Να τα ζήσαμε, δεν τα ζήσαμε! Αλλά όλες αυτές οι ιστορίες που άκουγα από μικρός με τις ώρες με έκαναν να ερωτευτώ το ποδόσφαιρο, να είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου, η αγάπη που δεν με προδώσει ποτέ και θα είναι μια ζωή ο βράχος μου.
Ιστορίες που δεν βαρέθηκα ποτέ μου να ακούω, συγκεκριμένα από ένα αγαπημένο θείο και που ακόμα ζητώ να ακούω ξανά και ξανά. Αλλά και ιστορίες που όλοι ακούσαμε και ακούμε από τον πατέρα μας, τον παππού μας, μεγαλύτερα αδέρφια και λογής ανθρώπους που γνωρίσαμε.
Ποια ήταν πραγματικά τα στοιχεία που έκαναν το κυπριακό ποδόσφαιρο διαφορετικό, πιο ρομαντικό και μεγάλη αγάπη για κάθε φίλαθλο;
1Η αγάπη για την ομάδα, την φανέλα, το σήμα στην καρδιά!
Ήταν οι εποχές του ρομαντισμού, οι εποχές που η ψευτιά δεν υπήρχε και καταδιωκόταν, ήταν τα χρόνια τα ωραία που οι ποδοσφαιρστές ήταν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Έμπαιναν στο γήπεδο μετά από κουραστικές μέρες στην οικοδομή, στο σχολείο οι μικροί μαθητές, που ήταν και ποδοσφαιριστές, και σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά έκαναν. 90 λεπτά αγώνας και κάθε δευτερόλεπτο είχαν στον νου πως παίζουνε για την τιμή τους, για την φανέλα της ομάδας τους, για το σήμα στην καρδιά, για κάθε απλό φίλαθλο και φίλο της ομάδας που ήρθε για να πάρει χαρά η ψυχή του με την νίκη της ομάδας.
2Τα λεφτά ήταν μηδενικής ουσίας και σημασίας!
Δεν είναι ότι τότε δεν υπήρχε κόσμος άπληστος με μόνο γνώμονα τα χρήματα! Ήταν όμως σπάνιες οι περιπτώσεις. Οι ποδοσφαιριστές εκείνη την όμορφη εποχή, του παλιού καλού κυπριακού ποδοσφαίρου, δεν ξεπουλιούνταν, αγωνίζονταν για την δική τους ευχαρίστηση και για τον κόσμο. Αγωνίζονταν χωρίς να πληρώνονταν με χρήματα αλλά με χαμόγελα και πανηγυρισμούς από εκείνους τους λίγους μα πιστούς οπαδούς.
3Η αγάπη από τον κόσμο, αξία ανεκτίμητη, αλλά και η συμπεριφορά του!
Ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο την Κυριακή για να ξεγνοιάσει, να απολαύσει ποδόσφαιρο, να χαρεί με την νίκη της ομάδας του, να χειροκροτήσει ότι και αν γίνει, να συγχαρεί τον αντίπαλο και μετά να τον κεράσει και ένα καφέ ή μια μπύρα στο καφενείο σαν καλοί φίλοι. Ο κόσμος ήταν αγνός και αμόλυντος απο κάθε λογής κακά αγκάθια. Ο κόσμος αγαπούσε την ομάδα και το έδειχνε μέσα στο γήπεδο με τα συνθήματα, τα γέλια, τις όμορφες φωνές τα τραγούδια στις νίκες αλλά και στις ήττες. Σπάνιζαν οι καυγάδες και τα κακολογήματα μέσα στα γήπεδα.
Άλλες εποχές, άλλη ομορφιά!
