Στις 9 Νοεμβρίου είχα την τιμή και τη χαρά να γνωρίσω από κοντά την αγαπημένη ψυχολόγο, κα. Θέκλα Πετρίδου η οποία βρισκόταν στη Λεμεσό και συγκεκριμένα στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, για να παρουσιάσει και να υπογράψει στους αναγνώστες της, το καινούριο της βιβλίο με τίτλο: “Να μείνω ή να φύγω;”.
Το καινούριο βιβλίο το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ”Ψυχογίος” αναφέρεται σε ερωτικές σχέσεις, γάμους και χωρισμούς. Η κα. Πετρίδου μέσα από δικές της εμπειρίες ως ψυχολόγος μας βοηθά να απαντήσουμε στο πιο δύσκολο ερώτημα αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από μια σχέση ή γαμό. Επίσης το βιβλίο μέσα από αληθινά παραδείγματα καταρρίπτει βασικούς μύθους για τον έρωτα και για τον γάμο.
Επομένως, με αφορμή της κυκλοφορίας του καινούριου της βιβλίου, η αγαπημένη ψυχολόγος, μου παραχώρησε μια μικρή συνέντευξη σχετικά για το περιεχόμενο του βιβλίου και την αγάπη της για την ψυχολογία.
Δες πιο κάτω όσα είπαμε:
Κυρία Θέκλα σας χαιρετώ! Σήμερα μας παρουσιάζετε το καινούριο σας βιβλίο με τίτλο: “Να μείνω ή να φύγω;”. Περί τίνος πρόκειται;
Το βιβλίο αναφέρεται σε ανθρώπους που βρίσκονται μέσα σε σχέσεις ή γάμους και σκέφτονται αν είναι καλή ιδέα να μείνουν σε αυτές, ή να φύγουν.
Πρόκειται για ένα «εγχειρίδιο», για τις ερωτικές σχέσεις και τους γάμους , και σκοπό έχει να μας μας βοηθήσει να απαντήσουμε στο πιο δύσκολο ίσως ερώτημα που μπορεί να έχουμε για τον γάμο ή τη σχέση μας: Να μείνω ή να φύγω;
Μιας και το καινούριο σας βιβλίο αναφέρεται σε σχέσεις, γάμους και χωρισμούς, ποια πιστεύετε ότι είναι η κύρια αιτία που χωρίζει κάποιο ζευγάρι;
Για εμένα προσωπικά, ο κύριος λόγος που χωρίζει ένα ζευγάρι είναι επειδή δεν αγαπιούνται πια, δεν είναι πλέον συνδεδεμένοι μεταξύ τους, έχουν αποξενωθεί. Το γιατί έχουν αποξενωθεί, το γιατί δεν αγαπιούνται πλέον μπορεί να έχει πολλές και διάφορες αιτίες, κάποιες από τις οποίες προσπαθώ να διερευνήσω μέσω του βιβλίου.
Ένα φαινόμενο που είναι έντονο στις μέρες μας, είναι να βλέπουμε νέα παιδιά π.χ: ηλικίας 20 χρονών, να βιάζονται να παντρευτούν, ή να θέλουν να κάνουν οικογένεια, μη θέλοντας να κάνουν σπουδές και καριέρα. Ποια η άποψη σας σε αυτό;
Όχι, δεν είναι φαινόμενο που παρατηρείται στις μέρες μας. Είναι φαινόμενο που υπήρχε και παλαιότερα.
Στις μέρες μας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να ωριμάσουν και να κατασταλάξουν – τόσο εκπαιδευτικά όσο και επαγγελματικά / οικονομικά προτού παντρευτούν.
Η άποψη μου για το να παντρεύονται νωρίς οι άνθρωποι και να κάνουν οικογένεια προτού ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και προτού βρουν τον εαυτό τους, είναι εξαιρετικά αρνητική. Επειδή το δοκίμασα στην πράξη και απέτυχε.
Για να είμαι δίκαιη, γνωρίζω ελάχιστα ζευγάρια που το δοκίμασαν και πέτυχε, αλλά δεν θα συμβούλευα τα παιδιά μου να κάνουν τέτοιες δοκιμές.
Καλύτερα η επιλογή συντρόφου για γάμο να γίνεται σε μια ηλικία πιο ώριμη και σίγουρα μετά τις σπουδές.
Από πού προήλθε η αγάπη σας για την ψυχολογία και τι σας ώθησε στο να ακολουθήσετε αυτόν τον κλάδο;
Η αγάπη μου για την ψυχολογία προήλθε από τα δικά μου ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία προσπαθούσα να κατανοήσω και να αντιμετωπίσω.
Ακολούθησα αυτό τον κλάδo από ένα εσωτερικό κάλεσμα. Όταν συνέβηκε αυτό, δηλαδή στην άνοιξη της τρίτης λυκείου που έπρεπε να επιλέξω τι θα δήλωνα στις εισαγωγικές εξετάσεις, το βίωσα σαν μια αρρώστια. Για 36 ώρες δεν μπορούσα να φάω, δεν μπορούσα να ηρεμήσω, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί μόλις είδα στο μηχανογραφικό πως στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης υπήρχε Τμήμα Ψυχολογίας άλλαξα αμέσως μυαλά και από Φιλολογία που προοριζόμουν, λύσσαξα να σπουδάσω Ψυχολογία.
Το συζήτησα με τους γονείς μου, με τους ελάχιστους φίλους που είχα τότε και με τον εαυτό μου. Αυτό που ένιωθα. Πως η ψυχολογία ως σπουδή με τραβούσε σαν μαγνήτης. Κάτι που προφανώς υπήρχε από καιρό στο υποσυνείδητο μου, αλλά δεν το άφηνα να βγει στην επιφάνεια. Ήμουν άριστη μαθήτρια στο Κλασικό, η μάνα μου δεινή φιλόλογος και η φιλολογία για ‘μένα «ήταν μονόδρομος» μέχρι τότε.
Το να σπουδάσω ψυχολογία ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ στη ζωή μου και χαίρομαι που είχα το θάρρος να την πάρω, επειδή τότε, στα 18 μου χρόνια, δεν ήμουν τόσο δυναμική όσο σήμερα.
Όταν θέλετε να γράψετε ένα καινούριο θέμα για βιβλίο, από που παίρνετε συνήθως την έμπνευση; Είναι μήπως από διάφορα γεγονότα που απασχολούν τον κόσμο;
Το θέμα κάθε καινούριου βιβλίου βγαίνει φυσικά και αβίαστα μέσα από τις ζωές των ανθρώπων που μου εμπιστεύονται τις ιστορίες τους. Λαμβάνω καθημερινά δεκάδες emails από Έλληνες, από όλο τον κόσμο.
Όταν απαντώ ένα email ή όταν προετοιμάζομαι για μια εκπομπή, ασχολούμαι εις βάθος με το θέμα. Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα που μου θέτει ο κόσμος.
Τέλος, ποια τα σχέδια σας για το μέλλον και ποια η ευχή σας; Και μια συμβουλή για όσους θέλουν να ακολουθήσουν τον κλάδο της ψυχολογίας;
Τα σχέδια μου για το μέλλον είναι να συνεχίσω να ασχολούμαι με το αντικείμενο που αγαπώ μέσα από την εκπομπή, το διαδίκτυο και τα βιβλία μου.
Να συνεχίσω να είμαι εγώ, όπως είμαι με τα καλά και τα κακά μου και να συνεχίσω να αντιστέκομαι σε όποια εμπόδια υψώνονται μπροστά μου, στην προσπάθεια αυτή.
Θέλω πάρα πολύ να είμαι χρήσιμη και βοηθητική στον κόσμο με τους τρόπους που περιέγραψα και θα εξακολουθήσω να το παλεύω όσο ζω. Να μην αφήσω κανέναν και τίποτα να με φιμώσει ή να ανακόψει την πορεία μου. Έχω βρει το κάλεσμα μου στη ζωή, επιτέλους, μετά τα 40 και θέλω να το ακολουθήσω μαζί με τον σύζυγο μου και την οικογένεια μου, οι οποίοι με στηρίζουν σε αυτή την επιλογή. Επειδή πρόκειται για δύσκολο τρόπο ζωής. Τον γουστάρω τρελά, αλλά δεν παύει να έχει εξαιρετικές απαιτήσεις.
Για όσους θέλουν να ακολουθήσουν τον κλάδο της ψυχολογίας η συμβουλή μου είναι να το κάνουν αν το θέλουν πραγματικά και γνωρίζουν τι είναι η ψυχολογία. Δεν είναι μόδα η ψυχολογία, είναι τρόπος ζωής.
Το να σπουδάσεις ψυχολογία φυσικά δεν σημαίνει πως απαραίτητα θα γίνεις και ψυχολόγος. Είχα συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο που στη συνέχεια ασχολήθηκαν με άλλους τομείς και όχι με την ψυχολογία. Ό,τι σπουδάσει ο άνθρωπος, καλό του κάνει. Η γνώση ανοίγει τα μάτια και τους ορίζοντες. Και για τους μελλοντικούς συναδέλφους η συμβουλή μου είναι να επενδύσουν και στην ψυχοθεραπεία τους, όχι μόνο στις σπουδές στην Ψυχολογία.
Για να γίνεις επαρκής ειδικός ψυχολόγος σε εφαρμοσμένο τομέα όπως η κλινική και η συμβουλευτική ψυχολογία για παράδειγμα, όσο καλές σπουδές κι αν έχεις, αν δεν κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου μέσω της ψυχοθεραπείας, θα δυσκολευτείς να φέρεις εις πέρας το λειτούργημά σου.
Για ‘μένα η ψυχολογία είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα.
