Πολλές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να είναι αβέβαιος για το μέλλον, και συχνά διερωτάσαι αν αυτό που σπουδάζεις είναι και αυτό που θα ήθελες να εφαρμόζεις για το υπόλοιπο της ζωής σου.
Καθώς ο καιρός περνά, εσύ θα αποφοιτήσεις, θα πάρεις το χαρτί για το οποίο αγωνίζεσαι, και θα αρχίσεις να χτυπάς πόρτες για εργασία.
Τι γίνεται όμως όταν σε μια πολύ μικρή στιγμή ανακαλύπτεις αυτό που αγαπάς περισσότερο; Θα άφηνες το πτυχίο σου στην άκρη και θα κυνηγούσες με ρίσκο το όνειρό σου, ή θα επαναπαυόσουν με αυτό, ξεχνώντας το κομμάτι εκείνο που σε κάνει να αισθάνεσαι ολοκληρωμένος/η;
Πάμε να δούμε τι μας απάντησε η φοιτήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας & Σπουδών Διαδικτύου του ΤΕΠΑΚ, Αλίκη Αχνιώτου:
Αλίκη μου γεια σου. Καταρχάς, θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για εσένα για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Ονομάζομαι Αλίκη Αχνιώτου, είμαι 23 ετών και έχω τελειώσει στο Τμήμα Επικοινωνίας και Σπουδών Διαδικτύου. Ήταν κάτι που ήθελα από το λύκειο και γι’ αυτό το επέλεξα.
Μου αρέσει το θέατρο και το τραγούδι – άσχετα με την σπουδή μου όπως καταλαβαίνεις. Από τη σπουδή μου σαφώς βρήκα κάτι να μου αρέσει, το ραδιόφωνο.
Αυτή την περίοδο με τι ασχολείσαι;
Αυτή την περίοδο κάνω προετοιμασία για να δώσω εξετάσεις σε δραματικές σχολές στην Αθήνα.
Επομένως με τη σπουδή σου δεν σκέφτεσαι να ασχοληθείς;
Όχι, αν και έχω ψάξει δουλειά σε αυτό τον τομέα η αλήθεια. Σε ραδιοφωνικούς σταθμούς περισσότερο γιατί αυτό με ενδιέφερε, αλλά…
Το γεγονός ότι δεν βρήκες δουλειά στον τομέα σου έπαιξε κάποιο ρόλο στην απόφασή σου για να κυνηγήσεις κάτι άλλο;
Κοίταξε, όταν έψαχνα δουλειά σε ραδιόφωνα, είχα ήδη αποφασίσει τι ήθελα να κάνω πραγματικά.
Πώς προέκυψε αυτή σου η απόφαση;
Κατά τη διάρκεια του 4ου έτους των σπουδών μου, αποφάσισα να συμμετέχω σε μια παράσταση μιούζικαλ. Για να είμαι ειλικρινής, εγώ μπήκα για το φωνητικό κομμάτι περισσότερο, διότι για το θέατρο ήμουν έτσι κι έτσι. Ενώ ήμουν ένα κλικ πριν να κάνω αίτηση για μάστερ στη Γαλλία – σχετικό με τη σπουδή μου – μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, μέσα από τις πρόβες ακόμα, αισθάνθηκα ότι “Αλίκη, εδώ είσαι“.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά να κατεβαίνω από τη σκηνή μετά την πρώτη παράσταση πιο ενθουσιασμένη από ποτέ. Ο κόσμος, τα φώτα, η σκηνή, η ενέργεια, με έκαναν να νιώθω σαν να ήμουν σε ένα παιχνίδι. Το θέατρο είναι παιχνίδι.
Μέσα από το θέατρο αισθάνομαι ολοκληρωμένη. Κατέβηκα από τη σκηνή και είπα στον εαυτό μου “Αλίκη μου γι’ αυτό είσαι, αυτό σε γεμίζει”.
Αισθάνθηκες ποτέ σου ότι παίρνεις μεγάλο ρίσκο;
Σαφώς, γιατί δύσκολα ζει κάποιος μόνο από το θέατρο. Δεν το θεωρώ βιοποριστικό επάγγελμα.
Δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά, με ενδιαφέρει να τρώω, να έχω μια στέγη να πληρώνω τους λογαριασμούς μου, αλλά περισσότερο με ενδιαφέρει να γεμίζει η ψυχή μου.
Σε κάποια στιγμή στη ζωή σου θα ήθελες να επαναφέρεις στο τραπέζι το πτυχίο σου, ή το θέατρο είναι η μόνη σου επιλογή και επιθυμία;
Δεν θα με χαλούσε καθόλου να είχα τελειώσει τη σχολή, να δουλεύω σε θέατρα και να έχω τη δική μου ραδιοφωνική εκπομπή.
Το οικογενειακό σου περιβάλλον πώς αντέδρασε για αυτή την στροφή σου;
Όταν τους έλεγα αρχικά τι σκέφτομαι για το θέατρο, νόμιζαν ότι απλώς τους κορόιδευα. Πίστευαν ότι ήταν κάτι προσωρινό λόγω του ενθουσιασμού.
Όταν συνειδητοποίησαν ότι το εννοούσα, αποφασίσαν να με στηρίξουν. Είναι μαζί μου σε όλο αυτό και τους ευχαριστώ πολύ.
Θα παρότρυνες κι άλλους να κάνουν αυτό που έκανες, δηλαδή να μην φοβηθούν το ρίσκο και τη σιγουριά που σου εξασφαλίζει ένα πτυχίο και να ακολουθήσουν το όνειρό τους;
Ναι, αν το αγαπούν και αν το θέλουν εννοείται ναι. Αν δεν είσαι χαρούμενος εσύ, πώς μπορείς να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου;
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ξυπνώ κάθε πρωί και να κάνω κάτι που δεν μου αρέσει – θα πνιγόμουν.
Το να συμβιβάζεσαι σε σχέση με τα θέλω σου δεν σου βγαίνει σε καλό.
