Εν γνωστόν πλεόν παγκοσμίως πως εμείς οι Κυπραίοι είμαστεν λάτρεις του φαγιού. Τζιαι όι απλά του φαγιού, αλλά της ποικιλίας τζιαι της ποσότητας.
Γιατί αν δεν πληρεί το γεύμα μας τούτους τους τελευταίους παράγοντες, τότε εν είμαστε ευχαριστημένοι.
Άμαν εν να μαϊρέψεις μόνος σου εν έσσιει πρόβλημα, αλλά άμαν εν να φκεις έξω, θέλεις το γεύμα σου να είναι όπως αρμόζει ενός Κυπραίου (ασχέτως που το εστιατόριο που αποφάσισες να πάεις).
Τι κάμνουμε ούλλοι;
1Εν να φυρτώ που την πείνααααα
Αποφασίζεις να φκεις έξω να φάεις. Εν πολλά πιθανόν να ήταν απόφαση τελευταίας στιγμής. Τζιαι να μεν ήταν, εν σίουρο πως στο εστιατόριο εν να πάεις όσο πιο πεινασμένος γίνεται, σε σημείο λυποθυμίας.
Σαν πως τζιαι εν πρώτη φορά που εν να φκεις έξω για φαΐ.
2Πεινώ τζιαι θέλω το φαΐ μου ΕΧΤΕΣ
Τζιαι επειδή αποφάσισες να πάεις όσο πιο πεινασμένος γίνεται, πριν κάτσεις στο τραπέζι θέλεις να είναι τζιαμέ ο σερβιτόρος για να μπει μονομιάς η παραγγελία σου μέσα. Δυστυχώς όμως πρέπει πρώτα να περάσει η διαδικασία του μενού τζιαι ώσπου να αποφασίσεις τι εν να πιάεις, εν να θέλεις σίουρα κανένα μισάωρο…
Αν δυσκολευτείς πολλά, σίουρα εν να έσιει αλλό κανένα πάσ’ το τραπέζι που εν να δυσκοεύκεται τζιαι τζείνος, τζιαι εν να πιάτε 2 πιάτα να τα μοιράσετε. Μετά εν να αποφασίσεις τζιαι για κανένα starter. Τζιαι για καμιά σαλατούα, άτε τζιαι κανένα συνοδευτικό με το φαΐ σου (η ποικιλία που ανέφερα προηγουμένως).
3“Μα πού εν ο σερβιτόρος μιαν ώρα;”
Αφού αποφάσισες τι εν να παραγγείλεις επιτέλους, αμέσως σηκώνεις πάνω το σσιέρι σου, τεντώνεις το όσο πιο πολλά γίνεται τζιαι αρκεύκεις να το σούζεις, σαν να τζιαι χορεύκεις τσιφτετέλι φάση, για να σε δει ο σερβιτόρος. Πιθανόν, ο άνθρωπος να σερβίρει ή να κάμνει άλλη δουλειά τζείν’ την ώρα, αλλά εσύ εν έσσιεις υπομονή.
Αφού είπαμε. Θέλουμε το φαΐ μας εχτές. Τοσον πιο πολλά τεντώνεσαι, δώσ’ του το σσιέρι σου να σούζεται, φυσάς, ποφυσάς, λαλείς τζιαι κανένα: “Συγγνώμηηηηηηη“, ελαφρώς πιο δυνατά που το κανονικό τζιαι τούτη η διαδικασία συνεχίζεται, ώσπου να έρτει κάποιος να σε εξυπηρετήσει.
4Αναμονή
Παραγγέλλεις το φαΐ σου τζιαι έρκεται η σσιηρόττερη φάση: Η αναμονή. Τζείνη η φάση που απλά περιμένεις το φαΐ σου με τόση ανυπομονησία, σε φάση που πρέπει να κάμνεις κάτι για να αποσπάς την προσοχή σου τζιαι να μεν σκέφτεσαι πόσο πολλά πεινάς. Βαθιά μέσα σου ξέρεις πως αν επήες σε κανένα εστιατόριο που έσσιει πολύ κόσμο, εν να πρέπει να περιμένεις σίουρα το μισάωρο σου.Έσσιεις όμως τζιαι τζείν’ την ελπίδα ότι μπορεί τζιαι να σου το φέρουν πιο γλήορα.
Αλλά επειδή ποττέ εν γίνεται τούτο το πράμα, απλά περιμένεις να περάσει το μισάωρο. Μισή ώρα τζιαι ένα λεπτό μετά την παραγγελία, αν το φαΐ σου έννεν πασ’ το τραπέζι φωνάζεις του σερβιτόρου για να ελέγξεις την κατάσταση.
5Απόλαυση
Ήρτεν επιτέλους το φαΐ σου. Η συνέχεια εν προβλέψιμη. Βουττάς πάνω του, εν αλλάσσεις κουέντα με τους υπόλοιπους του τραπεζιού -που μάλλον τζιαι τζίνοι εν βουττημένοι στο φαΐ τους- σηκώνεις την τζεφαλή σου μόνο για να πιεις λλίη coca-cola. Συνεχίζεις ώσπου να γλείψεις τζιαι το τελευταίο κομματούι. Τελειώνεις, γύρνεις πίσω τζιαι αποφασίζεις να μιλήσεις:
Απαναΐα μου, εν θα ξαναφάω έτσι πολλά, εν αναπνέω…
Τελειώνουν τζιαι οι υπόλοιποι, κάθεστε λλίη ώρα να φέρετε το νου σας τζιαι μετά νεύκεις του σερβιτόρου σε φάση βουβού κινηματογράφου: “τον λογαριασμό!”. Έρκεται, πληρώνεις τζιαι φεύκεις πιο πρησμένος από ποτέ!
Έζησες τζι’ εσύ τα πιο πάνω που εφκήκες έξω για φαΐ;
Δες επίσης: Πώς να διακρίνεις εύκολα ένα χώρκατο-Κυπραίο στο… εστιατόριο!
