Στις 26 Μαΐου είχα την τιμή και τη χαρά να γνωρίσω από κοντά την κα. Λένα Μαντά, μια από τις κορυφαίες συγγραφείς, Ελλάδας και Κύπρου και γνωστή από τα Best–Seller της ”Βαλς με δώδεκα θεους’’ και ”Τα πέντε κλείδια’’.
Συγκεκριμένα, εκείνη τη ημέρα η κα. Μαντά βρισκόταν στη Λεμεσό για να παρουσιάσει και να υπογράψει στους αναγνώστες της το καινούριο της βιβλίο: ”Ζωή σε Πόλεμο’’ το οποίο βασίζεται σε προσωπική – πραγματική ιστορία της.
Έτσι είχα την ευκαιρία να τη συναντήσω και να της πάρω μια συνέντευξη σχετικά με τη συγγραφή και την έμπνευση των βιβλίων της:
Γεια σας κα. Μαντά. Σήμερα μας παρουσιάζετε το καινούριο σας βιβλίο: ”Ζωή σε Πόλεμο’’. Από πού πήρατε έμπνευση για την ιστορία και το θέμα;
Το καινούριο βιβλίο δεν χρειάστηκε να το ψάξω γιατί δεν είναι μυθοπλασία. Έχει να κάνει με τη ζωή της μητέρας μου, τα δικά μου παιδικά – εφηβικά χρόνια.
Είναι όλη η σχέση μας, η οποία δεν ήταν καλή. Είναι ίσως το μοναδικό βιβλίο που δεν χρειάστηκε να αναζητήσω έμπνευση, γιατί μου την έδωσε η ζωή μου.
Σε κάθε σας βιβλίο γενικά, γράφετε ιστορίες για έρωτες, για οικογενειακές καταστάσεις. Τις περισσότερες φορές τα βιβλία σας είναι προϊόν μυθοπλασίας;
Ναι. Όλα τα υπόλοιπα βιβλία μου είναι προϊόν μυθοπλασίας. Απλά τι γίνεται; Παίρνεις το έναυσμα, την αρχή, από κάποιο τυχαίο περιστατικό και επειδή υπάρχει μια πολύ γόνιμη φαντασία, αυτό το εξελίσσει και το κάνει ένα ολόκληρο μυθιστόρημα.
Δηλαδή μπορείς να γνωρίσεις κάποιο άνθρωπο που να σου κάνει εντύπωση η προσωπικότητα του και πάνω σε αυτή την προσωπικότητα, εσύ να χτίσεις ένα ολόκληρο βιβλίο.
Με την φαντασία σου μπορείς να τον πας σε μέρη που δεν έχει πάει, μέρη που δεν έχεις πάει ούτε εσύ ο ίδιος, αλλά τα φαντάζεσαι.
Γενικά το πρώτο συστατικό είναι μια γόνιμη φαντασία, ένα μυαλό που “γεννάει” με άλλα λόγια.
Δηλαδή εσάς ο στόχος σας, είναι π.χ. να ταξιδεύετε τον αναγνώστη σε διάφορα μέρη του κόσμου και να μπαίνει στο ”πετσί’’ του ρόλου ενός πρωταγωνιστή;
Λοιπόν, να σου πω ένα μυστικό. Πρώτα ταξιδεύω εγώ! Πρώτα περνάω καλά εγώ, πρώτα ζω εγώ όλες αυτές τις ζωές και μετά αυτό το πράγμα, επειδή βγαίνει στο χαρτί, ταξιδεύει και τους αναγνώστες. Αλλά η πρώτη ταξιδιώτισσα σ’ αυτό το καράβι είναι η συγγραφέας.
Αυτό είναι υπέροχο. Αλλά αν η συγγραφέας δεν μπορεί να ταξιδέψει πρώτα τον δικό της εαυτό, τότε δεν μπορεί να το μεταδώσει στους υπόλοιπους πρωταγωνιστές;
Όχι δεν είναι κατ’ ιδέα αυτό το πράγμα. Εγώ όταν βλέπω την ιστορία, τη φαντάζομαι περίπου σαν μια ταινία που προβάλλεται στο μυαλό μου και πρέπει να την περιγράψω σε έναν άνθρωπο που είναι δίπλα μου και δεν βλέπει.
Άρα πρέπει να το περιγράψω σωστά, να του δώσω ήχους, χρώματα, αρώματα, διαλόγους.
Από πού ανακαλύψατε την αγαπή σας για τη συγγραφή βιβλίων;
Αυτό ξεκίνησε από τότε που ήμουν πάρα πολύ μικρή. Πήγαινα στο δημοτικό, ξεκίνησα μικρά παραμυθάκια σαν παιδί που ήμουνα.
Στην εφηβεία αυτά έγιναν διηγήματα, έγιναν νουβέλες και τελικά έγιναν μυθιστορήματα.
Δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω – αυτό ήταν κάτι το οποίο είχε γεννηθεί σχεδόν μαζί με εμένα.
Τέλος, τι θα λέγατε σε εκείνους που ασχολούνται με την συγγραφή, ή θέλουν να γράψουν ένα βιβλίο ή θέλουν να βρούνε από κάπου έμπνευση. Τι θα τους συμβουλεύατε;
Την έμπνευση δεν μπορώ να τους συμβουλεύσω πού θα τη βρουν, ούτε μπορώ να τους συμβουλεύσω αν δεν εχουν το χάρισμα από τον Θεό.
Αυτό θα το δοκιμάσουν από μόνοι τους, ξεκινώντας να γράφουν. Όταν σε πνίγει αυτό από μέσα σου, απλά γράφεις, γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
