Μάλλον θα έτυχε να το ακούσεις κι εσύ όταν ήσουν μικρό παιδί κατά τη διάρκεια των σχολικών σου χρόνων:
Τα ελληνικά δεν έγιναν ποτέ διεθνής γλώσσα, επειδή σε μια ψηφοφορία που διεξήχθη, η αγγλική γλώσσα επικράτησε έναντι της ελληνικής, με μια μόνο ψήφο. Αποτέλεσμα; Να μαθαίνουμε “υποχρεωτικά” ως 2η (και διεθνή) γλώσσα τα αγγλικά.
Όμως, αναρωτήθηκες πότε, αν όντως το όλο “παραμύθi” που έχει περάσει από στόμα σε στόμα, πραγματικά ισχύει;
Ή μήπως αποτελεί έναν “απαρχαιωμένο αστικό μύθο” που έχουμε την τάση να τον αναπαράγουμε, αντικαθιστώντας κάθε φορά τη νικήτρια και ηττημένη γλώσσα;
Για να σου λύσουμε την απορία, ψάξαμε και βρήκαμε την όλη αλήθεια που “κρύβεται” πίσω από το όλο “μυστήριο”:
1Το χρονικό της “ψηφοφορίας”
Οι Η.Π.Α, αφού κέρδισαν την ανεξαρτησία τους, το 1776, έπρεπε να αποφασίσουν ποια γλώσσα θα γινόταν η επίσημη του νεοσύστατου κράτους.
Έτσι, οι νομοθέτες της διεξήγαγαν ψηφοφορία μεταξύ της “αποικιοκρατικής γλώσσας’”(αγγλικά) και της “γλώσσας που γέννησε τη δημοκρατία” (ελληνικά), για να καταλήξουν σε μια κοινή (και επίσημη) γλώσσα.
Αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ήταν να κερδίσει η αγγλική γλώσσα έναντι της ελληνικής με ιαφορά μιας ψήφου.
2Η όλη αλήθεια πίσω από την “ψηφοφορία”
Σύμφωνα με τον Νίκο Σαραντάκο και το βιβλίο του “Γλώσσα μετ’ εμποδίων”, ποτέ δεν έχει γίνει στην πραγματικότητα τέτοια ψηφοφορία, ούτε για τα ελληνικά, ούτε για καμιά άλλη γλώσσα!
“Τα πρακτικά και τα άλλα επίσημα κείμενα του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών υπάρχουν στη διάθεση του καθενός και καμιά ψηφοφορία δεν καταγράφεται για την ανάδειξη επίσημης γλώσσας”, αναφέρει ο ίδιος.
Επίσης, ο Σαραντάκος προσθέτει ότι: “πουθενά στο Σύνταγμα των Η.Π.Α. ή σε άλλο θεσμικό ή νομοθετικό κείμενο της χώρας δεν υπάρχει ορισμός επίσημης γλώσσας. Τα αγγλικά είναι η εκ των πραγμάτων επίσημη γλώσσα, αλλά δεν έχουν θεσμική κατοχύρωση”.
3Οι διαφορετικές εκδοχές του μύθου
Ο μύθος της μιας ψήφου, όπως έχει ονομαστεί, δεν εμφανίζεται μόνο στην περίπτωση της ελληνικής και αγγλικής γλώσσας.
Κυκλοφορεί και σε άλλες περιοχές του κόσμου, μέσα από διαφορετικές εκδοχές, όπου στη θέση της ηττημένης για μία ψήφο γλώσσας είναι:
- τα εβραϊκά (που δήθεν είχαν επιλεγεί ως γλώσσα της Παλαιάς Διαθήκης),
- τα γαλλικά (ως γλώσσα του ορθού λόγου),
- τα πολωνικά ή τα γερμανικά.
