H Ρεβέκκα είναι ένα κορίτσι που δίνει μαθήματα ζωής παρόλο το νεαρό της ηλικίας της. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκωσία, παρ’ όλα αυτά είναι μισή Ιταλίδα! Εκεί σπούδασε κλινική διαιτολογία, ένα επάγγελμα που όπως μας είπε την ευχαριστεί και το αγαπά πολύ.
Λατρεύει να γυμνάζεται κάνοντας Pilates και Yoga, ενώ από πιο μικρή ηλικία έκανε μπαλέτο, σύγχρονο, jazz και μουσικό θέατρο! Είναι χορτοφάγος (για ηθικούς κυρίως λόγους) και πριν από ένα χρόνο ξεκίνησε να είναι vegan. Ως άτομο αγαπάει τη θάλασσα και τα ταξίδια και ζει για τις προκλήσεις!
Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη Ρεβέκκα. Παρ’ όλα αυτά στην πιο κάτω συνέντευξη θα θίξει μια άλλη πτυχή της ζωής της μέσα από την οποία μας διδάσκει πολλά!
Δες εδώ:
Ποια η σχέση σου με τη μόδα; Θα σε ενδιέφερε το fashion blogging;
Παρακολουθώ τις τάσεις και τα looks της κάθε σεζόν και τα υιοθετώ ή τα προσαρμόζω σε αυτό που μου ταιριάζει καλύτερα. Αυτή την περίοδο ξεχωρίζω τα t-shirts και cropped tops σε συνδυασμό με fishnets και denim bottoms ή skinny jeans. Ωστόσο κάθε μια από εμάς είναι μοναδική και αυτό είναι που την κάνει να ξεχωρίζει.
Οποιοσδήποτε μπορεί να συνδυάσει τα trends της σεζόν με τις δικές του προσωπικές πινελιές και να δημιουργήσει το δικό του στυλ που να μπορεί να υποστηρίξει. Το fashion blogging μου αρέσει σαν ιδέα, ωστόσο δεν είναι κάτι που θα επιδίωκα. Στο δικό μου website επικεντρώνομαι σε θέματα που σχετίζονται με τις σπουδές μου και μέχρι στιγμής επιλέγω να γράφω άρθρα αποκλειστικά περί διατροφής και υγείας.
Ποιο Instagram account ακολουθείς φανατικά; (είτε είναι κάποιας fashion blogger, είτε κάποιου μοντέλου)
Είμαι μεγάλη fan των Emily Ratajkowski, Meredith Mickelson και Sahara Ray. Τις λατρεύω πρωτίστως σαν προσωπικότητες και ταυτίζομαι με τα περισσότερα posts τους. Ξεχωρίζω τον μοναδικό, απελευθερωμένο χαρακτήρα και το αυθεντικό, ανέμελο και ιδιαίτερο τους style.
Η Emily Ratajkowski με εκφράζει ιδιαίτερα μιας και φέρνει στο φως αρκετά συχνά τα δικαιώματα της γυναίκας, μιλά ανοιχτά για τον σεξισμό και τον μισογυνισμό που επικρατούν στις μέρες μας και μου υπενθυμίζει ότι η άποψη που έχει ο οποιοσδήποτε για εμένα ή το σώμα μου είναι απλά μια γνώμη η οποία πάντα θα αποκτά τόση σημασία όση θα επιλέγω εγώ να της δίνω.
Μιας και ανέφερες το θέμα με το σώμα σου, πρόσεξα ότι στο Instagram ανά διαστήματα δέχτηκες έντονη κριτική και ίσως και bullying για την απώλεια βάρους σου. Πώς αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους κριτικές; Τι απαντάς;
Η αλήθεια είναι ότι πλέον τις κριτικές τις αντιμετωπίζω με χιούμορ. Καταλαβαίνω ότι κάποιες φορές οι άνθρωποι δεν το κάνουν με κακία, αλλά γιατί ανησυχούν. Θα με δεις να απαντώ στα σχόλια στις φωτογραφίες μου, και ορισμένες φορές νιώθω ότι συνειδητοποιούν και οι ίδιοι που τα γράφουν ότι τα σχόλια τύπου: “Φάε κάτι ρε είσαι ανορεξική” δεν είναι ιδιαίτερα εποικοδομητικά.
Τα άτομα με διατροφικές διαταραχές είναι πολύ επιρρεπείς, έχουν ένα ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και οποιαδήποτε αρνητικά σχόλια μπορεί να προκαλέσουν αρκετά προβλήματα.
Συνήθως τα άτομα αυτά παρουσιάζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, έντονη αυτοκριτική, τελειομανία, εστιάζουν στη λεπτομέρεια και δυσκολεύονται να αντιληφθούν την πραγματική εικόνα του σώματός τους.
Γι’ αυτούς τους λόγους η προσέγγιση τους χρειάζεται να γίνεται με τον σωστό τρόπο. Μέχρι στιγμής στα social media επικρατεί πολύ έντονα το φαινόμενο του body shaming. Το σώμα μας ανήκει αποκλειστικά σε εμάς, και είτε είναι κάποιος λιπόβαρος είτε παχύσαρκος, δεν χρειάζονται κακεντρεχή σχόλια.
Όπως δεν θα πεις σε κάποιον που λόγω χημειοθεραπείας έχει χάσει τα μαλλιά του «Βάλε περούκα.. Πώς είσαι έτσι;», για τους ίδιους λόγους δε θα πεις σε ένα άτομο με ανορεξία ή βουλιμία «Φάε κάτι πώς είσαι έτσι». Αν έχεις την καλή πρόθεση να συμβουλέψεις και να βοηθήσεις ένα άτομο φροντίζεις αυτά που θα του πεις να μην του κάνουν περισσότερη ζημιά.
Καταρχάς ήθελες από μόνη σου να χάσεις κάποια κιλά; Πες μας λίγο πώς ξεκίνησε όλο αυτό.
Η εμπειρία μου με την νευρική ανορεξία ξεκίνησε το 2012 όταν σπούδαζα musical theater στο Λονδίνο. Μερικά κιλά που είχα πάρει χωρίς να το καταλάβω κατά το πρώτο τρίμηνο των σπουδών μου ήταν η αιτία να σχολιαστώ αρκετές φορές όταν επέστρεψα στην Κύπρο για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Αυτό σε συνδυασμό με την τελειομανία και την έντονη αυτοκριτική που συνήθιζα να ασκώ στον εαυτό μου ήταν αρκετά για να με πείσουν ότι έπρεπε να χάσω βάρος.
Με την επιστροφή μου στο Λονδίνο ξεκίνησα να τρέφομαι με 500-600 θερμίδες την ημέρα, ενώ καθημερινά έλιωνα χορεύοντας στις αίθουσες της σχολής. Σε διάστημα 2 μηνών έχασα 12 κιλά και ξεκίνησα να έχω αρκετές ορμονικές και γυναικολογικές διαταραχές όπως απουσία έμμηνης ρύσης, αδυναμία, απότομες αλλαγές στη διάθεση κλπ.
Τον Μάρτιο είχα αρκετά auditions και recalls στα οποία έπρεπε να παρουσιαστώ. Εκεί η αδυναμία μου φάνηκε με αποτέλεσμα να μην περάσω στις σχολές που επιθυμούσα. Αυτό μαζί με την πίεση και τον ανταγωνισμό που ένιωθα από την σχολή που ήδη βρισκόμουν με έριξε ακόμα περισσότερο ψυχολογικά, έτσι με την παρότρυνση των γονιών μου πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην Κύπρο μέχρι να γίνω καλά.
Επέστρεψα, και τότε ήταν που κατάλαβα ότι είχα χάσει το πάθος μου για τον χώρο του θεάματος, και ξεκίνησε να μου κινεί το ενδιαφέρον η επιστήμη της διατροφής. Άρχισα τις σπουδές μου στον κλάδο της διαιτολογίας/διατροφολογίας και παράλληλα ξεκίνησα να τρέφομαι πιο σωστά.
Και το ξεπέρασες;
Την πρώτη φορά κατάφερα να ξεπεράσω τη διατροφική διαταραχή αρκετά εύκολα μιας και δεν ήμουν ένα εξαιρετικά σοβαρό περιστατικό νευρικής ανορεξίας. Η υπερβολική ενασχόλησή μου με το βάρος όμως συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, όπου ακολούθησαν αρκετές απότομες και μεγάλες αυξομειώσεις βάρους.
Το 2014 έφτασα να ζυγίζω 40 κιλά και είχα πολύ έντονα φυσικά συμπτώματα όπως απώλεια μυϊκής δύναμης και οστικής πυκνότητας, υπόταση, αρρυθμίες, βραδυκαρδία, υποθερμία, ξηρό δέρμα, απώλεια μαλλιών και μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης.
Παρόλο που ήμουν εξαιρετικά λιπόβαρη, συνέχιζα να έχω μια πολύ διαστρεβλωμένη εικόνα για το σώμα μου και αρνούμουν την σοβαρότητα της φυσικής μου κατάστασης. Βρισκόμουν πάνω σε μια λεπτή γραμμή που αν ξεπερνούσα ίσως να μην βρισκόμουν σήμερα στη ζωή.
Τι σε έκανε να αντιληφθείς τη σοβαρότητα της κατάστασης;
Ευτυχώς όμως μετά από πολλές προσπάθειες δικών μου ανθρώπων ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι τι μου συνέβαινε και δέχτηκα να ξεκινήσω μια ολοκληρωμένη θεραπεία για να φτάσω σήμερα να είμαι εδώ, υγιής, ευτυχισμένη, θετική, με πάρα πολλή αγάπη για τον εαυτό μου.
Τι θα συμβούλευες τα άτομα που βιώνουν μια παρόμοια ή ίσως και την ίδια κατάσταση με ‘σένα;
Είναι πολύ σημαντικό να μάθει κανείς να δέχεται και να αγκαλιάζει τον εαυτό του ακριβώς όπως είναι. Τότε είναι που σταματά να έχει την ανάγκη να τον αποδέχονται οι άλλοι. Η πρώτη μας μεγάλη αγάπη πρέπει να είναι ο εαυτός μας.
Όλοι έχουμε τα δυνατά και τα αδύνατα μας σημεία και πρέπει να είμαστε εντάξει με αυτά.
Ας αφήσουμε τους άλλους να δουν τον πραγματικό, ατελή, παράξενο, κάποτε ιδιόρρυθμο, αλλά συνάμα πανέμορφο εαυτό μας.
Φυσικά η δική μου συμβουλή σε άτομα που έχουν ή υποψιάζονται ότι κάποιο δικό τους άτομο παρουσιάζει κάποια διατροφική διαταραχή είναι να ζητήσουν άμεσα βοήθεια από ειδικούς επαγγελματίες υγείας που θα τους βοηθήσουν να το ξεπεράσουν. Οι διατροφικές διαταραχές χρειάζονται παρέμβαση τόσο από ψυχολόγο, όσο από γιατρό και κλινικό διαιτολόγο με ειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές.
Θέλω να μου πεις τι είναι αυτό που κρατάς μέσα από όλο αυτό που βίωσες.
Κρατώ την υπέροχη σχέση που έχω κτίσει με τον εαυτό μου, και εύχομαι πραγματικά όλος ο κόσμος να μπορέσει κάποτε να το ζήσει αυτό. Όσα πέρασα με έκαναν αυτή που είμαι σήμερα και είμαι πραγματικά ευγνώμων γι’ αυτό.
Κλείνοντας θα ήθελα να μου σχολιάσεις την πιο κάτω φράση η οποία αποτελεί λεζάντα σε μια φωτογραφία σου .. Love yourself more than anything…
Η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας θέτει τους τόνους για όλες τις υπόλοιπες σχέσεις μας. Αν σε αγαπάς και αναγνωρίζεις την αξία σου τότε προσελκύεις άτομα που μπορούν να κάνουν το ίδιο.
Οτιδήποτε χρειαζόμαστε, το κουράγιο, η δύναμη η αγάπη και η στοργή βρίσκονται μέσα μας, και αν δεν τα δώσουμε απλόχερα εμείς στον εαυτό μας τότε δεν θα μπορέσουμε να τα πάρουμε, αλλά ούτε και να τα δώσουμε σε άλλο άνθρωπο. Άλλωστε, δεν είναι υπέροχο που ο ίδιος Θεός που δημιούργησε τον κόσμο, κοίταξε τον κάθε ένα από εμάς και σκέφτηκε ότι αυτός ο κόσμος μας χρειάζεται;
Follow her on:
Instagram
Facebook
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Rebecca γι’ αυτή την τόσο όμορφη και αλλιώτικη συνέντευξη. Ακούγοντας τα όσα είπε νιώθω χαρούμενη και περήφανη που εκεί έξω υπάρχουν άτομα σαν αυτή τα οποία κοιτάζουν την ζωή κατάματα και παλεύουν.
