Ρωτήσαμε 5 Κύπριες για το πιο “άκυρο-παράξενο” καμάκι που έζησαν (και πότε)!

• “Πήγαμε βόλτα με το αυτοκίνητο, μαζί με τις φίλες μου και ξαφνικά μια παρέα αγοριών από ένα άλλο αυτοκίνητο μας σταματούν για να μας μιλήσουν. Πετάσσεται ο τύπος και μου λέει: ” Πότε εν τα γενέθλια σου;” Και του απαντώ: ” 4 του Νοέμβρη γιατί;” Και μου λέει: “WOW. Έχουμε πολλά… κοινά.” Και του λέω: “Γιατί εσένα πότε είναι;” Και μου λέει: “20 του Μάρτη”… Oh well. Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι, με ένα άλλο “αστέρι” πέρσι, ήταν όταν μου είπε: “Ξέρεις ότι χρωστάς μου ένα ποτό ένεν;” Και του είπα: “Γιατί;”… Και τι μου λέει; Δώσε βάση! “Επειδή μόλις σε είδα έππεσε μου“. Τι ωραία απάντηση. Τι κύρος! Χαχαχα! ” 

• “Πέρσι, ήμουν σε ένα club, και σαν χόρευα εμφανίζεται ένας με την απίστευτη ατάκα: “Έλα περτικοπουλαρόσσιειλη μου τζιαι εν να πάμε να συνάξουμε αγρέλια πόψε!” Αν και εγώ προσωπικά είμαι “fan” της κυπριακής διαλέκτου, μόλις άκουσα αυτό το “μαργαριτάρι”… εζέρωσα (0%)!”

• “Πριν κανένα χρόνο περίπου, ήρθε κάποιος να μου μιλήσει σε ένα club και άρχισε με τα “cheers“, τις ερωτήσεις του τύπου: “Πώς με λένε;” “Πόσο χρονών είμαι;” “Τι σπουδάζω” κ.τ.λ. Στην ερώτηση για τις σπουδές, απάντησα “Κοινωνιολογία!” (αυτός εν τω μεταξύ πρέπει να κατάλαβε ψυχολογία ή κάτι) και μου απαντά: “Τότε πες μου τις κατάλαβες για εμένα!”. Εγώ μένω σκεπτική για λίγο και του λέω: “Τι έπρεπε να καταλάβω;” Και μου απαντά: “Εγώ έκανα χρήση… ναρκωτικών και έφαα σχεδόν 50.000 ευρώ… Αλλά τωρά είμαι καλά.” Εννοείται πως σοκαρίστηκα και του απάντησα: “Μπράβο που τα κατάφερες και είσαι καλά!” Και συνεχίζει… “Έχεις σχέση;” Και του λέω : “ΝΑΙ” (μπας και καταφέρω να τον αποφύγω). Και μου λέει : “Είναι εδώ η σχέση σου; ” Και του λέω (που να μην του έλεγα) : “Όχι”. Τότε ο φίλος απαντά : “Και να ήταν εδώ, δεν με νοιάζει. Εγώ έκανα 3 χρόνια… ΦΥΛΑΚΗ!” Γυρίζω τότε στις φίλες μου  εκπέμποντας απεγνωσμένα “SOS” !!! Ο τύπος ήρθε να μου “κολλήσει” με το να μου πει ότι έκανε φυλακή, ήταν εξαρτημένος στα ναρκωτικά και περίμενε να ανταποκριθώ θετικά; Έλεος!”

• “Αααχ, το πιο άκυρο καμάκι; Είμαι το κατάλληλο άτομο να σου πω! Έχω διδακτορικό στην κακτοσύνη. Ήταν τον Φεβράρη του 2017, μόλις χώρισα με ένα παιδί τζιαι ήθελα να ξεσκάσω. Έτσι αποφασίζω να πάω σε μια φίλη μου στην Αθήνα για λλίες μέρες. Την πρώτη νύχτα, ήμουν πτώμα και έτσι εν έκαμαμε τίποτε, εμειναμε σπίτι όπως τες κοτζιάκαρες. Τη 2η μέρα ξυπνώ τζιαι λαλώ: “Φίλη, πόψε θα φκούμε, θα με πάρεις έξω”. Έρκεται η νύχτα, σαζούμαστε τζιαι οι 2 μας, πιανουμεν το Μετρό, φτάνουμε Γκάζι τζιαι παίρνει με σε ένα γνωστό καταγώγιο του κύκλου μας. Τζιαμέ ήταν ένας που με έβλεπε συνέχεια, εφορούσε γυαλιά (μες στα θεοσκότεινα), γούνα τζιαι χρυσά δαχτυλίδια πας το ένα χέρι. Ένιωθε Μαζωνάκης ο τύπος. Βάλει ο DJ ένα τραγούδι της Στικούδη τζιαι ο πελλός σου αρκεύκει να χορεύκει έξαλλα, έρκεται κοντά μου τζιαι λαλεί μου “Μανάρι είσαι πολλά ωραίον κομμάτι, θέλεις να χορέψουμε ντε;” Μετά το σοκ που έπαθα, λαλώ της φίλης μου “παμε να φύουμε, εν γίνεται μέσα σε ολόκληρη Αθήνα να έδωκα πάνω σε ττοππουζο-Κυπραίο” 

• “Δούλευα πριν 2 χρόνια σε ένα beach bar και όπως καταλαβαίνεις είχα διάφορα μικρά περιστατικά με… άθλια καμάκια! Του τύπου: “Που εν να μεγαλώσεις, εν να γίνεις Mercedes!” Δηλαδή τωρά τι είμαι ας πούμε;! Και βέβαια δεν λείπουν και οι πλέον συνηθισμένες ατάκες: “Πού παέις πέρτικα μου/αππάρα μου;” κ.τ.λ. Εξελιγμένο λεξιλόγιο… αλίμονο!” 

Καλή τύχη στο επόμενο σας “καμάκι” λοιπόν και καλή τύχη στις κοπέλες (που ακόμα δεν είμαστε… φυλακή με τούτα που ακούμε)!