Μέρες τώρα ήθελα να στείλω αυτή την επιστολή αλλά κρατούσα μια πισινή. Έλεγα πως θα αλλάξει κάτι. Έλεγα πως θα γίνουν διαφορετικά τα πράγματα. Γενικά κορόιδευα τον εαυτό μου.
Ας τα πάρουμε από την αρχή λέγοντας ότι δεν υποστηρίζω καμιά από τις 3 ομάδες που διαχρονικά πρωταγωνιστούν στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Μπορείτε να με λογοκρίνετε πολλοί γι’ αυτά που θα γράψω, αλλά μην ψάχνετε να με κάνετε «δικό» σας ή «αντίπαλο» σας.
Η φαρσοκωμωδία του κυπριακού ποδοσφαίρου έκλεισε σήμερα με μια απόφαση που θυμίζει αυτές που παίρναμε στις αλάνες μικροί! «Ο πιο παχουλός να μπει πορτάρης»! Από τη μια η διακοπή πρωταθλήματος και από την άλλη η αύξηση των ομάδων. Πανευρωπαϊκά είμαστε η μόνη χώρα που η κυβέρνηση είπε ναι αλλά η ομοσπονδία είπε όχι.
Η ΚΟΠ παρουσίασε, χτες, ένα πρωτόκολλο με μόνο σκοπό να απορριφθεί, η κυβέρνηση είπε ξανά ναι αλλά με αλλαγές και σήμερα η ΚΟΠ ακύρωσε το πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα που αγωνιστικά ίσως να άξιζε λίγο περισσότερο στην Ομόνοια να το πάρει και στην Ανόρθωση να το διεκδικήσει. Αυτή -φυσικά- είναι η άποψη μου!
Το γιατί απορρίφθηκε; Συμφέροντα παραγόντων. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Και μην γελιέστε. Όποια ομάδα ήταν σε δύσκολη θέση το ίδιο θα έκανε. Ποιους επιβάρυνε περισσότερο η κατάσταση αυτή; Τις ομάδες με πολύ ακριβά ρόστερς. Και δεν μιλώ μόνο για μεγάλες ομάδες. Μιλώ και για ομάδες που μπορεί να είναι 6οι ή 7οι αλλά έχουν πολύ ακριβά με βάση το τι μπορούν να κάνουν.
Το μυαλό όλων, όμως, πάει κυρίως στην ηγεσία του ΑΠΟΕΛ. Μιας ομάδας που ευρωπαϊκά τα τελευταία χρόνια είναι πρότυπο και κρατάει την Κύπρο ψηλά. Μιας ομάδας που έτυχε σημείο αναφοράς πάμπολες φορές για τα κατορθώματα της. Μιας ομάδας που οι οπαδοί διψούν συνέχεια και συνέχεια για επιτυχίες. Αυτή η ομάδα έβαλε στα ταμεία της πάνω από 100 εκ. τα τελευταία χρόνια. Έχει οικονομικά προβλήματα με το ρόστερ. Πόσο κοροϊδία είναι αυτό για τον απλό Αποελίστα;
Η ΑΕΛ έχει προβλήματα και ζήτησε αποζημίωση, ο Απόλλωνας καθόλη τη διάρκεια κρατούσε ουδέτερη στάση (!) η ΑΕΚ ήθελε να συνεχίσει και να παλέψει για να μη χάσει και αυτή την Ευρώπη.
Και ερχόμαστε στις δύο πρώτες ομάδες. Η Ομόνοια και η Ανόρθωση έχουν πολλά περισσότερα κοινά από όσα νομίζουμε. Και οι 2 ταλαιπωρήθηκαν την τελευταία 10ετία και φέτος έχουν καταφέρει αγωνιστικά και οικονομικά να σταθούν στα πόδια τους. Είναι στην πρώτη θέση με ισοβαθμία και έχουν φτάσει και οι δύο τόσο κοντά στο όνειρο που δεν το αφήνουν. Η Ομόνοια ήθελε διακοπή. Λανθασμένα κατ’ εμένα. Γιατί αυτό όχι μόνο δεν θα δείξει την πραγματική της αξία, αλλά θα της αφήσει και ένα τεράστιο στίγμα για τη φετινή χρονιά. Η μεν Ανόρθωση, ορθά για μένα πάλεψε μέχρι και το τελευταίο λεπτό για τη συνέχιση του πρωταθλήματος. Δεν το έκανε όμως από την καλή της την καρδιά. Είχε και αυτή τα συμφέροντα, ήθελε πρωτάθλημα, ήθελε τα λεφτά του Champions League.
Στην Ομόνοια νιώθουν δικαιωμένοι. Εγώ διερωτώμαι γιατί να νιώθουν δικαιωμένοι που θα ακυρωθεί η χρονιά και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπάρξει πρωταθλητής; Για τα λεφτά του Champions League; Η ομάδα του λαού δεν ήταν ποτέ για τα λεφτά. Ήταν πάντα για την ιστορία. Απέναντι σε όποιο κατεστημένο υπάρχει. Και εδώ δεν είναι. Εδώ τα παράτησε και άφησε τους άλλους να εξυπηρετηθούν. Και το άσχημο είναι πως εδώ της άξιζε. Αυτή ήταν η χρονιά της και θα έκλεινε με τον καλύτερο τρόπο.
Οι δε Αποελίστες βλέπουν την ομάδα τους να χειρουργείται οικονομικά κάθε χρόνο μαεστρικά ενώ του Απόλλωνα βλέπουν τη διοίκηση να κρατά ουδέτερη στάση όποτε τη βολεύει. Η διοίκηση της Ανόρθωσης βλέπει τους παίχτες να πέφτουν σε γελοία παραπτώματα (είτε αυτά είναι λογικά ή άλογα) και να δέχεται αμφισβήτηση αφού και αυτή κατά καιρούς έχει στηρίξει αποφάσεις που δε συνάδουν πάντα με την ευημερία του ποδοσφαίρου. Αυτή της ΑΕΛ ζητά λεφτά για να σωθεί και οι υπόλοιπες έχουν προβλήματα που κάθε φορά σε τρομάζουν. Ο Χριστόφορος Τορναρίτης ετοιμάζεται να γράψει βιβλίο ενώ έχει παίχτες «πασσιήες με ψυχολογικά».
Κλείνοντας, να μιλήσω και για τη 2η απόφαση. Αυξάνονται οι ομάδες στη πρώτη κατηγορία. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι στη Ζιμπάπουε. Γιατί αυτό το κατσίκι θα είναι ο μοναδικός θεατής σε αγώνα μεταξύ του 11ου και του 12ου της βαθμολογίας. Μεταξύ του 13ου και του 14ου. Μεταξύ του 11ου και του 14ου, και πάει λέγοντας.
Και σ’ όλα αυτά δεν αναφέρθηκα στον αθλητισμό. Ενώ στον τίτλο μίλησα για αθλητισμό, όχι για το ποδόσφαιρο. Αλλά στην τελική στη χώρα που ζούμε ποιος ενδιαφέρεται για οτιδήποτε άλλο πέραν του ποδοσφαίρου; Αλήθεια, υπάρχει κι άλλος αθλητισμός πέραν του ποδοσφαίρου;
Υ.Γ. Αγαπητοί φίλοι των ομάδων, τα πιο πάνω δεν γράφτηκαν για να θίξουν την ιστορία της ομάδας σας, αλλά ούτε για να σας προσβάλουν. Για εμένα είναι πιο εύκολο να το δω σφαιρικά μιας και η ομάδα μου δεν πρωταγωνίστησε ιδιαίτερα και ποτέ.
Υ.Γ 2. Τώρα θα αποκοπούν λεφτά από ποδοσφαιριστές. Δεν είναι όλοι De Vincenti για να έχουν λεφτά στην άκρη. Δεν πληρώνονταν όλοι πλουσιοπάροχα. Επίσης, επειδή η Ομόνοια ήδη πλήρωσε κανονικά όλους τους ποδοσφαιριστές αυτό δε σημαίνει ότι είναι και το πιο σωστό. Όλος ο κόσμος έχει δεχτεί μειώσεις. Ο απλός πολίτης δυσκολεύεται, παλεύει. Το να το κάνεις αυτό και να το διατυμπανίζεις είναι επίδειξη πλούτου. Η οποία δεν ήρθε από το σωματείο αλλά από ένα πλούσιο επενδυτή. Και πολύ καλά έκανε. Και μπράβο του για την στήριξη στην Ομόνοια. Θα δείξει και πώς θα αντιδράσουν και οι υπόλοιπες ομάδες στις επόμενες μέρες…
Το άρθρο ετοιμάστηκε από τον αναγνώστη μας Μάριο (από Λεμεσό) και στάληκε στο StudentLife για δημοσίευση.
Στείλε μας κι εσύ το δικό σου άρθρο, video ή εικόνα εδώ: SUBMIT & GO VIRAL
