Κύπριοι στα αεροδρόμια: Όσα ζούμε κάθε φορά (και εν θα σταματήσουν ποτέ)!

Φτάνεις στο αεροδρόμιο και τρέχεις να σταθείς στη γραμμή πρώτος-πρώτος. Όχι γιατί βιάζεσαι να πάεις να ψωνίσεις  από τα Duty Free, αλλά γιατί θα πιάσουν τις θέσεις στο παράθυρο/διάδρομο τζιαι θέλεις να τις προλάβεις.

Αφού ρωτήσεις την κοπέλα 20 φορές αν σου έκλεισε τελικά τη θέση που θέλεις, ήρτε η ώρα να ζυγίσεις τη βαλίτσα σου.

Έτυχε σου τζιαι εσένα να ξαπολάς τη βαλίτσα αργά-αργά πάνω στο διάδρομο σαν να τζιαι εν να κάμει διαφορά, τζιαι που 25 kg που την εζύγισες σπίτι με ένα μαγικό τρόπο να δείξει 20kg που δικαιούσαι;

Ας είμαστε ειλικρινείς, ήξερες πολλά καλά ότι ήταν πιο πολλά κιλά, αφού εδυσκολεύτηκες να την φορτώσεις στο αυτοκίνητο. Τωρά όμως πρέπει να δεχθείς της συνέπειες τζιαι να κάτσεις να ανοίξεις την βαλίτσα σου μπροστά που 180 άτομα τζιαι να ξεκινήσεις να φκάλεις πράματα.

Ένα άλλο πράμα που θα δεις ή θα κάμεις είναι να χώνεις την hand-luggage που πίσω σου για να μεν δει η κοπέλα του check-in της διαστάσεις της (επειδή ξέρεις ότι εν να σου κάμει πρόβλημα). Ε μα συγγνώμη, με το δίκαιο της.

Άμαν σου λαλούν να πάρεις μια μικρή βαλίτσα 10 kg τζιαι εσύ κουβαλάς ένα μπαούλο που εν πιο βαρύ τζιαι που τη βαλίτσα που έδωσες να πάει κάτω, εν να μεν σου κάμουν πρόβλημα;

Κατά βάθος, ξέρεις ότι εν έχει chance να τη χωρέσει στην καμπίνα αποσκευών τζιαι θα καθυστερήσεις ένα ολόκληρο αεροπλάνο, ώσπου να σου την κατεβάσουν κάτω.

Μετά από μια ώρα που εμάλλωνες με την κοπέλα να σου περάσει τα 2 έξτρα κιλά, ήρτε η ώρα να περάσεις από τον έλεγχο αεροδρομίου. Τα βάσανα ξεκινούν από πολύ νωρίς, αφού πριν καν μπεις μέσα, προσπαθείς απεγνωσμένα να σκανάρεις το εισιτήριό σου στο μηχάνημα, αλλά εν τα καταφέρνεις.

Όσο περνά η ώρα, σκέφτεσαι “πέρκει ανοίξει τούτη φορά τζιαι έγινα ρεζίλι πάλε“. Μεν αγχώνεσαι, κανένας εν τα καταφέρνει που την 1η φορά. Εν τω μεταξύ, ακόμα απορώ γιατί το αεροδρόμιο μας έχει πάνω που 15 σταθμούς για έλεγχο ταυτότητας, που τη στιγμή που πάντα μόνο 2 αστυνομικούς έχουν για τούτη τη δουλειά.

Θερμή παράκληση: να ταράξουν όλοι όσοι μετά τον έλεγχο, αντί να πιάσουν το καλάθι τους τζιαι να το πάρουν στο πάγκο για να σαστούν με την ησυχία τους, κάθοuνται στη μέση του διαδρόμου, μπλοκάροντας την κυκλοφορία και καθυστερούν τους υπόλοιπους.

Τα Duty Free για την Κύπρια γυναίκα είναι κάτι αντίστοιχο του Black Friday για μια Αμερικάνα. Μόλις πιάσει τα πράγματα της που τον έλεγχο, βουρά πιο γλήορα τζιαι που τον Γιουσέιν Μπολτ τζιαι μπαίνει στα Duty Free.

Το motto που ακολουθεί σαν ψωνίζει στα Duty Free είναι: “ψώνισε σαν να μην υπάρχει αύριο”!

Άσχετο αν εφώναξαν το όνομα της 3 φορές που το μεγάφωνο τζιαι έσσιει ένα ολόκληρο αεροσκάφος που την περιμένει να δκιαλέξει κοκκινάδι στο χρώμα του “σάπιου μήλου” ή του “κόκκινου της φωτιάς”.

Μετά από αρκετή ώρα στα Duty Free, αποφασίζεις πως ήρθε η ώρα να βρεις το gate σου. Όταν φτάνεις στο gate επικρατεί συνωστισμός. Ειδικά αν πρέπει να πάεις στο αεροπλάνο με λεωφορείο, εκεί γίνεται το έλα να δεις.

Η κατάσταση είναι “πατώ σε, πατάς με”, σαν να τζιαι αν παν πρώτοι στο αεροπλάνο, εν να σηκωστεί να φύει χωρίς τους υπόλοιπους επιβάτες!

Εσύ ποια από τα πιο πάνω έζησες; Γράψε μας σε comment!