Ότι απέμεινε από τον πύρινο εφιάλτη: Η ανθρωπιά των Κυπρίων!

Υπάρχει και είναι πολύ πιο δυνατή απ’ όσο φανταζόμασταν. Αυτό έδειξε άλλωστε η τόσο μεγάλη προθυμία του κυπριακού λαού να σπεύσει για βοήθεια, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια του τη ζωή!

Άνθρωποι νέοι και ηλικιωμένοι, άνθρωποι απλοί και καθημερινοί, άνθρωποι που άφησαν τις δουλειές και τις υποχρεώσεις τους για να δώσουν ένα χέρι βοήθειας – το δικό τους χέρι βοήθειας.

‘Ανθρωποι που έδειξαν πως όταν ενώνονται πολλοί, καταφέρνουν τα αδύνατα.

Ζητήσαμε από εθελοντές να μας μιλήσουν για την εμπειρία τους, ζητώντας τους να μας απαντήσουν μερικές ερωτήσεις.

1. Πώς καταφέρατε και οργανωθήκατε τόσα άτομα; Μιλήστε μου για τον συντονισμό που είχατε.

“Με το άκουσμα της πυρκαγιάς, ενημερωθήκαμε μέσω τηλεφώνου και ραδιοφώνου και τρέξαμε στη φωτιά. Από τα γραφεία του Κ.Σ., ο γραμματέας κατέγραψε τους εθελοντές και τα αυτοκινήτα, και μεριμνούσε για τη σίτιση μας σε όλα τα μέτωπα της φωτιάς.” – Χριστόδουλος

2. Τι ήταν εκείνο που σας έκανε να θέλετε τόσο πολύ να βοηθήσετε στην κατάσβεση των πυρκαγιών;

“Η βοήθεια που χρειάζονταν τα άτομα που ήταν ήδη μέσα και η ανάγκη για διάσωση όσο περισσότερου πρασίνου μπορούμε…” – Κώστας

3. Πώς ακριβώς προσφέρατε τη βοήθεια σας στην κατάσβεση; Πώς ενεργήσατε;

“Αξιοποιήσαμε το γεωργικό μας εξοπλισμό, τις ψεκαστικές μας μηχανές για να σβήνουμε εστίες φωτιάς και παράλληλα ανεφοδιάζαμε με νερό τα πυροσβεστικά οχήματα, βοηθώντας και τους δασοπυροσβέστες στο έργο της κατάσβεσης” – Αντρέας

“Ανεβήκαμε στο βουνό για να δώσουμε νερά και στο τέλος βρεθήκαμε στην κορυφή ενός βουνού να σβήνουμε μια φωτιά, πριν εξελιχθεί και απειλήσει χωριά. Κρατούσαμε χτενιές και τσάπες, και κλαδιά με φύλλα και χτυπούσαμε τη φωτιά για να σβήσει.” – Κώστας

4. Από πού αντλήσατε στήριξη και βοήθεια αυτές τις μέρες;

“Από τον κόσμο που ερχόταν να βοηθήσει από όλα τα μέρη της Κύπρου.” – Κωνσταντίνος

5. Ακούσαμε πως πίσω από εσάς βρίσκονταν κι άλλα άτομα, που επίσης βοήθησαν, στέλνοντας π.χ. τρόφιμα κτλ. Τι έχετε να μας πείτε γι’ αυτούς;

“Οι γυναίκες του χωριού (Κυπερούντας) και τα παιδιά από το κέντρο νεότητας, ανέλαβαν να ετοιμάζουν τα σάντουιτς και να διανέμουν νερό στα σημεία που βρίσκονταν εθελοντές. Τους ευχαριστούμε πολύ για όλα.” – Κωνσταντίνος

6. Κατά τη διάρκεια των προσπαθειών σας, υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκατε για τη ζωή σας; Πόσο ριψοκίνδυνο ήταν να συμβάλετε σε αυτό το έργο;

“Σίγουρα υπήρξαν, αφού οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει ξανά αναρρίχηση χωρίς εξοπλισμό και ήταν πολύ επικίνδυνο να πέσουν από τον γκρεμό. Επίσης, πολλοί αντιμετώπιζαν αναπνευστικά προβλήματα. Ακόμα και για τους πυροσβέστες ήταν πολύ δύσκολο, αφού τους έλειπαν απαραίτητα εργαλεία…” – Δήμος

7. Ποιες ήταν οι σκέψεις σας κατά τη διάρκεια της κατάσβεσης και ποιες είναι οι σκέψεις σας τώρα αφού δόθηκε τέλος στον πύρινο αυτό εφιάλτη;

“Ο στόχος ήταν να σβήσει άμεσα η φωτιά. Τώρα, βλέποντας το αποτέλεσμα ελπίζουμε ότι θα ληφθούν κάποια μέτρα ώστε να μη βιώσουμε αντίστοιχους εφιάλτες.” – Αντρέας

Αυτούς που δεν νοιάστηκαν για τίποτα άλλο πέρα παρά να βοηθήσουν. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς. Είμαστε περήφανοι και ευγνώμονες που έχουμε συμπολίτες σαν κι αυτούς. Ποιος δεν θα μας ζήλευε;!

Είτε εθελοντές, είτε δασοπυροσβέστες και πυροσβέστες, είναι χρέος μας να δείξουμε την εκτίμηση μας προς αυτούς με ένα απλό “ευχαριστώ“. Τέτοιοι άνθρωποι είναι που αξίζουν.

Θα ήταν παράλειψη μας να μη δώσουμε και τα βαθύτατα συλλυπητήρια μας στις οικογένειες των δυο γενναίων δασοπυροσβεστών, που θυσίασαν τη ζωή τους για να σώσουν αυτό τον τόπο.

Ευχαριστούμε το Χριστόδουλο Ξενοφώντος για το φωτογραφικό υλικό.