Οι συνήθειες που θεωρούμε λάθος ΜΟΝΟ όταν τις κάνουν οι άλλοι! (Part 1)

Όταν μιλάμε για ασέβεια, προφανώς δεν εννοούμε να τους μιλάς στον πληθυντικό. Εννοούμε, τις περιπτώσεις που περνάς ξυστά δίπλα από ένα ποδηλάτη γιατί “δεν είναι μέσα στο δρόμο η θέση του, είναι στο πεζοδρόμιο“.

Ή ακόμα έβρισες ένα μοτοσυκλετιστή γιατί:

• κινήθηκε αυτός στο πεζοδρόμιο, ενώ σε αυτό υπήρχαν πεζοί,
• ή σε προσπέρασε, ενώ ήσουν σταματημένος στο κόκκινο (και σταμάτησε μπροστά σου αν ήσουν πρώτος),
• ή σε τρόμαξε προσπερνώντας σε στην εθνική οδό.

Η θέση ενός ποδηλάτη δεν είναι στο πεζοδρόμιο απλά γιατί έτσι σε βολεύει εσένα ή τον κάθε οδηγό αυτοκινήτου, όπως πολύ σωστά κρίνεις και τους μοτοποδηλάτες. Είναι στον ποδηλατόδρομο ή αν δεν υπάρχει, στην άκρη του δρόμου, σε ειδικό δρόμο μονής ή διπλής κατεύθυνσης.

Όσον αφορά τους μοτοσυκλετιστές τώρα, ότι κάνουν οι οδηγοί αυτοκινήτουν σε δρόμο τετραπλής κατεύθυνσης ή high-way, το κάνουν και οι μοτοσυκλετιστές όπου “τους παίρνει”.

Σ’ αυτό το σημείο εννοούμε αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι και χαιρόμαστε αν όντως δεν ανήκεις σε αυτή την ομάδα.

Εννοούμε το πλούσιο “λεξιλόγιο” για μια ομάδα επαγγελματιών, οι οποίοι προσπαθούν να προστατεύσουν την κοινωνία από τα διάφορα εγκλήματα και ανθρώπινες ζωές από οδικές απροσεξίες.

“Έλα μωρέ! Τι σημασία έχει ένα σακουλάκι / μπουκαλάκι / τσιγαράκι τώρα; Θα το πάρει ο αέρας, ποιος μας βλέπει κιόλας… Όλοι το κάνουν!” Σίγουρα το έχουμε πει όλοι αυτό έστω και μία φορά, ε;

Το παραδέχομαι, το έχω κάνει κι εγώ. Έλα όμως που συνεχώς διαμαρτυρόμαστε για όλους τους άλλους όταν βλέπουμε δρόμους – σκουπιδότοπους ή κάποιον άλλο να ρίχνει σκουπίδια στο δρόμο ξέγνοιαστος…

Και σε ποιον δεν έχει τύχει να είναι πρώτος στο φανάρι κι ενώ ακόμα είναι αναμένο το πορτοκαλί, πριν το πράσινο να του κορνάρουν να ξεκινήσει. Aλλά όταν κορνάρει αυτός, είναι γιατί ο μπροστινός “κάμνει 10 ώρες να ξεκινήσει” ή “τζιοιμάται πάνω του“…

Έζησες ή ζεις π.χ. στη Λευκωσία και δεν έχεις βρίσει / καταραστεί μεταξύ των φούρνων στον Άη Αντώνη και των φώτων τροχαίας Debenhams για όλων των ειδών τη στάθμευση που κλείνει τις αριστερές λωρίδες; Περίεργο…

Πόσους και πόσους δεν έχεις τσακώσει στο δρόμο να ελαττώνουν ταχύτητα, να στρίβουν και να μην ανάβουν ποτέ το δείκτη ή, ακόμη χειρότερα, να τον ανάβουν ακριβώς στο δευτερόλεπτο που στρίβουν;

Εντελώς εκνευριστικό, έτσι; Μόνο εσύ όμως μπορεί να ξεχαστείς και να το κάνεις… Οι υπόλοιποι είναι απλά κακοί οδηγοί…

Από τη μια διαμαρτύρεσαι για τις σχολές οδηγών ότι κινούνται αργά και άτσαλα, λες και ξεχνάς τα δικά σου, κι από την άλλη παραπονιέσαι για τους ηλικιωμένους οδηγούς που δεν ξέρουν τις ταχύτητες πέραν της δευτέρας (που μακάρι να φτάσεις τα χρόνια τους και να μπορείς να οδηγείς).

Εδώ, φίλε οδηγέ, έχεις δύο επιλογές: ή προσπερνάς με πρώτη ευκαιρία και χάνεσαι σα σίφουνας, ή μαθαίνεις να κάνεις υπομονή με την ελπίδα ότι θα στρίψουν. Τουλάχιστον ο μαθητευόμενος θα δείξει πριν να στρίψει…

Ένας οδηγός ταξί, είναι η αλήθεια πως δεν θα σου εκπέμπψει και ιδιαίτερο κύρος και αυτό οφείλεται στην κακή φήμη που έχουν σαν επάγγελμα εδώ και δεκαετίες. Εμείς εδώ όμως θα προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε την αλήθεια.

Διαμαρτύρεσαι, λοιπόν, φίλε μου, ότι οι χρεώσεις ενός ταξί είναι υπερβολικά ψηλές. Χωρίς όμως να έχεις αντιληφθεί ότι περνούν τόσες ώρες μπροστά στο τιμόνι, ενώ εσύ μέχρι να πας π.χ. από Λευκωσία προς Λάρνακα ή Λεμεσό θέλεις 17 στάσεις, και χωρίς να σκέφτεσαι ότι ίσως είναι ο μόνος τους πόρος εισοδήματος. Αλλά, κυρίως, χωρίς να θέλεις καν να σκεφτείς την οικονομική επιλογή του λεωφορείου!

Δεν τα έχεις δει ποτέ και πουθενά, αλλά την ίδια ώρα περνούν μόνο μέσα από δύο δρόμους, σε ενοχλούν που σταματούν κάθε λίγο, είναι πολύ ακριβά και άλλα τέτοια. Λες και αλλιώς, θα τα χρησιμοποιούσαμε περισσότερο.

Εντάξει, έχουν κι αυτά τα αρνητικά τους, όπως μη στεγασμένες στάσεις ή η πολλή ώρα αναμονής μεταξύ δύο λεωφορείων της ίδιας γραμμής, αλλά από εκεί και πέρα, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Γιατί, ας μην ξεχνάμε, είναι και οι οδηγοί ταξί που αναφέραμε, οι οποίοι ακόμα και με το κόμιστρο των 17 ευρώ που στοιχίζει η θερινή διαδρομή Παραλιμνίου – Αγίας Νάπας – Λάρνακας – Πάφου μετ’ επιστροφή, διαμαρτύρονται και παραπονιούνται ότι είναι υπερβολικά φτηνό μέσο και καταργούν τον ανταγωνισμό.

Την ίδια στιγμή αρνούνται πεισματικά να υπολογίσουν πόσα λεωφορεία έχει στην ιδιοκτησία της κάθε εταιρεία, πόσες διαδρομές κάνει ένα λεωφορείο και πόσες ένα ταξί ανά οκτάωρο, πόσους επιβάτες μπορούν να μεταφέρουν ανά όχημα και ανά διαδρομή το καθένα… κτλ.

Αχ, η αγαπημένη μας διαιτησία! Που πάντα ευνοεί τον αντίπαλο και ποτέ εμάς… Εμάς που παίζουμε δίκαια, παρά τον αντίπαλο που “λαμβάνει” περισσότερο σπρώξιμο κι από χαλασμένο αυτοκίνητο σε ανηφόρα… Έτσι;

Το έχεις προσέξει ότι όλες οι ομάδες συγκεντρώνουν τα καλύτερα χαρακτηριστικά, ενώ παράλληλα οι ίδιες ομάδες είναι χάλια και αν δεν ήτανε κι ο καημένος ο διαιτητής που λέγαμε πριν, καμία δεν θα βρισκόταν στην Α’ κατηγορία και ούτε τελευταία δεν θα έβγαινε κλπ.; Τσέκαρε το στην επόμενη συζήτηση με φίλους σου του “αντιπάλου στρατοπέδου” και θα με θυμηθείς!

Σίγουρα έχεις πάει σε εστιατόριο / ταβέρνα στην ομάδα του Facebook “Πού πήγαμε και δε μας άρεσε…” και σίγουρα θα έχεις πετύχει κάποιους που παραγγέλνουν το αγαπημένο τους φαγητό και μετά παραπονιούνται ότι μπορεί να είναι (ελάχιστα) λιγότερο ή περισσότερο ψημένο από ότι το τρώνε ή διαμαρτύρονται ότι ο σεφ τους έβαλε κάποιο συστατικό λιγότερο ή περισσότερο.

Ή παραγγέλνουν καφέ σε μια από τις γνωστές καφετέριες απαιτώντας από τον μπαρίστα να τους βάλει ζάχαρη ενώ τους εξηγεί τη φιλοσοφία της αυτοεξυπηρέτησης, για να βγουν μετά πιο θυμωμένοι κι από μικρό παιδί!

Τι ωραίο που θα ήταν να είχαμε ο καθένας το προσωπικό του εστιατόριο με ντελίβερι, να μας ετοιμάζει μόνο τις δικές μας παραγγελίες ή να του παρείχαμε μοτοσυκλέτες – drones, να μη βρίσκει και κίνηση στο δρόμο! Να μπορούμε να τρώμε ό,τι θέλουμε, όποτε το θέλουμε! Καλό;

Δυστυχώς, όμως, ακόμα τέτοια τεχνολογία δεν έχει ανακαλυφθεί, οπότε θα πρέπει να κάνουμε υπομονή και να δείχνουμε και λίγη κατανόηση στους ανθρώπους που δουλεύουν την ώρα που εμείς χαλαρώνουμε…

Συνεχίζεται…

Εσένα σου έχουν τύχει τέτοιες περιπτώσεις;