“Δεν θέλω να βιώσω από τον οποιοδήποτε ρατσισμό γιατί έτυχε να διαφέρω…”

Ο όρος μετανάστης αναφαίρεται σε ένα άτομο το οποίο αφήνει στην άκρη τη δική του καταγωγή και οφείλει να γνωρίσει και να μάθει τη γλώσσα και την κουλτούρα της χώρας που τον φιλοξενεί.

Πρέπει να ξεκινήσει από τα βασικά, γιατί αν ξεκινήσει από τη μέση θα χαθεί.

Εκείνο που πληγώνει και σοκάρει στην παρούσα φάση είναι η ανεπίτρεπτη συμπεριφορά που βίωσαν συγκεκριμένα παιδιά την πρώτη μέρα στο σχολείο.

Παιδιά, που όπως προανέφερα, αφήνουν στην άκρη τις δικές τους γλώσσες και κουλτούρες για να μάθουν από την αρχή μια καινούρια.

Η μετάβαση για αυτά τα παιδιά είναι εξαιρετικά δύσκολη και η κοινωνία μας φρόντισε να τη μετατρέψει στο χειρότερο εφιάλτη τους.

Το τραγικό σημείο στην ιστορία είναι ότι η παιδεία φαίνεται να έχει αποτύχει στην εκτέλεση του καθήκοντος της, σε ένα τόσο ζωτικό κομμάτι της σύγχρονης κοινωνίας.

Ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν αναγνωρίζουν τέτοια όρια!

Τώρα έρχομαι στους γονείς μας. Εσύ πατέρα και μητέρα πριν με υπερασπιστείς. Κάθισε και αναλογίσου αν είναι σωστό αυτό που κάνω, πριν βρεις μια φτηνή και ανυπόστατη δικαιολογία για τα καμώματα μου σαν παιδί. Φρόντισε να μου δώσεις τις σωστές αρχές.

Πρέπει να μαθαίνω από τα λάθη μου ώστε να μην τα επαναλαμβάνω. Γιατί, όταν θα βγω έξω στην κοινωνία, πρέπει να γίνω σωστός άνθρωπος, πρέπει να αποδεχθώ και να καταλάβω τη διαφορετικότητα, αφού ο κόσμος έξω δεν είναι ίδιος, ούτε εγώ είμαι ο ίδιος άνθρωπος με όλους τους άλλους.

Δεν θέλω με καμία δύναμη να συμβεί το ίδιο σε εμένα και να βιώσω από τον οποιοδήποτε ρατσισμό, γιατί έτυχε να διαφέρω.

Η εκπαίδευση δεν έχει ηλικία χρώμα και καταγωγή.

Φρόντισε λοιπόν γονέα, εκπαιδευτή και κράτος από εδώ και πέρα, να με μάθεις και να με αναθρέψεις σωστά, γιατί θα τρέξω μακριά από εσένα.

Και όταν εσύ θα θέλεις την υπεράσπιση από εμένα, εγώ δεν θα έχω τα κατάλληλα εργαλεία να ανταποκριθώ. Τροφή για σκέψη…