fbpx

Πανεπιστήμιο…πως είπατε;;

Καλησπέρα φίλοι και αναγνώστες του Spotlight.Τελειώνοντας το λύκειο, σχεδόν όλοι οι μαθητές ευελπιστούν  για την είσοδό τους σε κάποιο πανεπιστήμιο, κατά προτίμηση δημόσιου χαρακτήρα για οικονομικούς λόγους. Έρχεται η μεγάλη μέρα λοιπόν που ο Πέτρος πχ. ενημερώνεται πως θα φοιτά στο Πανεπιστήμιου Κύπρου μετά την δοκιμασία του στρατού.

Μετά από 2 χρόνια στο στρατό και αρκετές στιγμές δυσφορίας εκεί, επιτέλους ο φίλος μας επισκέπτεται ως φοιτητής πλέον το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μένει άναυδος από τις άρτιες εγκαταστάσεις και τις παροχές… Πραγματικά έγινε εξαίσια δουλειά σε αυτό τον τομέα, τα κτίρια είναι εντυπωσιακά, ενώ υπάρχουν καφετέριες, γήπεδα διαφόρων αθλημάτων αλλά και γυμναστήριο.

Ταχύτατα προσεγγίζεται από τους υπεύθυνους παραταξιακούς φοιτητές που είναι υπεύθυνοι για το τμήμα του και οι οποίοι του υπόσχονται πολλά πάρτυ και διασκέδαση. ‘Όλα φαντάζουν ιδανικά για τον Πέτρο ο οποίος θα ζήσει φοιτητική ζωή, εξάλλου το ονειρευόταν για χρόνια!

Πρώτη μέρα στην τάξη με ακόμα 22 παιδιά να παρακολουθούν τον ψηλόλιγνο καθηγητή να παραδίδει γράφοντας ταυτόχρονα στον πίνακα. Οι πρώτες 2 εβδομάδες έχουν περάσει, η αλήθεια είναι ότι ο ήρωάς μας υπήρξε και πιο ενθουσιασμένος στη ζωή του. Τι έχει πάει στραβά άραγε; Είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου έχοντας επιτύχει στις παγκύπριες εξετάσεις.

Ο Πέτρος ονειρευόταν ένα πρόγραμμα σπουδών το οποίο να παρέχει μια σχετική ευελιξία όσον αφορά την έρευνα και διεύρυνση γνώσεων στο αντικείμενό του. Ένα πρόγραμμα που να τον καθιστά έτοιμο να εργαστεί μετά την αποφοίτησή του.

Αντί αυτού όμως, όταν ορκίζεται έπειτα από 4 χρόνια σπουδών, είναι πιο προβληματισμένος από ποτέ. Δεν έμαθε πως ακριβώς δουλεύουν στο χρηματιστήριο, παρά μόνο ξέρει  πώς να λύνει ολοκληρώματα και να εφαρμόζει κάποιους τύπους. Έμαθε να διαβάζει χωρίς να καταλαβαίνει την ουσία, έμαθε να προετοιμάζεται για ενδιάμεσες εξετάσεις, για τελικές εξετάσεις, για ατομικές εργασίες ,ομαδικές εργασίες… Δεν έμαθε να διεκδικεί το μέλλον του αγαπητοί μου φίλοι, ο ανταγωνισμός μεταξύ των φοιτητών ήταν τόσο έντονος σε σημείο που να χάνεται το δάσος, δίνοντας προσοχή μονάχα σε ένα δέντρο. Όπου δέντρο η αψιμαχία για το 8 που πήρε ο απέναντι έναντι το 7 που πήρες εσύ και όπου δάσος βλέπε πνευματική καλλιέργεια.

Οι καθηγητές και το πανεπιστήμιο γενικότερα έχουν χρέος να καλλιεργούν το νου των παιδιών. Τα παιδιά αυτά πολύ σύντομα θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις για τον τόπο μας, ας μην σταλούν χωρίς τουφέκι στον πόλεμο, να δοθούν τα απαραίτητα εφόδια στον κάθε Πέτρο και ας αποτύχει…

Το πανεπιστήμιο αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια μίξη σπουδών και διασκέδασης, ας κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να μείνουν αυτές οι μέρες στο μυαλό μας για πάρα πολλά χρόνια ως κάτι αξιομνημόνευτο!

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
17,300FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending