Ο Φώτης Γεωργίδης είναι ένας από τους σημαντικότερους και πιο ταλαντούχους Κύπριους ηθοποιούς! Έχει κάνει αρκετά πράγματα στον χώρο της υποκριτικής, έχει τη δική του οικογένεια και σίγουρα έχει αγαπηθεί πολύ από το τηλεοπτικό κοινό της Κύπρου!
Τον τελευταίο καιρό «κάνει ξέπλυμα» σαν Ιορδάνης, ο «τζιαινούρκος» του «Κάμπινγκ»! Και αν δεν το γνώριζες ήδη, ο Φώτης Γεωργίδης είναι και ο σεναριογράφος της σειράς που κάνει τεράστια επιτυχία.
Εμείς μιλήσαμε μαζί του και μεταξύ άλλων μας είπε για το πώς προέκυψε η ιδέα για το «Κάμπινγκ», για την επιτυχία της σειράς, αλλά και τι να περιμένουμε στη δεύτερη σεζόν!
Δες όσα μας είπε ο «τζιαινούρκος» από το «Κάμπινγκ»!
– Γεια σου κ. Φώτη, αρχικά θα ήθελα να πάμε λίγο πίσω στον χρόνο και να μας πεις πότε και πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την υποκριτική;
Δυστυχώς το θέατρο ήρθε αργά στη ζωή μου, (μακάρι να το γνώριζα από μικρός, αλλά δεν μου άρεσε) όταν τελείωσα τον στρατό δεν ήξερα τι να κάνω και δούλεψα εδώ και ‘κει για λίγο διάστημα…
Γύρω στα 24 αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απλώς μου φάνηκε να έχει πλάκα. ‘Εβλεπα και ταινίες. Μου άρεσαν οι ταινίες, αλλά δεν πήγαινε ποτέ το μυαλό μου ότι θα ασχοληθώ με αυτό!
– Έχεις κάνει πάρα πολλές δουλειές στον χώρο. Υπάρχει κάποια που να ξεχωρίζεις ή να είναι η αγαπημένη σου με διαφορά;
Από κάθε δουλειά έχεις κάτι να πάρεις, κατά έναν περίεργο λόγο έχω την εντύπωση πως γίνεσαι καλύτερος μέσα από δουλειές… που δεν σου αρέσουν! Ίσως, τότε, βάζεις τον εαυτό σου στη διαδικασία να ευχαριστηθεί με κάτι που δεν τον ευχαριστεί. Μπαίνουν σε λειτουργία διάφοροι μηχανισμοί και αναγνωρίζεις τα όρια σου.
Ευχάριστα θυμάμαι το «Ταξίδι μακρινό», γύρω στο 2006, τη «Λίμνη», το «Εγώ και εσύ» και τις σειρές που κάναμε με τον Λώρη Λοϊζίδη!
– Και τώρα πάμε στη αγαπημένη σειρά όλων μας, «Κάμπινγκ»! Πώς προέκυψε η ιδέα; Περίμενες ότι θα έκανε τόση μεγάλη επιτυχία;
Η ιδέα γυρόφερνε στο μυαλό μου χρόνια, έφευγε και ερχότανε, σαν κάτι μακρινό και άπιαστο. Οι χαρακτήρες και οι ατάκες τους μιλούσαν μέσα μου, σε άσχετα χρονικά διαστήματα, αλλά, οι ασχολίες μου δεν με άφηναν να το δω ζεστά…
Ευτυχώς, η πανδημία μου έλυσε τα χέρια, αφέθηκα και άρχισα να «χτίζω» το κάμπινγκ, τα τροχόσπιτα και να ολοκληρώνω τους χαρακτήρες! Έβλεπα τα σύνεργα του Θαλή, τα φτυάρια, τη βαρκούα, τις μπίρες, το ποδήλατο του Λεύκου, το αμάξι του τζιαινούρκου, το μπακάλικο της Νίτσας, το πώς θα είναι ντυμένοι οι ήρωες, κλπ.
Δεν ήταν απλώς δύσκολο, ήταν παν-δύσκολο, αλλά και ελκυστικό συνάμα! Σ’ αυτό βοήθησε η πολύ καλή ομάδα του Alpha Κύπρου, που «μπήκαν στο μυαλό μου» από την πρώτη συνάντηση.
Τώρα, για την επιτυχία ένιωθα καλά εγώ, δεν ξέρω ο κόσμος. Έλεγα πως «ίσως κάνει αίσθηση σε ένα αρκετά ικανοποιητικό κοινό, σκεπτόμενο -ίσως- με τη δική μας αισθητική»… Όμως, γρήγορα οι ελπίδες μου μαράθηκαν, όταν έπεσα στην «παγίδα» της τηλεθέασης. Εκεί πείσμωσα περισσότερο, για εκείνον τον ένα τηλεθεατή που μας έκανε την τιμή να εκτιμήσει το έργο μας!
Σε όλο αυτό είχα συνοδοιπόρους τους ηθοποιούς μου (τους λέω δικούς μου γιατί τους αγαπάω πάρα πολύ και ξεπέρασαν τον εαυτό τους) και την ομάδα παραγωγής που πωρώθηκαν όπως εγώ και το κανάλι. Στην πορεία καταλάβαμε ότι η ανταπόκριση του κόσμου και η αγάπη που μας έδειχνε δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα της τηλεθέασης…
Ο λόγος; Το διαδίκτυο -απ’ όπου και το έβλεπαν οι περισσότεροι- ή από την πλατφόρμα του Alpha. Με τίποτα, όμως, δεν το περίμενα να φτάσει σε αυτό το σημείο! Το ευτυχές για εμένα είναι, άνθρωποι να μας λένε ότι τους κάναμε να δουν ξανά τηλεόραση μετά από πολλά χρόνια, ή ότι τελείωσαν τη σειρά σε δυο βδομάδες, κάτι που λειτουργεί σαν βάλσαμο στους κόπους μας και στην επιμονή μας!
– Το «Κάμπινγκ» έχει κερδίσει πολύ και το νεανικό κοινό, που είναι -ίσως- το πιο «δύσκολο», μιας και δεν παρακολουθούν τόσο τηλεόραση πλέον. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Δεν ξέρω, αλήθεια! Κάνω διάφορες εικασίες… Πάντως με τιμά, γιατί αν κρίνω από τα παιδιά μου, οι έφηβοι είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό κοινό! Το μόνο που μπορώ να υποψιαστώ είναι πως είμαι κι εγώ απαιτητικός θεατής εκ γενετής, κατά συνέπεια θα ήθελα και δημιουργός!
Όσο ατελής είμαι στη ζωή μου, τόσο τέλειο θέλω να είναι κάθε τι που καταπιάνομαι. Ίσως να περνάω και καθυστερημένη εφηβεία, ποιος ξέρει; Εκεί οδηγείται μάλλον η περίπτωση.
– Κατά πόσο η πανδημία επηρέασε ή δυσκόλεψε το επάγγελμά σας γενικότερα, αλλά και τα γυρίσματα της σειράς ειδικότερα;
Δυστυχώς χτύπησε άσχημα τους συνάδελφους μας στο θέατρο. Όσο ανεπηρέαστος και αν είσαι από τα μέτρα που δεν αφορούσαν τόσο τα γυρίσματα, το ψυχολογικό κομμάτι απλώνει ένα πέπλο στεναχώριας πάνω μας.
Η υπέρτατη προσοχή να μην ακουμπήσεις τον άλλον σε πληγώνει. Είναι ευαίσθητα όντα οι δημιουργοί! Η επαφή είναι το μέσο έκφρασής τους.
Το κράτος εδώ και πολλά χρόνια θεωρεί τις τέχνες… είδος περιττό. Δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι οι τέχνες εκπαιδεύουν, διδάσκουν, παιδαγωγούν, διαμορφώνουν και καθοδηγούν. Είμαι πολύ δυστυχής που ζω σε μια χώρα, με μια πολιτική ηγεσία τόσο μονοκόμματη όσον αφορά τις τέχνες!
– Αν δεν υποδυόσουν τον Ιορδάνη, ποιον άλλο χαρακτήρα θα ήθελες να παίζεις;
View this post on Instagram
Η ευτυχία της συγγραφής είναι ότι υποδύομαι όλους τους χαρακτήρες νοερώς! Την ίδια στιγμή που γίνομαι Θαλής, αλλάζω και απαντώ σαν Αγαθοκλής, σαν Ιρίνα ή σαν Σοφία.
Έχω πιάσει τον εαυτό μου να γράφω σημείωση σεναριακή: Ο Αγαθοκλής ανοίγει το ψυγείο και παίρνει μια μπίρα και την ιδια ώρα να ανοίγω το ψυγείο και να παίρνω μπίρα!
– Ποια είναι η ατμόσφαιρα που επικρατεί στα γυρίσματα και ποια είναι η σχέση σου με την τηλεοπτική σου οικογένεια;
Όπως το είπες είναι ακριβώς! Χωρίς καρυκεύματα, χωρίς τίποτα… Συνεργείο, ηθοποιοί έχουμε γίνει μια μεγάλη οικογένεια! Υπάρχει βαθιά εκτίμηση και σεβασμός.
Με την τηλεοπτική μου οικογένεια επίσης πιάνω τον εαυτό μου να τους νοιάζομαι και να ανησυχώ… φάγανε, ήπιανε, κοιμήθηκαν; Όπως ανησυχώ για τους ανθρώπους μου!
– Ως Φώτης θα μπορούσες να ζήσεις μόνιμα σε ένα μέρος όπως το «Κάμπινγκ»;
Άνετα, «ανετότατα»! Ένα τροχόσπιτο πάνω στη θάλασσα, ας είναι και χωρίς ρεύμα. Όνειρο, μακρινό και αγαπημένο.
– Ο κόσμος σε αναγνωρίζει σαν «Ιορδάνη» και σαν τον «τζιαινούρκο»! Υπάρχει κάποιο περιστατικό με κάποιον fan της σειράς που να θυμάσαι έντονα και πώς αντέδρασες σ’ αυτό;
Πολλά έγιναν! Κατάφερα να πάω για φαγητό μετά από μήνες και ήρθε το γκαρσόνι με μια μπίρα και ένα καλαθάκι ψωμί, «Πιε μπίρα» μου λέει, «φάε καπίρα»… Ψάρωσα!
Ένας άλλος με σταμάτησε γυρίζοντας με από τον ώμο για να μου πει «ρυάλια κραείς»; Κομπλάρεις λίγο η αλήθεια, δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις!
Το καλύτερο ήταν όταν με πλησίασε απειλητικά ένας θεόρατος να με ρωτήσει: «Θα έχει και δεύτερο κύκλο»; «Μάλλον θα έχει», απάντησα εγώ…«Οχι μάλλον. Να έχει!» είπε, «γιατί ξέρω που μηνίσκεις» και έφυγε!
– Ξέρουμε ότι δεν μπορείς να μας αποκαλύψεις πολλά, αλλά θέλουμε να μας πεις τι να περιμένει το κοινό από τη δεύτερη σεζόν που περιμένει με τόση ανυπομονησία!
View this post on Instagram
Το κοινό πρέπει να περιμένει περισσότερο όλεθρο στον δεύτερο κύκλο. Οι χαρακτήρες θα βιώσουν τη δίνη… Θα διεκδικήσουν, θα αναμετρηθούν με τις αντοχές τους και την ανθρωπιά τους!
– Και τέλος, τι συμβουλή θα έδινες στον νεανικό και φοιτητικό κόσμο της Κύπρου;
Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος να δώσω συμβουλές, ειδικά σε νέους… Ίσως το αντίθετο να ήταν πιο αρμόζον!
Εμπειρικά -μόνο- μπορώ να πω… να μην βιάζονται! Μην χωθούν σε μια σχολή που δεν τους αρέσει απλώς επειδή πέρασαν ή επειδή «πρέπει». Ό,τι κι αν λένε οι γονείς. Δική τους είναι η ζωή! Να ανακαλύψουν αυτό που αγαπούν. Όσο απίθανο κι αν ακούγεται… να το κυνηγήσουν!
Να μην σκέφτονται δουλειά-λεφτά, αλλά, δουλειά-χαρά! Να μάθουν από τα λάθη τα δικά μας, όχι τα επιτεύγματά μας. Ό,τι κάνουν να το κάνουν τέλεια και ας αμείβονται λιγότερα ή καθόλου.
Η επιβράβευση έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις! Να έχουν πίστη και αποφασιστικότητα. Να χαίρονται τις αποτυχίες τους, γιατί από αυτές μαθαίνουν. Να αγαπούν, να βοηθούν, να παρηγορούν και να μην φοβούνται!
