5+1 αλήθειες που θα καταλάβουν ΜΟΝΟ όσοι αγχώνονται πολύ (και για όλα)!

Όταν αγχώνεσαι με το παραμικρό, το μυαλό είναι συνεχώς σε κατάσταση πανικού. Ως αποτέλεσμα κάνεις σκέψεις του style: «Έκλεισα το σίδερο των μαλλιών;» ενώ έχεις μόλις κλείσει τον διακόπτη, «κλείδωσα το αυτοκίνητο;» ενώ ακόμα κρατάς το κλειδί στο χέρι σου!

Ασύνδετες, άστοχες, και ασήμαντες ερωτήσεις που κάνεις στον εαυτό σου, αρκούν για να σε αγχώσουν. Και το χειρότερο, δεν τα σκέφτεσαι μόνο, αλλά ελέγχεις για δέκατη φορά αν τελικά έβγαλες το σίδερο από την πρίζα, αν πήρες μαζί σου τις σημειώσεις για το πανεπιστήμιο… ακόμα και αν έβαλες δύο ίδια παπούτσια (true story) ?.

Αμφισβητείς ακόμα και τις πιο απλές πράξεις σου… Με νιώθεις;

Οι περισσότεροι άνθρωποι ανυπομονούν να έρθει η ώρα που θα ξαπλώσουν στο κρεβατάκι τους και θα ξεκουραστούν! Όχι όμως και οι αγχώδεις τύποι… Γιατί όταν το σώμα έχει κουραστεί, το μυαλό τους ξυπνά και αντί να βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας, αρχίζει να «τρέχει» με ταχύτητες φωτός.

Και θυμάσαι… θυμάσαι… θυμάσαι! Σε πιάνουν οι αυαισθησίες σου, περνάει από μπροστά σου όλο το άγχος που πέρασες χθες, πέρσι, πριν 10 χρόνια… Αλλά και το άγχος που θα νιώσεις όταν (και εφόσον) έρθει η ευλογημένη ώρα που θα πάρεις το πτυχίο. Αμήν!

Πώς να κοιμηθεί κανείς μετά;

Και ήρθε η στιγμή που σε κυριεύει το άγχος σου. Εκείνη η ώρα, λοιπόν, που το σφύξιμο στο στομάχι αρχίζει να είναι έντονο, ο κόμπος στον λαιμό να σε έχει φέρει στο αμήν σου αλλά…. κρατιέσαι και ξεφυσάς.

Εκεί, βέβαια έρχεται το κερασάκι στην τούρτα, το αγαπητό τρέμουλο! Αρχίζουν χέρια, γόνατα, μάγουλα να βαράνε σαν κομπρεσέρ και δώστου εισπονή-εκπνοή μπας και καταφέρεις να ηρεμήσεις αλλά… μάταια!

Μια προσπάθεια την έκανες πάντως.

Όταν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο «μονοπάτια» και πρέπει να πάρεις μια (ακόμα και ασήμαντη) απόφαση, το δίλημμα φαντάζει… βουνό.

Σκέφτεσαι, αναλύεις τα υπέρ και τα κατά της κάθε πλευράς, τι θα συμβεί αν ακολουθήσεις τη μία ή την άλλη απόφαση. Τραβάς τόσο άγχος, αφού μια απλή απόφαση «της στιγμής» καταλήγει να διαρκεί περισσότερο κι απ’ την επίλυση του Κυπριακού.

Είναι λίγο περίεργο αλλά ένα άτομο που το άγχος του έχει γίνει καθημερινότητα, αγχώνεται ακόμα και για να μην… αγχωθεί! Η σκέψη μόνο και μόνο ότι υπάρχει η πιθανότητα να αγχωθείς, σου προκαλεί ακόμα περισσότερη ανασφάλεια.

Αν δεν αγχωθείς σημαίνει αυτόματα ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό και θα πάει στραβά, άρα αγχώνεσαι γι’ αυτό… Τα παραπάνω λόγια είναι περιττά. Αν πραγματικά είσαι «ένας από εμάς», τότε έχεις καταλάβει τι εννοώ.

Το άγχος μας «τρώει», μας γερνάει και μας κουράζει – σωματικά αλλά και ψυχικά! Όλη η διεργασία που κάνει το μυαλό και το σώμα για να ανταπεξέλθει στη «μάχη» με το άγχος, προκαλεί μόνο συναισθηματική και ψυχολογική εξάντληση.

Μάλλον πρέπει να αρχίσουμε να είμαστε λιγότερο αυστηροί με τον εαυτό μας για να μην αγχωνόμαστε τόσο. Εξάλλου, όπως λέει και ένα γνωστό τραγούδι «Μια ζωή, την έχουμε!». Συμβουλή από κάποια που συμπάσχει: «cool-άρε»!

Ταυτίζεσαι κι εσύ με όλα αυτά που σου προκαλεί το άγχος σου;