Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Η μέρα αυτή έχει γίνει ένας τρόπος για να τιμηθούν οι γυναίκες και οι επιτεύξεις τους σε διάφορους τομείς, όπως: η πολιτική, η οικονομία, η κοινωνία και η τέχνη.
Είναι μια μέρα αφιερωμένη σε όλους τους αγώνες και μάχες που έδωσαν οι γυναίκες κατά τους αιώνες για «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα»! Τη μέρα αυτή, συνηθίζεται οι γυναίκες να παίρνουν ένα λουλούδι, ως ένδειξη της αγάπης και της εκτίμησης προς το πρόσωπό τους. Σήμερα, όμως, δεν θα πάρουν όλες λουλούδι…
Σήμερα, όπως και κάθε μέρα κάποιες θα πάρουν μόνο φωνές, ξύλο, πόνο, φόβο. Σήμερα, δεν είμαστε όλες εδώ… Λείπουν οι δολοφονημένες! Γυναίκες που έπεσαν θύματα του συντρόφου, του συζήγου, του πα-τέρα(ς), του πρώην, του συναδέλφου, του εργοδότη. Σήμερα, 8 Μαρτίου, λοιπόν, δεν πρέπει να ξεχνάμε και όσες δεν είναι πλέον ανάμεσά μας, διότι έπεσαν θύματα έμφυλων εγκλημάτων.
Σύμφωνα με τα στατιστικά, μέσα στο 2021 στην Ελλάδα σημειώθηκαν 17 καταγεγραμμένες γυναικοκτονίες και 16 το 2022. Ανά 10 λεπτά αφαιρείται η ζωή μιας γυναίκας κάπου στον κόσμο, περίπου το 33% κάποια στιγμή στη ζωή της θα δεχτεί παρενόχληση, 5% των γυναικών έχουν υπάρξει θύματα βιασμού, ενώ 50% δέχονται ψυχολογική βία από τον σύντροφό τους.
Ήρθε η ώρα η έννοια της γυναικοκτονίας ως ακραία μορφή έμφυλης βίας να αναγνωριστεί και θεσμικά. Πρόκειται για μια έννοια που αναγνωρίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, τη EUROSTAT και το Γραφείο για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα των Ηνωμένων Εθνών.
Παρ’ όλα αυτά σε Κύπρο και Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες – to be “fair”, δεν γίνεται τίποτα για τις περιπτώσεις έμφυλης βίας. Αντιθέτως, φταίει το θύμα… γιατί «περπατούσε μόνη μέσα στη νύχτα», «φορούσε προκλητικά ρούχα», «τα ‘θελε ο κ*λος της», «έδωσε δικαιώματα».
Είναι καιρός, λοιπόν, αυτό να αλλάξει. Όχι μόνο για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα… Δεν πρέπει να τιμούμαι τις γυναίκες μόνο για μια μέρα. Οι γυναίκες δεν πρέπει πλέον να παλεύουν για τα αυτονόητα. Οι γυναίκες είναι άνθρωποι και θα έπρεπε να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Κάθε μέρα!
Αυτό το άρθρο -σίγουρα- δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του, άλλωστε. Στόχος είναι η συνεχής προσπάθεια από όλες και όλους μας να μάθουμε να εκτιμούμε αυτά τα πλάσματα που μας έφεραν στη ζωή, που στέκονται δίπλα σε κάθε σου ανάγκη, που σε φροντίζουν, που θα σου χαρίσουν ένα μωρό, που θα σου δώσουν στιγμές απόλαυσης και χαράς.
Να τις εκτιμάτε τις γυναίκες της ζωής σας, να τις αγαπάτε και να τις προσέχετε σαν τα μάτια σας!
Χρόνια πολλά, λοιπόν, σε εκείνες που έφυγαν για έναν καλύτερο κόσμο, σε εκείνες που έγιναν άγγελοι, σε εκείνες που τώρα θα έπρεπε να ήταν εδώ, σε εκείνες που νίκησαν το τέρας, σε εκείνες που τώρα μάχονται να προστατεύσουν άλλες, σε εκείνες που μίλησαν, αλλά και σε εκείνες που από φόβο σώπασαν.
Χρόνια πολλά στις ψηλές, στις κοντές, στις χοντρές, στις λεπτές, σε εκείνες με τα μακριά μαλλιά, σε εκείνες με τα κοντά, τα κόκκινα ή καστανά, σε εκείνες που τα έχασαν από την καταραμένη αρρώστια.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που αγαπάνε το σώμα τους, χρόνια πολλά σε εκείνες που προσπαθούν να το αγαπήσουν, χρόνια πολλά σε εκείνες που νιώθουν «θηλυκά», αλλά και σε όσες νιώθουν «αντράκια». Χρόνια πολλά στις μαμάδες που μένουν σπίτι, χρόνια πολλά στις γυναίκες καριέρας, χρόνια πολλά και σε εκείνες που συνδυάζουν και τα δύο ή και τίποτα από τα δύο! Χρόνια πολλά σε όλες, μικρές και μεγάλες. Όπως κι αν είστε. Χρόνια πολλά κι ας μην σας ξέρω.
