fbpx

UCY: Βραβευθέντες φοιτητές του διαγωνισμού ποίησης στη μνήμη Χριστόδουλου Λοϊζίδη

Σε φοιτητές του Πανεπιστημίου Κύπρου απονεμήθηκαν το πρώτο και δεύτερο βραβείο του Φοιτητικού Διαγωνισμού Ποίησης στη Μνήμη Χριστόδουλου Λοϊζίδη, για το ακαδημαϊκό έτος 2013/14, του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού – Νεανικού Βιβλίου (ΚΣΠΝΒ).

Συγκεκριμένα, το Α΄ βραβείο ύψους €1000, απονεμήθηκε στον Αντώνη Χαραλάμπους, πρωτοετή φοιτητή του Τμήματος Βιολογικών Επιστημών, για την ποιητική συλλογή του «Το ημερολόγιο ενός ταξιδιώτη, 40 σπάνια μέταλλα» και το Β΄ Βραβείο, ύψους €500, απονεμήθηκε στην Ειρήνη Χαραλάμπους, τριτοετή φοιτήτρια του Τμήματος Βιολογικών Επιστημών, για την ποιητική συλλογή της «Για λίγο ουρανό».

Η απονομή των βραβείων του διαγωνισμού έγινε την Παρασκευή 23 Μαΐου 2014, στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου, σε συνεργασία με την Υπηρεσία Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας.

Κατά την Τελετή Απονομής Βραβείων Διαγωνισμού του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου, απονεμήθηκαν τα βραβεία των πιο κάτω διαγωνισμών:

α. Διαγωνισμός Διηγήματος Φωτεινής Ιωαννίδου

β. Διαγωνισμός Ποίησης Ευγενίας Παλαιολόγου

γ. Μαθητικός Διαγωνισμός Ποίησης Κώστα Μόντη

δ. Φοιτητικός Διαγωνισμός Ποίησης Χριστόδουλου Λοϊζίδη

Η τελετή απονομής βραβείων από τον ΚΣΠΝΒ έγινε στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 40χρονα του Συνδέσμου. Το πρόγραμμα της φετινής τελετής περιελάμβανε σύντομη μουσική παρέμβαση από μαθήτριες του Προγράμματος Ανάπτυξης Μουσικών Ταλέντων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, που έδωσαν με τη μελωδία βιολιού και πιάνου, μια ξεχωριστή νότα στην εκδήλωση. Συγκινητική ήταν επίσης η στιγμή, που κατά την αντιφώνησή του ο βραβευθέντας με το Α΄ Βραβείο του Φοιτητικού Διαγωνισμού Ποίησης στη μνήμη Χριστόδουλου Λοϊζίδη, φοιτητής του Πανεπιστημίου Κύπρου Αντώνης Χαραλάμπους, τόνισε τη σημασία της μνήμης, αφιερώνοντας στο Χριστόδουλο το ποίημα «Τέρβιο» από τη βραβευμένη ποιητική συλλογή του «Το ημερολόγιο ενός ταξιδιώτη, 40 σπάνια μέταλλα».

Ακολουθεί αυτούσιο το ποιήμα «Τέρβιο»: 

Αυτά τα βαριά ίχνη που δε λένε να φύγουν,

κάποτε ήταν ο πόνος του παρόντος

κάποτε ήταν η ομορφιά του παρόντος.

Δικά σου σημάδια της σιωπής, πάντα δικά σου.

Και με ρωτάς –

τι μένει στο φύσημα του ανέμου,

τι μένει όταν ζυγώνει η πηκτή νύχτα.

Όταν έρχεται μια εποχή

που ακόμα και η φύση στη σκέψη τρέμει, τι μένει.

Είναι τα ίχνη σου.

Είναι τα ίχνη που με τόση αγωνία προσπαθείς να ξεφορτωθείς,

να εγκαταλείψεις στην πρώτη στροφή χωρίς να κοιτάξεις πίσω.

Μα είναι τα ίχνη σου,

που πάντα βρίσκουνε με κάποιο μυστήριο τρόπο το δρόμο τους,

στα όνειρα, στις αναμνήσεις, στο σκοτάδι,

και επιστρέφουν ακόμα πιο ακμαία.

Και ένα πράγμα, αξιοθαύμαστο, υποψιάζομαι:

όταν ο θάνατος αποφασίσει το χέρι να σου απλώσει,

και το σώμα σου

θα λιώνει πιο γρήγορα από τα σάπια φύλλα του φθινοπώρου,

τότε είναι τα ίχνη σου

που θα βρίσκουν το δρόμο τους,

στις μνήμες των άλλων.

Follow Us

45,341FansLike
11,539FollowersFollow
17,300FollowersFollow
1,070SubscribersSubscribe

Trending