Όπως όλοι (ελπίζω) γνωρίζουν, πληθώρα προσφύγων φτάνουν κάθε μέρα στα ελληνικά νησιά ούτως ώστε να ξεφύγουν από εμπόλεμες ζώνες και να βρουν καταφύγιο. Σαφώς, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να πρέπει να εγκαταλείψεις τη χώρα στην οποία γεννήθηκες και μεγάλωσες.
Μόνο μια μερίδα από τους πρόσφυγες όμως μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία, αφού δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι δεν είναι αρκετά τυχεροί ώστε να μπορούν να πληρώσουν το κόστος μεταφοράς. Κατ’ επέκταση υποχρεούνται να μείνουν στις κατεστραμμένες τους πατρίδες.
Φυσικά υπάρχουν -προς λύπη μου ως άνθρωπος- άνθρωποι που μπορούν να πληρώσουν το κόστος μεταφοράς, επιβιβάζονται σε κακοφτιαγμένες βάρκες και εξαιτίας της υπερφόρτισης τους πνίγονται πριν να φτάσουν στο πολυπόθητο τους καταφύγιο.
Το άρθρο μου θα επικεντρωθεί στους πρόσφυγες που καταφέρνουν να ξεφύγουν και φτάνουν στην Ελλάδα.
1Τι συμβαίνει τότε; Τι συμβαίνει όταν καταφέρνουν επιτυχώς να φτάσουν στην Ελλάδα;
Θα σας πω τι γίνεται. Δεν γίνονται δεόντως δεκτοί. Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να παρέχει ούτε σίτιση, ούτε στέγαση στους εκατοντάδες πρόσφυγες που έχουν φτάσει και σίγουρα θα συνεχίσουν να φτάνουν στην Ελλάδα. Εντούτοις, η κυβέρνηση μπορεί εν μέρει να δικαιολογηθεί, καθώς η ελληνική οικονομία και κοινωνία ταλανίζονται εδώ και χρόνια.
Επιπρόσθετα, η Ελλάδα έχει λάβει πολύ μικρή και πραγματικά αμελητέα –αν όχι μηδενική- βοήθεια από άλλα κράτη ή διεθνείς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλές χώρες έχουν σφραγίσει τα σύνορα τους για να εμποδίσουν τους πρόσφυγες να πάνε. Τα αποτελέσματα;
Οι πρόσφυγες αναγκάζονται να μείνουν στην Ελλάδα, αφήνοντας όλο το βάρος να πέσει στους ώμους της χώρας.
2Τι θέλουν οι πρόσφυγες;
Όχι πολλά, αλήθεια. Θέλουν απλώς να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Δε θέλουν λύπηση. Δε θέλουν να δοθούν σε αυτούς χρήματα ως ελεημοσύνη. Θέλουν να δουλέψουν και να τα κερδίσουν. Θέλουν μια φυσιολογική ζωή. Θέλουν να κάνουν μια νέα αρχή. Αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να τους βοηθήσει να προχωρήσουν τότε ποιος μπορεί; Ο λαός. Ο λαός είναι πάντα η απάντηση σε όλα τα προβλήματα που δε μπορούν να λυθούν από τις κυβερνήσεις.
Παρά το γεγονός ότι ο λαός είναι η μόνη λύση, οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν ακόμα ανοίξει τα σπίτια τους στους πρόσφυγες. Δεν έχουν ακόμα δώσει το φαΐ που τους περίσσεψε ή ένα κρεβάτι για να κοιμηθούν. Έχουν ξεχάσει. Έχουν ξεχάσει ότι οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από τη Μικρά Ασία –την πατρίδα τους- μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Έχουν ξεχάσει ότι χιλιάδες Έλληνες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και έχουν μεταναστεύσει κατά τη διάρκεια των πάμπολλων πολιτικών κρίσεων που αντιμετώπισε η χώρα τον περασμένο αιώνα.
Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, θυμόμαστε το ιδεώδες της ελληνικής φιλοξενίας, το οποίο –κατά την Αρχαιότητα- ήταν πασίγνωστο ανά τον κόσμο. Για όσους δεν είναι οικείοι με τις παραδόσεις της Αρχαίας Ελλάδας, η φιλοξενία ήταν ένα βαρυσήμαντο μέρος της τότε κοινωνίας. Σήμαινε ότι όταν ένας ξένος έφτανε σε ένα σπίτι, ο ιδιοκτήτης έπρεπε να το φροντίσει. Έπρεπε να του προσφέρει φαγητό και ξεκούραση και μόνο τότε μπορούσε να ρωτήσει το ξένο ποιος ήταν ο λόγος της επίσκεψης του.
Τι απέγινε αυτό το τόσο σημαντικό ιδεώδες; Τι έχουμε πάθει εμείς; Γιατί έχουμε αλλάξει τόσο; Γιατί δεν μπορούμε να θυμηθούμε;
3Είναι καιρός να ξυπνήσουμε.
Είναι καιρός να δούμε τους πρόσφυγες όπως πραγματικά είναι. Ως μια ευκαιρία να εξιλεωθούμε. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να προσφέρουμε. Να προσφέρουμε όσα προσφέρθηκαν στους προγόνους μας στις χώρες στις οποίες μετανάστευσαν. Φαγητό, δουλειά και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Αυτά είναι όλα τα οποία ζητούν. Αυτά ελπίζω ότι θα τους δώσουμε.
Επειδή εμείς, ξέρουμε καλύτερα από όλους πώς να είμαστε φιλόξενοι και δεκτικοί.
Το άρθρο γράφτηκε από την αναγνώστρια μας Ελένη Ψωμά και στάληκε στο StudentLife για δημοσίευση.
Στείλε μας κι εσύ το δικό σου άρθρο, video ή εικόνα εδώ: SUBMIT & GO VIRAL
Δες επίσης: Ένας Έλληνας κουρέας γίνεται γνωστός μέσα από την Unicef για τη σημαντική προσφορά του!
