσα σε αυτό το χώρο εργασίας.
Επίσης, μέσω αυτού του project θέλω να δείξω ότι η ιεραρχία, θεωρείται βασικό στοιχείο για εκείνους που εργάζονται, εφόσον δίνει το κίνητρο να εκτελούν την εργασία τους καλύτερα, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να τους επηρεάσει αρνητικά.
Περίγραψε μας τη διαδικασία που ακολούθησες για τη δημιουργία των έργων του project σου.
Πριν καταλήξω στο πώς θα έφτιαχνα τα τελικά έργα του project μου, είχα μελετήσει διάφορους καλλιτέχνες, έκανα πολλά προσχέδια και πειραματίστηκα με τα υλικά που θα χρησιμοποιούσα.
Πιο αναλυτικά, άρχισα να μελετώ διάφορους καλλιτέχνες, για να πάρω μια γενική εικόνα για την τεχνική και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν. Αφού απέκτησα την εικόνα που ήθελα, επέλεξα τρεις καλλιτέχνες (Julian Schnabel, Ronit Baranga, Travis Louie) που οικειοποιήθηκα από τον καθένα τους ένα στοιχείο (πιάτα, πηλός, τερατόμορφα αντικείμενα-ζώα αντίστοιχα).
Η επιλογή του πιάτου ως ένα από τα τρία βασικά υλικά του project μου ήταν πολύ σημαντική, εφόσον ήταν το αντικείμενο το οποίο κινιόταν ιεραρχικά μαζί με τα άτομα. Από τη λάντζα, στο μάγειρα, από τον μάγειρα στον σερβιτόρο, και από τον σερβιτόρο στον πελάτη.
Σε αυτό το στάδιο, επικεντρώθηκα και στη μελέτη διάφορων chef που δημιουργούσαν gourmet φαγητά υπό την μορφή τέχνης, πριν τα παραδώσουν στους πελάτες τους. Αφού μελέτησα την τεχνική των chef, άρχισα να κάνω διάφορα προσχέδια για το πώς θα συνδύαζα τα στοιχεία αυτά μεταξύ τους, ούτως ώστε να φτιάξω τα δικά μου gourmet πιάτα “φαγητού” που να υποδήλωναν το θέμα της ιεραρχίας, στο πλαίσιο του εστιατορίου ενός ξενοδοχείου.
Άρχισα να πειραματίζομαι με τα υλικά, “να κτίζω και να χαλώ” τα όσα δημιουργούσα ώστε τα καταλήξω στο επιθυμητό αποτέλεσμα που είχα στο μυαλό μου.
Ποια εμπόδια ή ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσες κατά την πραγμάτωση του;
Αυτό που με είχε δυσκολέψει περισσότερο κατά την πραγμάτωση του project μου ήταν το πώς θα έφτιαχνα τα έργα να μοιάζουν σαν πραγματικά gourmet φαγητά, χρησιμοποιώντας ως βασικό υλικό τον πηλό (και την μπογιά). Ο λόγος πιστεύω είναι κατανοητός:
Το να φτιάχνεις φαγητά με πραγματικά υλικά είναι πιο εύκολο, απ’ ότι να προσπαθείς να φτιάχνεις “φαγητά” με ψεύτικα υλικά.
Το κύριο υλικό των έργων σου είναι ο πηλός. Αντιμετώπισες προβλήματα κατά τη διάρκεια χειρισμού του; Αν ναι, ποια;
Ναι, αντιμετώπισα κάποια προβλήματα κατά τη διάρκεια χειρισμού του. Συγκεκριμένα, το γεγονός ότι χρησιμοποιούσα για πρώτη φορά αυτό το υλικό στα έργα μου, με δυσκόλευε ιδιαίτερα, επειδή πάντα ήμουν συνηθισμένος να κρατάω το πινέλο και να ζωγραφίζω. Ο πηλός ήταν μια νέα πρόκληση για ‘μένα.
Ακόμη, το γεγονός ότι έπρεπε να δημιουργήσω αντικείμενα μικρών διαστάσεων (μινιατούρες), τα οποία στην συνέχεια θα τοποθετούσα μέσα στα πιάτα, δυσκόλευε ακόμη περισσότερο τον τρόπο που χειριζόμουνα τον πηλό. Έπρεπε να ήμουν πολύ προσεκτικός στα κομμάτια που σχεδίαζα και τον τρόπο που τα κολλούσα μεταξύ τους.
Έχω να ομολογήσω ότι τα έργα σου είναι πολύ ρεαλιστικά σε σημείο που νομίζεις ότι είναι αληθινά! Πόσο χρόνο σου παίρνει να φτιάξεις ένα έργο και ποιο μήνυμα “κρύβεται” πίσω από το καθένα τους;
Για κάθε πιάτο χρειάστηκα περίπου 1,5 – 2 ώρες, μόνο για να φτιάξω το αντικείμενο με τον πηλό και ακόμη μία ώρα περίπου για να το σχεδιάσω με ακρυλικές μπογιές, ώστε να μοιάζει ρεαλιστικό.
Η όλη διαδικασία ήταν χρονοβόρα (έχω να ομολογήσω) και μου πήρε περίπου 2 βδομάδες για την ολοκληρώσω.
Μέσα από αυτό το project έχω δημιουργήσει συνολικά 6 gourmet πιάτα “φαγητού” από πηλό, και το κάθε πιάτο συμβολίζει ένα άτομο της ιεραρχίας του ξενοδοχείου.
Συγκεκριμένα:
Το “στόμα” συμβολίζει τον υπεύθυνο των σερβιτόρων
Το συγκεκριμένο άτομο, με το μόνο που ασχολείται κατά τη διάρκεια της δουλειάς του είναι να μιλά με τους πελάτες και να φωνάζει στο προσωπικό του για τα λάθη που κάνει (άθελά του). Επίσης, νομίζει ότι αυτή η τακτική που ακολουθεί είναι “σωστή”, επειδή ασκεί “καλύτερο έλεγχο” στην ομάδα του. Όμως κάνει λάθος…
Το “μάτι” συμβολίζει τον διευθυντή του ξενοδοχείου
Αυτό το άτομο το μόνο που κάνει είναι να βλέπει επιφανειακά αν προχωρούν οι διαδικασίες σωστά, χωρίς να βλέπει πραγματικά το τι συμβαίνει στο χώρο εργασίας που διευθύνει ο ίδιος.
Το “μυρμήγκι” συμβολίζει τον σερβιτόρο που δουλεύει στο εστιατόριο
Είναι το άτομο που θα δεχτεί τις εντολές από το “στόμα” και θα κάνει την περισσότερη δουλειά, ώστε το “στόμα” να δείξει στο “μάτι” ότι όλα είναι υπό έλεγχο.
Το “παπούτσι” συμβολίζει τον μάγειρα που δουλεύει στην κουζίνα του εστιατορίου
Το εν λόγω άτομο, θα πρέπει να κινείται με γρήγορους ρυθμούς στο χώρο της κουζίνας, ώστε να ετοιμάσει το φαγητό που θα πάρει το “μυρμήγκι” στους πελάτες.
Η “γλώσσα” συμβολίζει τον chef της κουζίνας
Είναι το άτομο που θα βγει έξω από την κουζίνα και θα κινηθεί προς τους πελάτες για ένα και μόνο σκοπό: να τους “σαλιαρίσει” με την γλώσσα του, λέγοντας τους όμορφα λόγια και παίρνοντας τα εύσημα για τα καλά του φαγητά που τους έχει “ετοιμάσει”. Στην πραγματικότητα όμως, εκείνος δεν έχει κάνει (σχεδόν) τίποτα, αφού τα “παπούτσια” έκαναν την περισσότερη δουλειά…
Η “κατσαρίδα” συμβολίζει τη λάντζα
Είναι τα άτομα τα οποία μαζεύουν όλες τις βρωμιές που δημιούργησαν οι άλλοι για να τις καθαρίσουν, ώστε να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή η ίδια διαδικασία.
Θα παρότρυνες ένα νέο καλλιτέχνη-φοιτήτή να ασχοληθεί με κοινωνικά θέματα, όπως έχεις κάνες κι εσύ, σε ένα από τα project του; Ναι ή όχι και γιατί;
Θα τον παρότρυνα να μην έχει πάντα ως αυτοσκοπό την επιλογή κοινωνικών θεμάτων, γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι το έργο του θα πετύχει σίγουρα. Θα πρέπει να επιλέγει και να στηρίζεται σε θέματα που τον ενδιαφέρουν και τον εκφράζουν πραγματικά (όπως είχα κάνει κι εγώ), ώστε να δώσει τον καλύτερο του εαυτό στη διαδικασία παραγωγής και ολοκλήρωσης του project του. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα θα έχει βάθος και προοπτική.
Τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σίγουρα θέλω να τελειώσω με το καλό τις σπουδές μου και στη συνέχεια να κάνω μερικές εκθέσεις στην Κύπρο. Αργότερα, θα ήθελα να ταξιδεύω σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, ώστε να αποκτήσω περισσότερες εικαστικές εμπειρίες.
Σημείωση: Οι φωτογραφίες των έργων είναι από το προσωπικό αρχείο του Χρίστου Δράκου.
