Πολύ συχνά, ακούμε για τα φημισμένα σκυλάδικα της Ελλάδας στα οποία υπάρχει έντονη νυχτερινή διασκέδαση κυρίως για τους λάτρεις του ελληνικού “λαικού” τραγουδιού.
Στα μαγαζιά αυτά, σίγουρα υπάρχει τραγουδίστρια ή τραγουδιστής, ή και οι δύο, οι οποίοι ξεσηκώνουν το κοινό με τα πιο ανεβαστικά τραγούδια.
Αν και η λέξη σκυλάδικα χρησιμοποιείται συνεχώς από πολλούς, αλλά σχεδόν κανένας δεν γνωρίζει την ιστορία που κρύβεται πίσω της! Από περιέργεια ψάξαμε το θέμα και ανακαλύψαμε 4 διαφορετικές εκδοχές οι οποίες στ’ αλήθεια μας κίνησαν το ενδιαφέρον.
Πάμε να τις δούμε:
1Η πρώτη εκδοχή
Πιστεύεται ότι παλιά στα συγκεκριμένα μαγαζιά προσέφεραν αρχικά μόνο ποτό και αργότερα έκαναν την σκέψη να βάλουν και φαγητό, ώστε να χρεώνουν παραπάνω.
Έβαλαν λοιπόν μοσχάρι βραστό, το οποίο δεν τρωγόταν ακόμα κι αν το μάσαγες συνεχώς. Έτσι οι πελάτες το έριχναν στα αδέσποτα σκυλιά, που μαζεύονταν από την μυρωδιά. Αυτή λοιπόν η εκδοχή λέει πως τα μαγαζιά πήραν το όνομα τους από τα πολλά σκυλιά που έρχονταν για να φάνε τα απομεινάρια του φαγητού!
2Η δεύτερη εκδοχή
Λέγεται ότι τη δεκαετία του 70, οι τραγουδίστριες των μαγαζιών τραγουδούσαν τόσο γρήγορα, που σχεδόν δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Επομένως, αυτό οδηγούσε σε παύσεις, λαχάνιασμα και στο λυγμό που θυμίζουν… γαύγισμα σκύλου.
Έτσι, τα μαγαζιά ονομάστηκαν “σκυλάδικα”, το είδος της μουσικής σκυλέ και οι πελάτες σκυλάδες. Άλλοι επίσης αποδίδουν την ονομασία αυτή, στον ήχο που είχαν οι χώροι (άθλια ποιότητα), όπως και στη φωνή των τραγουδιστών, παρόμοιας με γάβγισμα σκύλου.
3Η τρίτη εκδοχή
Μια τρίτη εκδοχή αναφέρεται στον έλεγχο της τότε εποχής! Τα μαγαζιά εκείνα, για να μην τους ελέγχουν τόσο πολύ, τα στήνανε πολλές φορές έξω από το κέντρο της Αθήνας. Ως εκ τούτου, αυτό θύμιζε εξοχή, ερημιά, και βέβαια και σκυλιά που γαύγιζαν στις γύρω περιοχές. Έτσι έμεινε η φράση όταν πήγαινες σε αυτά τα μαγαζιά, πήγαινες στα «σκυλάδικα».
4Η τέταρτη εκδοχή
Η τελευταία εκδοχή ίσως να έχει και το περισσότερο ενδιαφέρον και μας πάει πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα στον Πειραιά. Υπήρχε τότε ένα μεγάλο οικοδομικό συγκρότημα, το συγκρότημα των Βούρλων (μάλλον της οικογένειας του Πρέσβη) το οποίο νοικιαζόταν σε ωραίες κυρίες που στα μικρά δωμάτια ασκούσαν το αρχαιότερο των επαγγελμάτων – την πορνεία.
H περιοχή είχε τότε αίγλη και φήμη, προσελκύοντας κάθε βράδυ, πλήθος επισκεπτών αντρικού πληθυσμού. Υπήρχαν και αυτές οι γυναίκες που είχαν χάσει τα νιάτα και την ομορφιά τους και αναγκάζονταν να δουλέψουν με τη φτωχή πελατεία σε πολύ χαμηλές τιμές, που δεν επέτρεπαν ενοικίαση στέγης και κρεβατιού στο συγκρότημα. Αυτές τις θεωρούσαν δευτέρας και τρίτης κατηγορίας, αφού περιφέρονταν με φτωχούς άνδρες στα γύρω σοκάκια και χαμαιτυπεία, όπως οι αγέλες των αδέσποτων σκύλων. Γι’ αυτό και τους έμεινε η λέξη «σκύλες» και σιγά-σιγά τα μαγαζιά που πρόσφεραν διασκέδαση ονομάστηκαν σκυλάδικα!
Κανένας μας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια εκδοχή ισχύει τελικά και είναι η ορθότερη. Ίσως πάλι, να υπάρχουν και άλλες εκδοχές εξίσου ενδιαφέρουσες.
Κανένας μας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια εκδοχή ισχύει τελικά και είναι η ορθότερη. Ίσως πάλι, να υπάρχουν και άλλες εκδοχές εξίσου ενδιαφέρουσες.Την επόμενη φορά που θα πάτε σε “σκυλάδικο”, ρωτήστε τον ιδιοκτήτη αν γνωρίζει κάτι παραπάνω!
Δες επίσης: Τα 5 στάδια που όλοι περάσαμε από μικροί μέχρι σήμερα όταν ακούγαμε τραγούδια!
