Τα 10+1 πιο εκνευριστικά πράγματα που θα σου τύχουν στο supermarket!

Ειλικρινά, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις χαίρομαι που δεν έχω αυτοκίνητο. Εσύ φίλε έρχεσαι με το αμάξι σου ωραία ωραία και πάνω που λες ήρθα λοιπόν, φαίνεται πως την ίδια ώρα όλος ο πληθυσμός της Κύπρου πήρε την απόφαση να ψωνίσει την ίδια στιγμή με ‘σένα – και στο ίδιο σουπερμάρκετ! Τι σύμπτωση!

Αφού λοιπόν θα βρίσεις σε 150 διαφορετικές γλώσσες που μόλις επινόησες και θα σιχαθείς τη ζωή σου, θα μπεις στο πάρκινγκ και θα ελέγχεις με αετίσιο μάτι τα αυτοκίνητα και πού πάνε. Όταν με το καλό αδειάσει κάποια θέση και αν είχες την υπομονή να περιμένεις τόσην ώρα, θα τρέξεις να την πιάσεις με ταχύτητα φωτός. Mission accomplished.

Μιλάω φυσικά για αυτά που θέλουν κέρμα για να μπορέσεις να τα πάρεις. Δεν κουβαλάμε όμως όλοι ψιλά χρυσά μου, ή πολλές φορές ο μηχανισμός δεν δουλεύει – βάζεις 50 λεπτά, 1 ευρώ, 3, 100, την πεθερά σου, αρχαίους πολεμιστές, φέρνεις τον Hulk, δεν ξεκλειδώνει. Ούτε και το κέρμα μπορείς να πάρεις.

Άρα αν δεν βρίσκεται εκεί κάποιος εύκαιρος να σε βοηθήσει, αναγκαστικά παίρνεις ένα μικρό καροτσάκι που γεμίζει αμέσως και σου βγαίνει το χέρι. Αν βέβαια πετύχεις ένα αδέσποτο που κάποιος άφησε μετά τα ψώνια χωρίς να το γυρίσει στη θέση του, τότε μάλλον πρέπει να πας να παίξεις Τζόκερ.

Δεμ φτάνει που όλοι πάνε και στριμώχνονται σε ένα διάδρομο ( μα καλά, τόσο απαραίτητη είναι πια αυτή η μουστάρδα; ) αλλά σταματάνε και ακριβώς στη μέση για ποικίλους λόγους, δημιουργώντας στριμωξίδι χειρότερο κι από το parking που αναφέραμε στην αρχή.

Ο ένας γιατί θέλει να διαβάσει ένα προς ένα τα συστατικά της σοκολάτας πριν την αγοράσει και φυσικά να τα γκουγκλάρει κιόλας για περισσότερες λεπτομέρειες, η άλλη παρατάει το καρότσι της για να μαζέψει το στρατό των παιδιών που κουβαλάει πριν κατεδαφίσουν όλο το σουπερμάρκετ και φυσικά ορισμένοι υπάλληλοι που επιλέγουν να γεμίσουν τα ράφια τις πιο ακατάλληλες ώρες. Και γιόγκα να κάνεις, εκείνη τη στιγμή δεν είναι και τόσο δυνατόν να κρατήσεις μια στοιχειώδη ηρεμία.

Ευτυχώς το πιο κοντινό σε μένα σουπερμάρκετ ζυγίζει τα συγκεκριμένα καλούδια απευθείας στο ταμείο, οπότε έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Όταν όμως πρέπει να πάω σε ένα μεγαλύτερο σουπερμάρκετ, πρέπει να ζυγίσω πρώτα όλα τα φρουτολαχανικά πριν πάρω τα άλλα πράγματα που χρειάζομαι.

Όλο και κάτι θα σου ξεφύγει που στο τέλος οι άνθρωποι στο ταμείο θα ανακαλύψουν ότι δεν το ζύγισες και σε ρωτάνε ανάλογα. Και από εμπειρία σας λέω πως το να μην μπορούν να σου χτυπήσουν τη σακούλα στο ταμείο και εσύ να πρέπει να αποφασίσεις αν θα την παρατήσεις εκεί ή αν θα τρέξεις να τη ζυγίσεις, ενώ μια ουρά ανθρώπων περιμένουν πίσω σου, είναι μια από τις πιο αμήχανες καταστάσεις.

Δε φταίνε βέβαια πάντα οι ίδιοι με όλη αυτή την έλλειψη προσωπικού, το φόρτο εργασίας κ.ά. αλλά όταν θέλεις να αγοράσεις κρέας ή ψάρι, ή να ζυγίσεις τα λαχανικά που αναφέραμε πριν λίγο και δεν υπάρχει κανένας να εξυπηρετήσει, νιώθεις ότι χάνεις την ώρα σου και αισθάνεσαι αμήχανα όταν στέκεσαι εκεί σαν το αγγούρι.

Εννοείται ότι δεν έχει νόημα να πας να φωνάξεις κάποιον διότι ποτέ δεν ξέρεις πού θα τον βρεις, δεν ξέρεις αν ανήκει σε αυτό το πόστο και αν περιμένουν κι άλλοι, θα σου φάνε και τη σειρά αν φύγεις. Αδιέξοδο.

Είναι εκείνοι που όταν βγει ένα προϊόν σε προσφορά θα σηκώσουν όλο το ράφι. Στα μεγαλύτερα σουπερμάρκετ βέβαια ορίζεται η μέγιστη ποσότητα που μπορεί να αγοράσει κάποιος ημερησίως, προφανώς για να μπορέσουμε να αγοράσουμε κάτι και εμείς όπως είναι το σωστό και το δίκιο.

Σε ένα άλλο μέρος όμως που δεν υπήρχε τέτοιος κανόνας, έχω δει άτομο να αγοράζει 15 κουτιά corn flakes επειδή ήταν στη μισή τιμή. Ναι, 15. Δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος από εσένα, χρυσέ μου άνθρωπε. Άσε και για μας τους φοιτητές που μετράμε τα ψιλά μας κάτι.

Ή αλλιώς, αυτοί που έχουν πάρει το τελευταίο πράγμα που ήταν στο ράφι και το ήθελες αλλά τώρα πρέπει να το αποχαιρετήσεις, ή εκείνοι που με την παραμικρή ευκαιρία σου κλέβουν τη σειρά στο ταμείο.

Μου έχει συμβεί να έχω πάει στο σουπερμάρκετ για ένα μπουκάλι γάλα και λίγα αυγά, και να χώνεται μπροστά μου μία που είχε σηκώσει όλο το σουπερμάρκετ και να απαιτεί να εξυπηρετηθεί και πρώτη επειδή “βιάζεται“. Εννοείται πως της είπα με όχι και τόσο ευγενικό τρόπο να περιμένει τη σειρά της και δεν της άρεσε “ο τρόπος μου“, αλλά όποιος έχει καλούς τρόπους δεν τους ξεχνάει σπίτι του. Είναι ευγενικός με όλους αν θέλει να είναι και εκείνοι μαζί του.

Ναι, το γνωστό ταμείο που υπάρχει για να εξυπηρετήσει άτομα που θέλουν να ψωνίσουν μέχρι 10 προϊόντα. Κι ενώ μια ταμπέλα ΝΑ (με το συμπάθειο) μας πληροφορεί για την ιδιότητα του ταμείου, πάντα θα υπάρχει ο κλασικός πελάτης με τρία καλάθια ψώνια που κλαίγεται επειδή δεν πρόσεξε την ταμπέλα και “σας παρακαλώ, πού να βρίσκω άλλο ταμείο τώρα” και πάντα θα εξυπηρετηθεί στο τέλος, για να μη δοθεί συνέχεια στο θέμα.

Έτσι όμως, χαλάει η ιεραρχία του καταστήματος και καθυστερούμε και εμείς που έχουμε έρθει να αγοράσουμε μερικά πράγματα μόνο και πήγαμε στο σωστό ταμείο. Μήπως είμαστε οι βλάκες της υπόθεσης και δεν το ξέρουμε;

Έχει τύχει πάνω από μία φορά να πάω να ψωνίσω και στο ταμείο που θα με εξυπηρετούν σχολιάζουν καθετί που αγοράζω. “Α, μπήκαμε σε δίατα;” για τη γαλοπούλα. “Παρτάκι, παρτάκι;” αν αγοράσω μια μεγάλη ποικιλία χυμών. “Υπογλυκαιμίες βλέπω” όταν πάρω πολλές σοκολάτες και πάει λέγοντας.

Και όλα αυτά τα “φιλικά” ενώ με βλέπουν πρώτη φορά στη ζωή τους. Ποιος δεν θα ένιωθε άβολα; Εκτός του ότι δεn θέλω να μου κάνει έλεγχο κανείς -πόσο μάλλον ένας άγνωστος- δεν χρειάζεται κάθε ανθρώπινη διάδραση να είναι φιλική. Άλλο να είναι ευγενικός, κάτι που επιβάλλεται γενικά και από τον υπάλληλο αλλά και από τον πελάτη, και άλλο να προσπαθείς να μάθεις την ιστορία της ζωής μου. Το καθήκον σου είναι να με εξυπηρετήσεις, όχι να γίνεις κολλητός μου. Να δω τι θα μου πεις την επόμενη φορά που θα πάρω τορτίγιες και noodles.

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ελάχιστες φορές έχω τελειώσει ήσυχα τα ψώνια μου. Πότε ο μπροστινός που “ξέχασε να πάρει κάτι και θα επιστρέψει αμέσως“, πότε κάποιος που δε ζύγισε τα μαρούλια (για να το δούμε κι από την άλλη πλευρά), πότε ο ταμίας δεν έχει άλλο χαρτί για να βγάλει απόδειξη ή δεν υπάρχουν χρήματα στο ταμείο…

Άλλες κλασικές περιπτώσεις είναι τα κακομαθημένα παιδιά που τσιρίζουν πίσω σου, επειδή η μαμά τους δεν τους πήρε και τέταρτη σοκολάτα, ένας που στάνταρ θα μπερδευτεί με τα ψιλά του και θα τα μετρήσει δεκαπέντε φορές πριν τα δώσει, έχοντας σπάσει και τα δικά μας νεύρα αλλά και του/της ταμία, η άλλη που θα αποφασίσει ΤΩΡΑ να εξαργυρώσει τα κουπόνια της, ένας άλλος που βρήκε τη στιγμή να πάρει την κάρτα μέλους του σουπερμάρκετ και γενικά ό,τι άλλο υπέροχο μπορείς να φανταστείς που καθυστερεί όλη την ουρά και σε κάνει να βγάζεις καπνούς από τα αυτιά σου.

10+1 Bonus: Η φάτσα του Άκη Πετρετζίκη ΠΑΝΤΟΥ σε διαφημίσεις

Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό με συγκεκριμένα σουπερμάρκετ, ούτε με τον συμπαθέστατο chef. Aλλά έχω βαρεθεί να βλέπω συγκεκριμένη διαφήμιση για τον Άκη, να βλέπω τεράστιες αφίσες με τον Άκη, τα τηγάνια του Άκη, τα μπισκότα του Άκη ( και τα πουλάνε και πανάκριβα – τι διαφορά έχουν από τα άλλα; ) τα αυγά του Άκη, τα τυριά του Άκη…

Δεν ξέρω γιατί τόση πολλή εμμονή, αλλά το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο παπάς, που λέει κι ο σοφός λαός! Πάλι καλά που δεν πουλάνε το… χαρτί υγείας τους ως “του Άκη”.

Φυσικά όσο και να γκρινιάζουμε, είναι καθαρά για αστείο.

Όλα αυτά που σας διηγήθηκα έχουν γίνει αφορμή συζητήσεων τις οποίες ακολουθούν τρελά γέλια. Όπως και να ‘χει, και το σουπερμάρκετ χρειαζόμαστε, και το… σπάσιμο της ρουτίνας!

Εσάς τι άλλο σας έχει συμβεί σε μια κατά τ’ άλλα καθημερινή επίσκεψη στο σουπερμάρκετ;

Δες επίσης: Τα πιο “standard” φαγητά που θα μαγειρέψει σίγουρα ένας Κύπριος φοιτητής!