Αγαπητέ μου φίλε,
Μπορεί να μην σε γνωρίζω προσωπικά αλλά σε νιώθω. Μερικά χρόνια πριν παρακάθησα και εγώ στα ίδια θρανία για τις παγκύπριες εξετάσεις.
Νιώθω την αγωνία και συγχρόνως το πάθος σου.
1Σε καταλαβαίνω.
Καταλαβαίνω πως ο χρόνος που πέρασε ήταν γεμάτος πίεση και πολλά-πολλά μαθήματα, τόσο πρωινά στο σχολείο, όσο και απογευματινά (και κάποιες φορές μέχρι και τα μεσάνυχτα) στα φροντιστήρια.
Θυσίασες σημαντικές στιγμές που θα μπορούσες να είχες απολαύσει με την οικογένεια και τους φίλους σου, με γέλοια, ξέγνοιστα, χωρίς σκοτούρες.
Δεν βγήκες με τους φίλους σου για ένα ποτό και λίγο χορό τα Σαββατοκύριακα γιατί έπρεπε να κάνεις επανάληψη. “Επανάληψη” – πόσες φορές άκουσες τη λέξη αυτή φέτος;
Κλεισμένος σε ένα δωμάτιο, με τέσσερις τοίχους, διάβαζες ασταμάτητα, με μικρά διαλείμματα, καμιά φορά πιέζοντας υπερβολικά τον εαυτό σου. Ξεπέρασες τα όρια σου.
Το μεγαλύτερο εμπόδιό μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Τα κατάφερες. Τον ξεπέρασες.
Για όλα τα πιο πάνω και άλλα τόσα που εσύ νιώθεις τη δεδομένη στιγμή περισσότερο, όταν έρθει η ώρα, όταν πιάσεις στα χέρια σου το πρώτο γραπτό για τις παγκύπριες εξετάσεις, απόβαλε αμέσως το άγχος, χαμογέλασε, έφθασε η ώρα.
2Θυμήσου, εκείνες τις θυσίες που έκανες μέχρι σήμερα.
Ο στόχος βρίσκεται κάπου εκεί, κάπου μέσα στο μυαλό σου. Περιμένει απλά την υλοποίησή του.
3Μπορείς.
Βάλε τα δυνατά σου. Μην αφήσεις το άγχος, την αγωνία, τα λόγια τρίτων που προσπάθησαν να σε πείσουν πως δε θα τα καταφέρεις… να σε επηρεάσουν.
“Πάλεψε” με το στυλό σου, με το μυαλό σου, για τα όνειρά σου.
Σκέψου το μέλλον σου, το αύριο, την “μαγεία” του να φθάνει κανείς στην Ιθάκη, στο όνειρο.
Μετροφυλλώντας το γραπτό, ψιθύρισε στον εαυτό σου: “Τώρα είναι η δική μου στιγμή, για ‘μένα, θα τα καταφέρω”.
Χαμογέλασε, πάρε μια βαθιά ανάσα, συγεκντρώσου και ξεκίνα!
Καλή Επιτυχία!
Ένας φίλος που σε νιώθει και που τα κατάφερε τότε.
