«Σε μια ώρα θα έχουν όλα τελειώσει πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός…». Κάπως έτσι νιώθουμε εμείς οι τελειόφοιτοι πανεπιστημίου, που σε λίγους μήνες θα έχουμε νέο αξίωμα… απόφοιτοι!
Πότε δώσαμε Παγκύπριες, πότε δώσαμε άλλες εξωτερικές εξετάσεις, πότε περάσαμε στον κλάδο που θέλαμε… φαίνονται όλα τόσο μακριά και τόσο κοντά την ίδια ώρα, ειδικά τώρα που έρχεται το τέλος.
Περάσαμε 3-4 χρόνια (μπορεί και περισσότερα χρόνια για κάποιους “λιγότερο συνεπείς”) μαζί με τους ίδιους ανθρώπους, τους καθηγητές μας ή τους συμφοιτητές μας και άλλους πολλούς. Έρχεται η γλυκιά ώρα του αποχαιρετισμού και η ξινή ώρα του άγχους και του τι θα κάνουμε μετά.
Ανάμεικτα συναισθήματα και βεβαίως ανάμεικτες σκέψεις για το επικίνδυνα-κοντινό μέλλον! Μετά απ’ όλ’ αυτά, το μόνο που θα μας μείνει είναι διάφορες αναμνήσεις… καλές η κακές, αλλά φοιτητικές!
Ποιες είναι οι κύριες σκέψεις ενός τελειόφοιτου; Πάμε να δούμε!
1Άγχος
Τέλειωσε το σχολείο… Έλα όμως που τελειώνει και το πανεπιστήμιο με όλα τα συναφή. Περάσαμε καλά όσο ήμασταν σε ένα διαμέρισμα μόνοι μας ή όχι με κατά βάση τα λεφτά των γονιών μας.
«Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα τον έλεγχο χάνουμε!» Μας καλωσορίζω λοιπόν στη νέα μας ζωή, όπου σταματούν τα: «Μάμα βάλλεις μου 20 ευρώ στην κάρτα μου… please» ή «Μάμα πόψε εν να μείνω στη Μαρία να διαβάσουμε»… Τζιαι πού να ήξερε η καημένη η μάνα τι έκαμνες!
Να μην τα πολυλογώ, όλοι ξέρουμε τα καλά που είχαμε και τώρα τους λέμε ένα μεγάλο… BYE! Διάφορες σκέψεις αρχίζουν να μας κατακλύζουν του τύπου: «και τώρα τι;», «θα κάμω master;», «πώς εν να τα φκάλω πέρα – εν να βρω δουλειά;» «τι εν να κάμω με τη ζωή μου» και άλλα πολλά…
2Και τώρα πίσω στα παλιά!
Ήσουν τόσα χρόνια στη ησυχία σου, με το πρόγραμμα σου (που ναι έσπαζε πολλές φορές γιατί ήταν να παίξεις μπιρίμπα π.χ.) , το διάβασμα σου (λέμεν τωρά) και τους φίλους που έκανες και ξαφνικά… πίσω στο σπίτι σου. Πολύ το άγχος απόλυτα κατανοητό.
Εκεί που απέφευγες τις ερωτήσεις του τύπου «πότε εν να έρτεις σπίτι» και δεν είχες τον έλεγχο και τη μουρμούρα της αγαπημένης σου Κύπριας μάνας «Να πεθάνω να ησυχάσετε», «Εν συνάεσσαι έσσω», «πού ήσουν τόσες ώρες;» «πότε εν να πιάεις δουλειά;» και άλλα πολλά… μπαμ.
Ακόμα κι αν δεν είχες διαμέρισμα για να απολαύσεις αυτές τις μικρές χαρές της ζωής που ονομάζεται κυρίως «ανεξαρτησία», είχες ρε παιδί μου αμέτρητες δικαιολογίες για να λείπεις ώρες και μέρες από το σπίτι… Με την πιο συνηθισμένη : «Εν να κάμω εργασία πόψε με τους συμφοιτητές μου, μεν με περιμένεις!».
Ακόμα κι εσύ που είσαι εξωτερικό για σπουδές, ξέρεις πως θα έρθεις πίσω Κύπρο και θα πρέπει να συνηθίσεις ξανά διάφορες καταστάσεις και να αποχαιρετήσεις τη χώρα που ζούσες τόσα χρόνια!
Το συμπέρασμα; Back to basics. Άραγε πόσα χρόνια ποινής θα έχω, αν γίνω μητροκτόνος;
3Συμφοιτητές
Έρχεται το τέλος και είναι λογικό να έχεις μια «γλυκόξινη» αίσθηση για το γεγονός αυτό. Γιατί; Με κάποια άτομα, είτε από τον κλάδο σου, είτε όχι έχεις έρθει πολύ κοντά και έχεις δημιουργήσει διάφορες παρέες, φίλους και αν είσαι τυχερός… κολλητούς!
Πώς αποχαιρετούμε αυτά τα άτομα οέο; Πολύ κλάμα και μεγάλη συγκίνηση φυσικά θα υπάρχει στην αποφοίτηση σου. Ξέρεις μέσα σου ποια άτομα θα κρατήσεις και ξέρουν και αυτά ότι δεν πρόκειται να χαθείτε…
Ο καθένας όμως θα έχει το νέο του πρόγραμμα, θα πάει πίσω στην πόλη του και θα είναι ένα νέο challenge για τη σχέση σας, που άμα θέλετε, θα το πετύχετε, άρα μην αγχώνεστε.
4Delete – Block!
Μετά από τη συγκινητική βραδιά της αποφοίτησης, ξέρεις μέσα σου ότι ήρθε η μέρα της εκκαθάρισης στοκ! Τι εννοώ;
Ναι έχεις κάνει τις φιλίες σου και συμπάθησες ή ακόμα αγάπησες κάποια άτομα… ας μην κρυβόμαστε όμως. Υπάρχουν άτομα που δεν θέλεις θέλεις, όχι απλά να μην ακούσεις, αλλά να μη δεις ποτέ μπροστά σου. Άτομα που δεν ταίριαξες ποτέ, δεν συνενοηθήκατε ποτέ και το μόνο που κάνουν είναι να σου σπάζουν τα νεύρα!
Άρα, μετά την αποφοίτηση σου θα είναι πιο εύκολο να τους κάνεις ένα πανέμορφο delete, ή ακόμη και block από παντού, να ηρεμήσεις και να ξεχάσεις ότι τους γνώρισες.
Να κρατήσεις μόνο τις καλές στιγμές, σωστά;
5Το τέλος!
Και ναι… η μέρα που όλες αυτές οι σκέψεις θα πάρουν σάρκα και οστά, είναι εδώ! Κάθε τέλος είναι και μια νέα αρχή σωστά;
Ήρθε η μέρα της αποφοίτησης, που θα βάλεις τα «καλά σου» (που ήθελες τόσο καιρό να αποφασίσεις τι να βάλεις) και παίρνεις τελικά το πολυπόθητο ΠΤΥΧΙΟ – αυτό που κόπιασες να κατακτήσεις και τελικά τα κατάφερες.
Αποχαιρετάς συμφοιτητές, καθηγητές και το πανεπιστήμιο που είχε γίνει το 2ο σου σπίτι (είτε για διάβασμα είτε… απλά για καφέ ρε παιδί μου)!
Αρχίζει μια νέα ζωή που πιθανόν να βρεις μια εργασία, τουλάχιστον για το καλοκαίρι, ή ετοιμάζεσαι για το master σου ή τα νέα σου ταξίδια και τους νέους φίλους που θα κάνεις… ή ξεκινάς ξανά το χορό – τα φωνητικά και άλλα πολλά. Όλα είναι για καλό!
